ผมอยากรู้ว่าในกรณีที่ผมจะพูดต่อไปนี้ผมผิดไหม ถ้าผมจะรู้สึกเสียใจมาก
เรื่องมีอยู่ว่า ผมถามแฟนคนปัจจุบันเกี่ยวกับเรื่องแฟนเก่าว่าความสัมพันธ์ของเค้าทั้งสองไปถึงไหนก่อนเลิกลากัน เพราะผมอยากรุ้ความจริงเพื่อที่ว่าถ้าวันนี้ผมยอมรับได้  การเริ่มต้นใหม่ของผมก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้วเพราะผมสามารถรับอดีตทั้งหมดของเค้าได้ไม่ว่าจะผ่านอะไรมาขอแค่เป็นความจริงก็พอ

ง่ายๆเลยนะ ณ วันที่เราถาม คือวันที่เราเตรียมใจรับฟังคำตอบ ไม่ว่ามันจะไปถึงขั้นไหน วันนั้นก็คือวันที่เราเปิดใจพร้อมฟัง ดังนั้น คำตอบที่จริงที่สุดคือคำตอบที่เราต้องการ เราจะได้ไม่ set expectations เราไว้สูงมาก  เพราะหลังจากนั้นมันก็จะเป็นเรื่องของเราสองคนในปัจจุบันไปถึงอนาคตในการกำหนดความสุข

และ ถ้าวันนึงเป็นวันที่เราต้องมาเจออีกคำตอบ ในวันที่เราไม่พร้อมจะเจอสิ่งนั้น เค้าไม่ได้อยากจะเปิดใจรู้มัน วันนั้น “ ผมคือคนที่พังแบบสุดๆ “

โดยเฉพาะกับคนที่เค้าเลือกให้เดินเข้ามาในชีวิตเร็วขนาดนี้ ทุนเดิมที่เค้าให้ใจเธอไปมาก

สุดท้ายเค้าก็รู้สึกว่า “ ในวันที่ถาม ก็เพราะอยากรู้ เพื่อจะ set zero ตัวเราเพื่อเริ่มใหม่ ไม่มีคำถามไหนที่เธอถามเราแล้วเราตอบไม่หมด หรือปิดบัง เพราะเราคิดว่าถ้าหลังจากนี้ เราต้องเริ่มต้นคู่ชีวิตใหม่ เราโอเครและเปิดใจรกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นปัจจุบันและหลังจากนี้ “

EX. ผมถามว่า กับแฟนเก่าความสัมพันธ์ลึกซึ้งขนาดไหน เค้าตอบผมว่า “ แค่จับมือยังไม่ได้จับเลย กินข้าวเย็นเพราะบ้านใกล้กัน แค่นั้น “ แต่วันนึงผมก็ต้องมาเจอความจริงคือเค้ามีอะไรกัน เค้านอนห้องเดียวกัน แบบนี้อ่ะครับ จริงๆถ้าผมรู้แบบนี้ตั้งแต่แรกผมรับได้นะคับ แต่รู้ที่หลังผมไม่โอเครเลย