เวลาที่มีคนในครอบครัวตัดสินใจแบ่งสมบัติให้ลูกหลาน เริ่มต้นเราคงยินดีกับสิ่งเหล่านั้น เพราะมันทำให้เรารวยขึ้น มีทรัพย์ มีพาสซีพอินคัม

แต่มันไม่ใช่ของเราจริงๆ มันเป็นลาภลอย มันไม่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงหรือการบริหารของเราจริงๆ เหมือนเราได้เงินบริจาคจากพ่อแม่ ผู้หลักผู้ใหญ่

บางทีก็รู้อยู่แก่ใจว่า ไม่เห็นต้องไปคิดเยอะ ได้มาก็ดีแล้ว จะไปถามตัวเองทำไม มันคู่ควรกับเราหรือเปล่า เราแค่ได้มันมา ยกระดับชีวิตตน

เคยคิดเล่นๆ ว่า น่าจะให้พ่อแม่ ใช้เงิน ทรัพย์สมบัติให้เกลี้ยงไปเลย ไม่เห็นต้องไปให้ใคร ไม่ต้องไปแบ่งญาติ แบ่งเรา

ยิ่งถ้าหากเงินหรือทรัพย์สินมีมูลค่ามาก มันก็น่าคิดว่าทั้งชีวิตที่เขาตกระกำลำบาก หรือ อดทนประหยัดให้เหนื่อยยากไปทำไม เพราะสุดท้ายก็ไม่ได้ใช้