ชั่งใจอยู่นานว่าจะตั้งกระทู้ดีมั๊ย เพราะเราว่ามันดูไม่ค่อยจะเป็นเหตุเป็นผล...แต่ด้วยอารมณ์และข้อสงสัย รวมถึงพยายามหาข้อมูลเผื่อเคยมีคนตั้งกระทู้แนวนี้ไว้ แต่ไม่เจอคำตอบ เลยเอาเถอะ...ตั้งเลย เพราะจากที่เคยไล่ๆอ่าน ใน Pantip มีคนที่มีมุมมองหลากหลาย น่าจะให้คำแนะนำสำหรับมือใหม่หัดโตอย่างนี้ได้ดี ท่านใดมีลิ้งค์กระทู้แนวนี้แนะนำได้เลยค่ะ อาจหาเองไม่เจอ ท่านใดมีคำแนะนำ ช่วยชี้ทางให้ทีค่ะ....ขอบคุณทุกท่านล่วงหน้านะคะ
ตอนนี้อายุ 31 ปี มีงานทำมั่นคงดี รายได้พอดูแลคนในบ้านได้ 6 คน บ้าน-รถ มีเป็นของตัวเอง และที่ให้คนอื่นใช้
หน้าตารูปร่างอยู่ในเกณฑ์กลางค่อนดี
งานที่ทำอยู่ต้องพัฒนาเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ
ที่ผ่านมาก็เคยมีความรักกับเค้าบ้าง 2 ครั้ง แต่จบไม่เคยสวยเพราะเราหมดเงินช่วยเค้าไปเยอะมาก
คิดเอาว่า คนรักกัน เมื่อลำบากต้องช่วยกัน และใช่ เราช่วยเมื่อเค้าลำบาก แต่เมื่อเราแย่ เราต้องจัดการทุกอย่างเอง.....แต่ก็เจอเรื่องนอกใจ เห็นแก่ตัวตลอด คบไม่ไหวเลยถอยออกมา ทั้งสองครั้ง
ตอนนี้ปล่อยให้ตัวเองว่างจากเรื่องหัวใจ และมามุ่งมั่นกับงาน เราถือว่าเติบโตค่อนข้างเร็วเมื่อไม่มีความสัมพันธ์แบบคู่รักเข้ามา มีความต้องการเรื่อง sex อยู่บ้าง ทำนอง Friend with benefit แต่ได้แค่ช่วงนึงไม่กี่สัปดาห์
เมื่อไม่นานมานี้ก็มีคนเข้ามาปรึกษา ให้เราช่วยหลายเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องเงิน มีสองสามคน
ทั้งหมดเห็นว่าเราเป็นที่พึ่ง ที่ปรึกษา ช่วยเหลือเค้า ทำให้เค้ารู้สึกปลอดภัย และมีที่พึ่ง (น่าจะเป็นเพราะเราใจดีมั้ง)
แต่เราเองกลับรู้สึกเหงาแปลกๆ อยากมีที่พึ่งทางใจกับเค้าบ้าง...เลยถามหนึ่งในนั่นที่เราก็ชอบอยู่ว่าจะคบกันไปเลยมั๊ย 555 (ดูรุกมาก)
กลายเป็นเค้าชอบเรา แต่ไม่พร้อมจะดูแลเรา
เค้าจะกลายเป็นภาระให้เราดูแลอีกคน บอกว่าเราเก่งกว่าเค้าเยอะ
ทีนี้คือเฟล มากค่ะ ไอ้การที่เราทำตัวดี มีงานดีๆทำ รายได้ดี ดูแล กตัญญู รับผิดชอบ อดทน มันไม่ได้ทำให้เราไม่เหงาเลย
ตรงกันข้าม ยิ่งพัฒนาตัวเองด้านการงานมากเท่าไหร่ ยิ่งโดดเดี่ยวมากขึ้น สิ่งที่เป็นทุกข์ ที่เสียใจ ที่อ่อนแอ ไม่สามารถให้ใครรับรู้ได้นอกจากตัวเอง
นึกถึงคำที่ผู้ใหญ่ที่เรานับถือท่านหนึ่งเคยพูดไว้
"เลือกแล้วใช่มั๊ยที่จะเดินทางเส้นนี้ น้องจะต้องสูญเสียบางสิ่งบางอย่างไป สิ่งที่ผู้หญิงควรจะได้ แต่น้องจะไม่ได้....ยิ่งสูง ยิ่งหนาว...ต้องอดทนนะ"
ตอนนั้นรับปากมาแล้วยังไม่ได้เข้าใจความรู้สึก
ตอนนี้ประโยคนี้ก้องอยู่ในหัว ไม่แนใจว่าเรามาถึงจุดที่ต้องเริ่มสูญเสียมันแล้วใช่มั๊ย
อยากขอคำแนะนำพี่ๆใน Pantip โดยเฉพาะพี่ๆผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จด้านการงาน (ผู้ชายก็ได้ค่ะ) ว่าจะจัดการความรู้สึกโดดเดี่ยวแบบนี้ยังไงคะ
ขอ tag ด้านความรักแล้วกันนะคะ น่าจะเกี่ยวข้องที่สุดแล้ว
ขอบคุณล่วงหน้าเลยค่ะ
#แก้ไขคำผิดค่ะ
ผู้หญิงที่ดูแลตัวเองได้ เป็นที่พึ่งของครอบครัวและลูกน้อง ยิ่งพัฒนาตัวเองด้านการงานเท่าไหร่ ทำไมมันยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยว
ตอนนี้อายุ 31 ปี มีงานทำมั่นคงดี รายได้พอดูแลคนในบ้านได้ 6 คน บ้าน-รถ มีเป็นของตัวเอง และที่ให้คนอื่นใช้
หน้าตารูปร่างอยู่ในเกณฑ์กลางค่อนดี
งานที่ทำอยู่ต้องพัฒนาเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ
ที่ผ่านมาก็เคยมีความรักกับเค้าบ้าง 2 ครั้ง แต่จบไม่เคยสวยเพราะเราหมดเงินช่วยเค้าไปเยอะมาก
คิดเอาว่า คนรักกัน เมื่อลำบากต้องช่วยกัน และใช่ เราช่วยเมื่อเค้าลำบาก แต่เมื่อเราแย่ เราต้องจัดการทุกอย่างเอง.....แต่ก็เจอเรื่องนอกใจ เห็นแก่ตัวตลอด คบไม่ไหวเลยถอยออกมา ทั้งสองครั้ง
ตอนนี้ปล่อยให้ตัวเองว่างจากเรื่องหัวใจ และมามุ่งมั่นกับงาน เราถือว่าเติบโตค่อนข้างเร็วเมื่อไม่มีความสัมพันธ์แบบคู่รักเข้ามา มีความต้องการเรื่อง sex อยู่บ้าง ทำนอง Friend with benefit แต่ได้แค่ช่วงนึงไม่กี่สัปดาห์
เมื่อไม่นานมานี้ก็มีคนเข้ามาปรึกษา ให้เราช่วยหลายเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องเงิน มีสองสามคน
ทั้งหมดเห็นว่าเราเป็นที่พึ่ง ที่ปรึกษา ช่วยเหลือเค้า ทำให้เค้ารู้สึกปลอดภัย และมีที่พึ่ง (น่าจะเป็นเพราะเราใจดีมั้ง)
แต่เราเองกลับรู้สึกเหงาแปลกๆ อยากมีที่พึ่งทางใจกับเค้าบ้าง...เลยถามหนึ่งในนั่นที่เราก็ชอบอยู่ว่าจะคบกันไปเลยมั๊ย 555 (ดูรุกมาก)
กลายเป็นเค้าชอบเรา แต่ไม่พร้อมจะดูแลเรา
เค้าจะกลายเป็นภาระให้เราดูแลอีกคน บอกว่าเราเก่งกว่าเค้าเยอะ
ทีนี้คือเฟล มากค่ะ ไอ้การที่เราทำตัวดี มีงานดีๆทำ รายได้ดี ดูแล กตัญญู รับผิดชอบ อดทน มันไม่ได้ทำให้เราไม่เหงาเลย
ตรงกันข้าม ยิ่งพัฒนาตัวเองด้านการงานมากเท่าไหร่ ยิ่งโดดเดี่ยวมากขึ้น สิ่งที่เป็นทุกข์ ที่เสียใจ ที่อ่อนแอ ไม่สามารถให้ใครรับรู้ได้นอกจากตัวเอง
นึกถึงคำที่ผู้ใหญ่ที่เรานับถือท่านหนึ่งเคยพูดไว้
"เลือกแล้วใช่มั๊ยที่จะเดินทางเส้นนี้ น้องจะต้องสูญเสียบางสิ่งบางอย่างไป สิ่งที่ผู้หญิงควรจะได้ แต่น้องจะไม่ได้....ยิ่งสูง ยิ่งหนาว...ต้องอดทนนะ"
ตอนนั้นรับปากมาแล้วยังไม่ได้เข้าใจความรู้สึก
ตอนนี้ประโยคนี้ก้องอยู่ในหัว ไม่แนใจว่าเรามาถึงจุดที่ต้องเริ่มสูญเสียมันแล้วใช่มั๊ย
อยากขอคำแนะนำพี่ๆใน Pantip โดยเฉพาะพี่ๆผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จด้านการงาน (ผู้ชายก็ได้ค่ะ) ว่าจะจัดการความรู้สึกโดดเดี่ยวแบบนี้ยังไงคะ
ขอ tag ด้านความรักแล้วกันนะคะ น่าจะเกี่ยวข้องที่สุดแล้ว
ขอบคุณล่วงหน้าเลยค่ะ
#แก้ไขคำผิดค่ะ