.  


วัยสิบสี่ที่.......โรงเรียนเก่า

๐ โต๊ะหลังห้อง. ของเรา. ดูเก่าคร่ำ
มีรอยดำ. รอยกรีด. รอยขีดเขียน
โต๊ะหน้าห้อง  งามสง่า. น่านั่งเรียน
ดูนวลเนียน. ชวนมอง. นั่นของเธอ

๐ เห็น"ผมเปีย.- เลียใบตอง". ชวนมองซ้ำ
สองตาดำ. งามนัก ใจชักเผลอ
เปิดเทอมใหม่. ได้พบกัน. วันแรกเจอ
ถึงกับเพ้อ. ใจพรั่น. สั่นระรัว

๐ เขียน"คอแร้ง" ด้วยมือซ้าย น่าขายหน้า*
หมึกเปื้อนฝ่า  มือเปรอะ. เลอะไปทั่ว
"ยาลบหมึก". ลบคำผิด. ติดมือชัวร์**
ฉุนเวียนหัว. ทุกที. ที่ใช้มัน

๐ "กระดาษซับ". สีชมพู. อยู่เคียงข้าง***
มีรอยด่าง. เมื่อวางทับ. ซับคำนั่น
เหลือเพียงร่อง. รอยเด่น. เห็นทุกวัน
ความหลังมัน.  วนเวียน. ช่วงเรียน...มอ

๐ เปิดเฟรนชิพ. เล่มเก่า. สีขาวคร่ำ
ปกบอบช้ำ. ผ่านไป. หลายพอศอ
มองลายเซนต์.  ลางเลือน. เหมือนตัว"พ"
คุ้นจริงหนอ  นี่คือ. ลายมือใคร.

๐ จากวันนั้น. ถึงวันนี้. เดือนปีผ่าน
แม้เนิ่นนาน. แต่ความหลัง. ยังจำได้
หนุ่มหลังห้อง. ต้องมา. ค้นหาใจ
ที่มันตาม . เธอไป  ไม่กลับมา

"ครูเปี๊ยก"
13 สิงหาคม 2561

อภิธานศัพท์
* "คอแร้ง". ปากกาฝึกคัดลายมือ ใช้จุ่มน้ำหมึกเขียน
** "น้ำยาลบหมึก มีกลิ่นฉุนคล้ายคลอรีน ใช้แต้มลบคำที่เขียนผิด
***"กระดาษซับ" เป็นกระดาษสีชมพู เนื้อยุ่ย ขนาดเท่าๆกับภาพโปสการ์ด ใช้ซับยาลบหมึก เมื่อลบคำผิด