เราเป็นคนไม่มีพ่อ เรามีแต่แม่ แม่เราเป็นคนมีฐานะดีมากๆคนนึง แม่รักเรามากแต่แกไม่ค่อยมีเวลาให้เราเพราะแกเป็นเส้นเลือดตีบและต้องทำงานด้วย แกรู้ตัวว่าอยู่ได้อีกไม่นาน แกเลยส่งเรามาอยู่ต่างจังหวัดให้เรามาอยู่กับป้ากับพี่อีก2คน พี่คนนึงดีกับเรามากๆ ส่วนอีกคนเป็นคนที่เราเกลียดมากๆ พี่คนนี้ทำให้เราคิดอยากฆ่า
เราเป็นคนนึงที่แรดมากๆ ชอบพูดคุยเรื่องเซ็กซ์กับเพื่อน จนช่วงนี้เรามีแฟน เราติดแฟนมากๆ ห้องเราจะอยู่หลังบ้าน เราเลยชอบให้แฟนปีนหน้าต่างมาอยู่กับเราบ่อยๆ เรารู้ว่าทุกคนชอบมองหน้าแฟน ชอบนอนกอดแฟน(ไม่เคยมีอะไรกันเลย) เราก็เหมือนกัน แต่ปัญหาติดอยู่ที่พี่คนนี้แหละ นางแอบเข้าเฟสเราในคอมเราตอนที่เราไม่อยู่(เราไม่ได้ตั้งรหัสคอมเอาไว้) นางถ่ายรูปที่เราคุยกับแฟนเอาไว้(ตอนนั้นเราเข้าเฟสแฟนแล้วเพื่อนเล่นเฟสเรา แล้วคุยกันเรื่องเซ็กซ์)และแอบถ่ายตอนแฟนเราปีนหน้าต่างมาหาเรา แล้วเอาไปให้ป้าเราดู ป้าเราไม่คิดจะเชื่อเราเลยซักนิด ตอนแรกเราขอแม่ไปอยู่กับแม่ แต่แม่ไม่ให้ ทำให้เรามานอนคิดว่าจะทำไงต่อ แต่อยู่ดีๆ เราก็คิดที่จะฆ่าพี่กับป้าเราขึ้นมา มีครั้งนึงเราหยิบมีดแล้วเดินตามพี่ไป พอพี่หันกลับมาทำให้เราสติกลับมา เราเป็นแบบนี้หลายครั้งจนเก็บไปฝันเลยก็มี ตอนนี้ที่ทำให้เราสบายใจขึ้นก็มีแต่หายาในบ้านแล้วกลืนไปพร้อมๆกันหลายๆเม็ดกับแอบใช้คัตเตอร์กรีดต้นขาตัวเองบ้าง ที่ไหล่บ้าง เราชอบเวลาเลือดออก จนบางครั้งเราเผลอยิ้มขึ้นมาแล้วคิดว่าถ้าคนที่เราเกลียดตายไป ทั้งตัวมีแต่เลือดก็คงดี แต่ผ่านไปสักพักเราก็ลืมว่าเราทำอะไรลงไป พอกลับมานอนคิดก็คิดว่าตัวเองโรคจิตแน่ๆ เราเคยเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ 9 ขวบ แต่มันหยุดไปพักนึงแล้ว เราไม่คิดว่ามันจะกลับมาอีก เราควรหยุดเรื่องแบบนี้ยังไงดีคะ? ช่วยเราหน่อย ไม่งั้นเราได้ฆ่าทุกคนจริงๆแน่.
รู้สึกอยากฆ่าทุกคนและฆ่าตัวตายอาการแบบนี้เรียกโรคจิตรึเปล่าคะ?
เราเป็นคนนึงที่แรดมากๆ ชอบพูดคุยเรื่องเซ็กซ์กับเพื่อน จนช่วงนี้เรามีแฟน เราติดแฟนมากๆ ห้องเราจะอยู่หลังบ้าน เราเลยชอบให้แฟนปีนหน้าต่างมาอยู่กับเราบ่อยๆ เรารู้ว่าทุกคนชอบมองหน้าแฟน ชอบนอนกอดแฟน(ไม่เคยมีอะไรกันเลย) เราก็เหมือนกัน แต่ปัญหาติดอยู่ที่พี่คนนี้แหละ นางแอบเข้าเฟสเราในคอมเราตอนที่เราไม่อยู่(เราไม่ได้ตั้งรหัสคอมเอาไว้) นางถ่ายรูปที่เราคุยกับแฟนเอาไว้(ตอนนั้นเราเข้าเฟสแฟนแล้วเพื่อนเล่นเฟสเรา แล้วคุยกันเรื่องเซ็กซ์)และแอบถ่ายตอนแฟนเราปีนหน้าต่างมาหาเรา แล้วเอาไปให้ป้าเราดู ป้าเราไม่คิดจะเชื่อเราเลยซักนิด ตอนแรกเราขอแม่ไปอยู่กับแม่ แต่แม่ไม่ให้ ทำให้เรามานอนคิดว่าจะทำไงต่อ แต่อยู่ดีๆ เราก็คิดที่จะฆ่าพี่กับป้าเราขึ้นมา มีครั้งนึงเราหยิบมีดแล้วเดินตามพี่ไป พอพี่หันกลับมาทำให้เราสติกลับมา เราเป็นแบบนี้หลายครั้งจนเก็บไปฝันเลยก็มี ตอนนี้ที่ทำให้เราสบายใจขึ้นก็มีแต่หายาในบ้านแล้วกลืนไปพร้อมๆกันหลายๆเม็ดกับแอบใช้คัตเตอร์กรีดต้นขาตัวเองบ้าง ที่ไหล่บ้าง เราชอบเวลาเลือดออก จนบางครั้งเราเผลอยิ้มขึ้นมาแล้วคิดว่าถ้าคนที่เราเกลียดตายไป ทั้งตัวมีแต่เลือดก็คงดี แต่ผ่านไปสักพักเราก็ลืมว่าเราทำอะไรลงไป พอกลับมานอนคิดก็คิดว่าตัวเองโรคจิตแน่ๆ เราเคยเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ 9 ขวบ แต่มันหยุดไปพักนึงแล้ว เราไม่คิดว่ามันจะกลับมาอีก เราควรหยุดเรื่องแบบนี้ยังไงดีคะ? ช่วยเราหน่อย ไม่งั้นเราได้ฆ่าทุกคนจริงๆแน่.