สวัสดีคะทุกคน วันนี้เราแค่อยากมาเล่าชีวิตที่ไม่เคยมีความสุขอีกเลยจนถึงตอนนี้ของเรา..
..เราเคยมีแฟนตอนอายุ 17 ตอนนั้นแฟนเราอายุ 32 เราอายุห่างกัน 15 ปี แฟนเราเป็นผู้หญิง เขาอยู่กทม. ส่วนเราอยู่ต่างจังหวัด เรารู้จักกันทางออนไลน์ เขาชอบส่งขนมมาให้ ทุกๆอาทิตย์ เป็นคนที่เราคุยด้วยแล้วสบายใจมากๆ คุยกันมาตลอด2ปี จนเราเข้ามหาลัยเขาก็เริ่มมาหาเรา แล้วก็มาทุกเสา-อาทิตย์ เขาดูแลใส่ใจเราดีมากๆ เป็นเหมือนแม่คนหนึ่งได้เลย แม่เราเสียตั้งแต่เด็กๆ เรารู้สึกว่าการที่ได้รับความรักจากผู้หญิงคนนี้มันอบอุ่นมากๆ มีความสุขมาก ตอนนั้น เขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราแล้ว ตอนเปิดเทอมเขาจะพาไปซื้อเสื้อผ้านักศึกษา ซื้อของใช้ให้ แต่ละวันถ้าเขามาเขาจะทำกับข้าวให้ ซักผ้าให้ เก็บกวาดห้องให้ บ่นให้ตลอดว่าเราทำรกแต่เขาก็เก็บให้ตลอด เรารักกันมากจนเพื่อนยังอิจฉา แล้วเราก็ขอให้เขาย้ายมาทำงานที่ต่างจังหวัดมาอยู่กับเรา ตอนนั้นเรามีความสุขมากๆที่ได้เห็นเขาทุกๆวัน เขาเป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่สาว ทั้งแม่ เขาเข้ามาเติมเต็มชีวิตเรา เราคบกันมาได้ 4ปี เราเรียนจบปี 3 ขึ้นปี4 เขาเกิดอุบัติเหตุตกจากที่สูงในที่ทำงาน สมองกระทบกระเทือน เขาไม่สามรถพูดกับเราได้ ไม่สามารถมองเราได้ เขาได้แต่นอนนิ่งๆ ได้ 8เดือน เขาก็จากเราไป.. เขาใจร้ายนะที่ทิ้งเราไป ตั้งแต่ไม่มีเขา ชีวิตเราเหมือนไม่มีใคร โลกมันเงียบ เงียบจนทำให้ร้องไห้ ทุกครั้งไม่ว่าจะไปที่ไหน ผ่านที่ที่เราเคยไปด้วยกัน เราก็คิดถึงแต่หน้าเขา ไม่มีวันไหนไม่คิดถึง ตั้งแต่นั้นมาเรากลายเป็นคนเงียบ ใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีความสุขเลย ตอนนี้เราเป็นครู เป็นอาชีพที่เขาอยากให้เราเป็น เขาชอบเด็กๆเหมือนกับเรา อยากให้เขาอยู่ตรงนี้ข้างๆเรา เวลาเหนื่อยอยากให้เขาเป็นคนปลอบ อยากฟังเสียงเขา ตอนนี้รู้สึกชีวิตมันมึดเหลือเกิน..
ชีวิตที่ไม่มีความสุข
..เราเคยมีแฟนตอนอายุ 17 ตอนนั้นแฟนเราอายุ 32 เราอายุห่างกัน 15 ปี แฟนเราเป็นผู้หญิง เขาอยู่กทม. ส่วนเราอยู่ต่างจังหวัด เรารู้จักกันทางออนไลน์ เขาชอบส่งขนมมาให้ ทุกๆอาทิตย์ เป็นคนที่เราคุยด้วยแล้วสบายใจมากๆ คุยกันมาตลอด2ปี จนเราเข้ามหาลัยเขาก็เริ่มมาหาเรา แล้วก็มาทุกเสา-อาทิตย์ เขาดูแลใส่ใจเราดีมากๆ เป็นเหมือนแม่คนหนึ่งได้เลย แม่เราเสียตั้งแต่เด็กๆ เรารู้สึกว่าการที่ได้รับความรักจากผู้หญิงคนนี้มันอบอุ่นมากๆ มีความสุขมาก ตอนนั้น เขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราแล้ว ตอนเปิดเทอมเขาจะพาไปซื้อเสื้อผ้านักศึกษา ซื้อของใช้ให้ แต่ละวันถ้าเขามาเขาจะทำกับข้าวให้ ซักผ้าให้ เก็บกวาดห้องให้ บ่นให้ตลอดว่าเราทำรกแต่เขาก็เก็บให้ตลอด เรารักกันมากจนเพื่อนยังอิจฉา แล้วเราก็ขอให้เขาย้ายมาทำงานที่ต่างจังหวัดมาอยู่กับเรา ตอนนั้นเรามีความสุขมากๆที่ได้เห็นเขาทุกๆวัน เขาเป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่สาว ทั้งแม่ เขาเข้ามาเติมเต็มชีวิตเรา เราคบกันมาได้ 4ปี เราเรียนจบปี 3 ขึ้นปี4 เขาเกิดอุบัติเหตุตกจากที่สูงในที่ทำงาน สมองกระทบกระเทือน เขาไม่สามรถพูดกับเราได้ ไม่สามารถมองเราได้ เขาได้แต่นอนนิ่งๆ ได้ 8เดือน เขาก็จากเราไป.. เขาใจร้ายนะที่ทิ้งเราไป ตั้งแต่ไม่มีเขา ชีวิตเราเหมือนไม่มีใคร โลกมันเงียบ เงียบจนทำให้ร้องไห้ ทุกครั้งไม่ว่าจะไปที่ไหน ผ่านที่ที่เราเคยไปด้วยกัน เราก็คิดถึงแต่หน้าเขา ไม่มีวันไหนไม่คิดถึง ตั้งแต่นั้นมาเรากลายเป็นคนเงียบ ใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีความสุขเลย ตอนนี้เราเป็นครู เป็นอาชีพที่เขาอยากให้เราเป็น เขาชอบเด็กๆเหมือนกับเรา อยากให้เขาอยู่ตรงนี้ข้างๆเรา เวลาเหนื่อยอยากให้เขาเป็นคนปลอบ อยากฟังเสียงเขา ตอนนี้รู้สึกชีวิตมันมึดเหลือเกิน..