เวลาจะกลับบ้านต้องข้ามสะพานลอย แต่บางทีก็เหนื่อยบ้าง เมื่อยบ้าง ขี้เกียจบ้าง จนบ่อยครั้งก็ต้องพึ่งพาพี่วิน ระยะทางจากป้ายที่พี่วินอยู่กับที่จอดรถจักรยานของหมู่บ้านเราอยู่ไกลกันแค่ไม่กี่ร้อยเมตร แค่ต้องยูเทิร์นรถกลับไปมา ราคาที่พี่วินคิดคือ 20 บาท (จอดปากซอยก็ 20 จอดถึงหน้าบ้านเข้าไปในซอยเกือบกิโลก็20) เราไม่เคยมีปัญหากับเรื่องราคาเลย แต่เรื่องมันมีอยู่ว่า หลังจากที่เราเป็นลูกค้าประจำของพี่วินได้มาพักใหญ่ๆมาก ใหญ่แบบมองตาก็รู้ใจ แค่พยักหน้าให้ก็สตาร์ทเครื่องรอแล้ว ก็จะมีพวกพี่วินหน้าใหม่ๆเข้ามา แล้วมันก็เกิดปัญหาขึ้นมานี่แหละค่ะ ครั้งแรกเราเจอพี่วิน A รถของพี่เขาเป็นเบาะแบบแนวระนาบ ไม่ยกท้าย ไม่มีเนิน เป็นเบาเรียบๆ และด้วยความที่เราใส่ชุดนิสิต เราใส่กระโปรง ก็เลยนั่งแบบหันข้างไม่ได้คร่อมเบาะ มันก็จะเกาะไม่ได้มากเท่าไหร่ แต่พี่เขาน่ะค่ะ ขับรถเร็วและปาดมาก จนเราแทบจะตกหลายครั้ง แถมยังพาเราปาดจนขาเราชนกับจักรยานที่จอดไว้ข้างทางอีกด้วย แต่พี่เขาไม่ขอโทษเราซักคำเลยทั้งๆที่รู้ว่าเราเจ็บเพราะเราร้องโอ๊ยดังมาก