#เพราะทุกวันคือวันแม่

คิดถึงเสียงที่คอยสอนสั่ง คิดถึงอ้อมกอดที่อบอุ่น คิดถึงรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยน ที่เป็นได้แค่ความทรงจำ
  
วันนั้นผมจำไม่เคยลืม ผมได้สัมผัสความเจ็บปวดที่สุด วันที่สูญเสียสิ่งที่รักที่สุดในชีวิตไปมันช่างโหดร้ายกับผู้ชายคนหนึ่งที่พยายามจนสุดความสารถ มันเป็นวันที่เสียใจที่สุดในชีวิต อยากจะนั่งลงร้องไห้เสียงดัง ให้น้ำตาบรรเทาความทุกข์ไป แต่ต้องเข็มแข็ง และอดทนที่สุด ไม่แสดงความอ่อนแอออกมา

เมื่อวันเวลาผ่านพ้นไปความเจ็บปวดจางลง ผมยอมรับ และเข้าใจความรู้สึกนี้เพื่อให้ชีวิตก้าวเดินต่อไปข้างหน้า แต่ชีวิตก็ขาดอะไรไปหลายๆ อย่าง ความสุขแบบที่เคยมี ความรู้สึกอยากไปหาคนที่เฝ้ารอมันหายไปหมด

ผมเสียใจที่ผมยังไม่ได้ทำตามในสิ่งที่คิด ผมอยากให้แม่สบายเหมือนคนอื่นๆ อยากพาไปเที่ยวอย่างที่แม่ชอบ อยากให้แม่ยิ้ม และภูมิใจในตัวลูกชายคนนี้ แต่นั้นแหละชีวิตมนุษย์ที่ต้องดิ้นรนเพื่อความอยุ่รอด ในวัยที่กำลังสร้างตัวเอง ผมอาจจะทำได้ไม่ดีนักในวันที่แม่ยังอยุ่ ผมยุ่งอยู่กับงาน มุ่งมั่นในการหาเงิน จนไม่คิดว่าจะสูญเสียแม่เร็วแบบนี้

วันนี้วันที่ผมเริ่มตั้งตัวได้มันก็สายไปแล้ว ขอโทษนะครับแม่ รักและคิดถึงแม่ในทุกๆวันครับ
หากผมย้อนเวลากลับไปได้ผมจะทำมันทุกๆ วันให้เป็นวันสำคัญในชีวิตทำในสิ่งที่ผมตอบแทนแม่ให้ดีที่สุด วันแม่ที่ยากกลับไปกอดแม่ปีนี้ แต่ไม่มีแม่ให้กอดแล้ว

ฝากถึงเพื่อนๆ หลายคนที่คิดว่า "ยังไม่พร้อม เดี๋ยวคอยทำ เดี๋ยวค่อยไปหาแม่ก็ได้” เชื่อผมเถอะครับว่าคุณคิดผิด ในตอนนี้ผมคิดได้แล้ว ว่าทุกวันคือวันแม่ ขอให้เพื่อนๆ ทุกคนที่ยังมีแม่อยู่กลับไปหาท่าน กอดท่านให้เต็มแรง ทุกครั้งที่มีโอกาส และอย่าลืมบอกรักท่านทุกๆ วันด้วยด้วยนะครับ

รักแม่ครับ