ขออนุญาตยกสิ่งที่อาตู่ นพพล เคยวิจารณ์การแสดงของพี่โป๊ปว่า "เขาไม่ปลอม เขาจริง เขาเล่นมาจากข้างใน...."

จนบัดนี้....ละครจบไปแล้ว...ยังไม่หายร้าวรานใจกับฉากเมื่อคืน มันเรียลเกินไป!!
ลากเอาคนดูดำดิ่ง เจ็บปวดไปกับความสูญเสียของเที่ยงวัน
เราร้องไห้ไม่อายใครอะ  สงสารเที่ยงวันจับใจ ร้องแล้วหยุด แล้วร้องอีก เหมือนถูกลากให้ดำดิ่ง แล้วขึ้นมาได้ แล้วโดนลากลงไปอีก....

เที่ยงวันรักเดือนสิบมาก เพราะเดือนสิบคือคนที่มาทดแทน "ความผิดพลาด" ตลอดชีวิตของเที่ยง เป็นคนที่ทำให้เที่ยงรู้สึกเคารพตัวเอง ภูมิใจในตัวเองเดือนเป็นกำลังใจสำคัญที่ช่วยเหลือเที่ยงจนหลุดพ้นสีทันดรมาสามครั้งใหญ่  

ครั้งแรก คือ เมื่อเข้าสังคมหลังจากเลิกยาแล้ว เที่ยงหวาดกลัว กังวล ระแวงไปหมด มีแต่เดือนสิบเท่านั้นที่ยอมรับเขาเป็นเพื่อน
การแสดงตอนนี้ของพี่โป๊ป คือ มองคนแบบหลบตา ขาดความมั่นใจ เคร่งขรึม เหวี่ยง อารมณ์แปรปรวนอย่างหนัก ตาแดงเหมือนจะร้องไห้บ่อย และ ไม่เคยยิ้ม การแสดงทุกอย่างผ่านสายตา การห่อตัว และไม่พูด

ครั้งสอง ซึ่งหล่อเลี้ยงใจเที่ยงตลอดมา และเป็นแก่นหลักของเรื่อง คือ ทั้งคู่ฝ่าฟันช่วยเหลือดวลจนสำเร็จ ทำให้เที่ยงรู้ว่าตัวเขามีประโยชน์ มีคุณค่า
การแสดงช่วงนี้ ถูกพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ จากเหวี่ยง เป็นมั่นคงขึ้น แก้ปัญหาได้ ไม่ยอมแพ้ กล้าเผชิญหน้ากับคำดูถูก รอยยิ้มมาเป็นระยะ แต่ยังก้มหน้า ปิดปากสนิท

ครั้งที่สาม คือ เอาชนะใจแม่น้องเมฆ และเอาชนะใจตัวเองที่รู้สึกผิดที่ขับรถชนเด็ก ไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้
การแสดงช่วงนี้คือ อ่อนไหวมาก เหมือนเด็ก แววตาอมทุกข์ จนปลดปล่อยตัวเองได้แล้ว ก็หัวเราะเริงร่าเหมือนเด็กจริง ๆ มีลูกอ้อน มีหยอดและเริ่มมั่นใจในตัวเองมาก

เมื่อสูญเสียเดือนสิบ คือ พังทลายหมดทั้งชีวิตทั้งความภาคภูมิใจ และความเชื่อใจต่อคนอื่น
เที่ยงวันก็พาคนดูดำดิ่งลงไปสู่จุดที่เจ็บปวดที่สุด เหมือนให้ออกซิเจนเฮือกสุดท้าย แล้วถอดสายออก
ฉากที่ถามว่า "รักแล้วทำไมทำแบบนี้..." ร้าวลึกจริง ๆ
สะเทือนใจมากกับฉากหน้าบ้านที่รู้ครั้งแรกว่าเดือนจะแต่งงาน และร้องไห้เหมือนเด็กน้อยที่หมดสิ้นทุกอย่างที่ทะเล กับภาพทะเลมุมกว้างที่เห็นว่า เที่ยงโดดเดี่ยวรันทดที่สุดกลางทะเลอันกว้างใหญ่นั้น

ที่อาตู่บอกว่า.....มันมาจากข้างใน เขาไม่ปลอม เขาจริง..... ก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ เหมือนเห็น real life มากกว่าดูละคร
การแสดงที่ไม่ต้องมีบทพูด ไม่ over acting ไม่ตะโกนเสียงดังใส่ แต่มันหนักหน่วงในใจคนดู
เขาทำให้คนดูมีประสบการณ์การดูละครที่ดำดิ่งจริง ๆ  ตัวละครที่อารมณ์ซับซ้อนและมีพัฒนาการแบบนี้ ก็หาดูได้ยากในละครไทย
นี่ยังไม่นับช่วงท่ี่ติดยา ช่วงที่ฆ่าตัวตาย ช่วงที่อดยา ที่เล่นได้ละเอียด เนียน และน่าทึ่ง....

ชื่นชมผู้กำกับด้วย ที่ casting นักแสดงหลักได้ดีมาก

ขอบันทึกไว้ให้ข้ามสีทันดร หนึ่งในละครไทยที่ภาคภูมิใจได้ของช่อง 3 ของทีมงาน และทีมนักแสดง