หลังๆไม่ค่อยได้ดูบอลไทยเลยครับแต่ให้กำลังใจตลอดเวลา เอเชี่ยนเกมส์คราวนี้บอกเลยไม่ได้คาดหวังอะไรทั้งนั้นคิดว่ารอบแรกด้วยซ้ำ รุ้สึกเฟลตั้งแต่ชุดใหญ่แพ้จีน 0-2 มาละๆ  มานั่งงคิดไปคิดมาเพราะอะไรทั้งหมดทั้งปวงการบริหารจัดการผมว่าโอเคนะ สำหรับสมาคุมชุดนี้ การหาทีมอุ่นเครื่องอะไรดีกว่าเดิมหมดแต่ที่สำคัญเลยจุดที่บอลไทยจะไปได้ไม่ไกล คือตัวนักเตะ นักเตะอาชีพมันสั้นเต็มที่ 15 ปี  เป็นช่วงโกยเงินได้ก็โกยเถอะรักษาร่างกาย สุขภาพ ดูแลอาหารการกิน พฤติกรรมในนอกสนาม มีวินัย เอาจริงๆ นักเตะที่มีวินัยอย่างเจจะมีสักกี่คนในไทย เมื่อทรัพยากรมันน้อยก็อย่าไปหวังผลเลิศ นักเตะะบางคนเห็นแห้งแบบไหนก็แห้งแบบนั้นทั้งๆที่ต้องปะทะกับระดับเอเชีย ฟิตเนสประจำสโมสรไม่เสริมบ้างหรือไงไปดู ชาติอื่นๆเค้าขุนกันจนล่ำเสริมแรงปะทะ ของเรานี้ตั้งแต่เยาวชนหลายปีก่อนยังโดนโละยกชุดเพราะพฤติกรรมนอกสนาม ดาวรุ่งความหวังก็เริ่มพฤติกรรมออกทะเล อยากรู้ว่าเยาวชน เกาหลี ญี่ปุ่นมันเป็นแบบนี้หรือเปล่า แฟนบอลก็อย่าไปหวังอะไรเยอะผมปลงละในเมื่อตัวคนรับเงินเดือนเองยังไม่ดูแลรักษาตัวเองก็อย่าหวังมันจะมีผลเลิศอะไรเลย จะด่าแต่สมาคมแต่ทรัพยากรมันไม่เอาด้วยก็จะทำอะไรได้ ตัวอย่างรุ่นพี่มีให้เห็นก็เยอะแยะ สรุปคือตราบใดที่ตัวทรัพยากรเราเองยังไม่เป็นมือาชีพเพียงพอทั้งระบบ ตัวเลือกเราก็น้อยเหลือเกิน จะมีอย่าง  เจ มุ้ย อุ้ม ตอง แบบนี้สักกี่คนในแต่ละรุ่นที่ดูแลตัวเองเสมอ ยิ่งรุ่นหลังๆยังไม่เห็นแววเลย มันก็คงได้แค่นี้แหหลละครับ