เราเรียนอยู่ ม.รชภ แห่งหนึ่ง มีวิชาหนึ่ง(เกี่ยวกับภาษาอังกฤษ)ที่ อ. เป็นพวกชอบจิกกัด เรื่องๆเล็กๆน้อยๆก็จิกกัดได้ตลอด เหมือนขอแค่ให้ได้ทำแล้วฉันมีความสุข เวลาพูดเหมือนดีนะมี คะ/ค่ะ แต่! แฝงไปด้วยการจิกกัด เวลาตัวเองทำอะไรผิดหรือไม่ตรงตามที่เคยพูดไว้ อ. จะแก้ตัวด้วยการจิกกัดแทน ทั้งๆที่ อ. เป็นฝ่ายผิดและไม่ยอมรับ หรือจะพยายามทำให้เราเป็นฝ่ายผิดให้ได้ทั้งๆที่ไม่ใช่ เวลาสอนก็เหมือนประถมให้อ่านตามที่ อ. พูดหรือเทป ตอนออกไปพรีเซนต์หรือสั่งงานที่ให้พูดหน้าห้องและเราอ่านคำศัพท์ผิด ออกเสียงผิดนิดเดียว อ. ก็จะหักคะแนนจนแทบไม่เหลือ(เรื่องนี้ไม่เท่าไหร่) แต่ยังมีคำพูดตามมาว่า อ่านแค่นี้ก็ยังไม่ถูก ศัพท์แค่นี้ยังไม่รู้เลยว่าต้องอ่านยังไงเลย ประมาณนี้ แถมด้วยหัวเราะให้ด้วยนะคะ จิกกัดอีกตามเคย และจบด้วยคำว่า คำแค่นี้ก็อ่านผิด พอๆไม่ต้องพูดแล้วไปนั่งที่ คนต่อไปค่ะ เราก็ทำได้แค่ เคค่ะ เอาที่สบายใจเล๊ย ในความคิดเรา อ.ควรแนะนำหรือสอนให้ถูกหรือแก้ไขในจุดที่เด็กทำผิดและอธิบายให้เด็กเข้าใจและทำให้ถูกต้องไม่ใช่หรอ หน้าทีของ อ. ที่เราคิด คือ ควรแนะนำ สอน แก้ไข ปรับแก้ อธิบาย ให้กับเด็กไม่ใช่หรอ ไม่ใช่ให้คำพูดจิกกัดแก่เด็กและทางเหมือนดูถูก ขอบอกว่าเรารู้สึกเฟลและแย่มาก เราอ่านผิดนิดเดียวต้องพูดจิกกัดขนาดนั้นเลยหรอ เราคิดว่ามันแย่ถึงทำให้เราไม่กล้าจะพูดภาษาอังกฤษเลย นี้แค่ย่อจากส่วนหนึ่งจากที่ประสบมา
ปล.เราควรจะทำยังไงดีคะ กับ อ.แบบนี้ ตอนนี้รู้สึกติดลบกับ อ. ท่านนี้สุดๆ