สวัสดีวันนี้แค่อยากระบายความอึดอัดใจนิดหน่อย ตามหัวข้อเลยเราไม่รู้คนอื่นๆเวลาเขาคุยกัน (ศึกษาดูใจ) เขาเป็นยังไงนะแต่คือเราอึดอัดใจมาสักพักแหละ สำหรับเราคิดว่าคนที่กำลังศึกษากันและกันมันไม่ควรจะมีฟอร์มกันมาก ถ้าจะฟอร์มเยอะแล้วเมื่อไหร่เราจะรู้จักกันจริงๆ เมื่อไหร่เราจะได้คุยกันจริง หรือถ้าไม่อยากคุยหรือมีปัญหาอะไรที่เกี่ยวกับตัวของเราไม่ชอบหรืออะไรตามแต่ก็พูดไปเลยอีกฝ่ายจะได้ไม่เสียเวลาต่างคนจะได้ไปหาคนใหม่ คือคุยกันแต่ละวันมันเหมือนเป็นหน้าที่ที่เขาต้องทำอย่างเช้าทัก ทำไร? กินข้าวยัง? พอบ่าย ทำไร? กินข้าวยัง? ตอนเย็น ทำไร? กลับบ้านยัง? เป็นแบบนี้ทุกวันเราเคยบอกเขาแล้วนะว่าคือถ้าไม่อยากคุยหรือไม่อยากตอบคำถามเราไม่ต้องทักไม่ต้องตอบเราก็ได้เราเข้าใจ คือหลายคนก็อาจมองว่า ก็ดีแล้วที่เขายังใส่ใจถาม ใช่มันก็ดีแต่คำถามของเขากับความรู้สึกที่เรารู้สึกมันไม่ใช่เลยมันพูดไม่ถูกอ่ะ อย่างที่บอกมันเหมือนเป็นหน้าที่ที่เขาต้องทำเป็นประจำโดยไม่สนใจว่าคำตอบจะเป็นยังไงมีหน้าที่ถามก็ถามคำตอบจะเป็นอะไรก็ช่าง อึดอัดอ่ะเคยเงียบไปพักนึงเขาก็เหมือนจะแคร์เราขึ้นแต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม