คือเราพึ่งคลอดลูกค่ะ ได้ลูกผู้ชาย ญาติๆแล้วก็เพื่อนๆก็มารับขวัญลูกเราเยอะมาก ยิ่งแม่สามีคือทุ่มให้เรากับลูกเรามากๆ แต่คนที่อิจฉาเราคือน้องสามีค่ะ ไม่ได้คิดไปเองนะคะ แต่แม่สามีกับสามีบอกเราเองเลย เขาบอกว่านางเห็นใครได้ดีไม่ได้นางอิจฉาเขาไปทั่ว อิจฉาเรากับสามีตั้งแต่เราเข้ามาเป็นลูกสะใภ้ใหม่ๆแล้ว เวลาแม่สามีพูดถึงเราคอยช่วยเรา นางจะพูดขัดขึ้นมา จนแม่สามีโมโหด่านางตะเพิดนางเพราะนางมีสามีเป็นคนติดยา แม่สามีไม่ชอบสามีของนางมากๆ นางมีลูกก่อนเรานะคะ นางได้ลูกสาว สามีบอกว่าคนรับขวัญลูกนางไม่เยอะเท่าเรา ส่วนแม่สามีบอกว่านางคิดไปเองว่าไม่มีคนสนใจลูกนางกับนาง ตอนนางคลอดลูกใหม่ๆก็เสียไปเยอะเหมือนกัน เรากับสามีออกรถใหม่ก็มาแขวะเรา เรามาอยู่บ้านสามีใหม่ๆเราไม่ได้อยู่บ้านเฉยๆ เรากลับจากทำงานเราก็มาล้างจานให้ กวาดบ้านให้ ทั้งๆที่มันไม่ใช่หน้าที่เรา แต่แม่เราสอนว่าอยู่บ้านเขาก็ต้องทำตัวให้มีประโยชน์อย่าให้ใครมาว่า แม่สามีเราก็จะถามประจำว่าวันนี้ใครล้างจาน นางก็จะโดนแม่ด่าตลอดๆ เพราะนี่คือหน้าที่ของนาง แต่นางไม่ทำ นางก็แขวะเราอีก นางไม่มีงานทำนะคะ สามีนางก็ไม่ไปทำงาน แม่สามีก็ต้องเลี้ยง เขาเลยไม่ชอบสามีกับนางมากๆ แม่สามีเคยให้สร้อยทองเรากับนาง สุดท้ายแม่สามีเขาก็มาเอาคืน ต้องโกหกไปว่าเป็นทองปลอมไม่งั้นนางก็ไม่ยอมถอด ที่ต้องทำแบบนี้เพราะแม่สามีกลัวสามีนางถอดเอาไปขาย แต่แม่สามีให้เราใส่อยู่แบบนั้น นางก็พูด พูดจะให้เราถอดตลอดๆ เราก็ไม่ยอมถอด เราเบื่อนางมาก นางทั้งขี้อิจฉาและขี้อวด แต่ที่มีเงินมีของมาอวดได้ก็เพราะแม่ตัวเอง ต่างจากเรากับสามีที่ทำงานจนมีออกรถ ซื้อของเข้าบ้าน และสามารถให้เงินแม่สามีได้ทุกๆเดือน นางอิจฉาพวกเราตลอดๆ จนรู้สึกว่าความขี้อิจฉาของนางเป็นสิ่งที่น่ารำคาญมากๆ พูดมาก ขี้อวด ขี้อิจฉา มาสาระพัด อวดจนเราเบื่อ บางที่เรานอนอยู่ในห้อง นางก็มาเคาะประตูมาอวดกระเป๋า เสื้อผ้า คือถ้าเกิดว่านั่งกินข้าวแล้วก็พูดขึ้นมาเนี้ยจะไม่ว่าเลย แต่นี่เรานอนพักผ่อนในห้อง มาอวดนู่นนี่นั้นตอนจะนอนเป็นอะไรที่น่าโมโหมาก คือแล้วเราเป็นพวกชอบรองเท้าusa งาน90s 80s เราเคยตั้งราคาหารองเท้าเอาไว้4000฿ นางก็แขวะว่า ใส่แล้วบินได้ไง คือเงินเราไหมอ่ะ ต้องอะไรกับเราขนาดนี้เลยหรอ คือบางครั้งก็เหมือนจะดีกับเรา บางครั้งก็หลอกด่า เบื่อมากค่ะ ควรทำยังไงกับคนแบบนี้ดี