ตามหัวเรื่องเลยค่ะ เรากับแฟนรักกันพอสมควรไม่เคยทะเลาะกัน แต่ส่วนมากจะเราจะเป็นฝ่ายนอยๆแล้วหายเองตลอด เพราะเจ้าตัวเป็นคนที่ชอบทำตัวโสด และไม่ค่อยมีเวลาว่างให้กันเท่าไหร่ แต่เขาชอบเล่าให้ฟังเรื่องของแฟนเก่า ซึ่งเขารักกันมากๆ เเละยังคิดถึงกันตลอด เราพยายามที่จะเข้าใจ ไม่ใช่สิ เราเข้าใจว่าลืมกันไม่ได้ง่ายๆ เราพยายามจะไม่คิดมาก แต่บางืเราก็นอยๆ เพราะแฟนเก่าเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน มีจับมือกอดกันบ้าง เราก็พยายามเข้าใจ เพราะเราไว้ใจเค้า แต่อยู่ๆเรื่องก็แดงขึ้นมา เพราะเราไปเห้นข้อความแฟนเราเพ้อถึงคนนั้นแบบมากๆ  เราส่งข้อความไปก็ตอบแค่ อื้อ อื้ม จ้า แต่มันไปเพ้อกะคนอื่น? เราก็เลยเคลียกะมันโดยไม่มช้อารม ใช้เหตุผลล้วนๆ ว่าเราก็ไม่ไหวเหมือนกัน อารมแบบหน้าชาๆหน่อย หน่วงๆ เพราะก็ไว้ใจแล้วรักมาก แต่ที่เจ็บกว่านั้น คือตอบมาว่า "เราไม่มีใครแล้วจริงๆ เรามีแค่สองคนจริงๆ"  มีกันแบบนี้จะได้มั้ย
//คือแฟนเก่านางทีแฟนใหม่อล้ว รักกันมากๆอารมเหมือนว่าตอนนี้ เราเป็นตัวสำรอง ที่กันไม่ให้แฟนเราเจ้บ เหมือนเราไม่สำคัญอะไรเลยอ่ะ คือมันชามาก ชาแบบหน่วงสุดๆ  ไปปรึกษาคนรอบข้าง ก็บอกให้เลิก แต่เราก็ไม่กล้าที่จะเลิกนะ เรารักเขามากๆ เราหน่วงมากเลย เราควรทำไงดีคะ