ตามหัวข้อกระทู้ค่ะ เราคบกับแฟนที่ทำสวนทุเรียนของตัวเองที่จ.ระนอง ส่วนเราอยู่กทม. เวลาคุยกันแทบไม่มีเลยค่ะ แล้วยิ่งโทรศัพท์ไม่มีเล่น มีแต่โทรคุยได้อย่างเดียว เราท้อมากเลยค่ะบางที รู้สึกเหงาและน้อยใจมากที่เขาไม่มีเวลาให้และไม่ค่อยอยู่ข้างๆเราเวลามีปัญหาสักเท่าไหร่ เพราะเขาทำงานต้องดูแลทุเรียน และตอนนี้ยิ่งใกล้เก็บผลผลิตเวลายิ่งไม่มีเลยค่ะ และมันชอบมีเรื่องมาให้คิดมากคิดเล็กคิดน้อยค่ะ แต่เขาบอกเราเสมอให้เชื่อใจเขา ที่ทำงานหนักขนาดนี้ก็เพื่ออนาคตค่ะ เขาบอกเขาทำได้เท่านี้ตอนนี้ ขอให้เรารอ เราก็รอนะคะ แต่ไม่รู้จะรับมือกับความคิดมากแฃะความระแวงตัวเองยังไง เราเคยทะเลาะกันจนถึงขั้นทำร้ายตัวเองเลยค่ะ เพราะคิดมาก เขาไม่ค่อยมีเวลาให้เลย
เราควรทำยังไงดีคะ ควรวางตัวยังไงควรให้กำลังใจทั้งตัวเราและเขายังไงดี และเราคิดถูกมั้ยที่เลือกเขา เลือกจะรอเขาน่ะค่ะ
#แฟนเราเป็นคนมุ่งมั่นมากค่ะทำเพื่อเราทุกอย่าง
#และพ่อแม่เขาก็โอเคกับเรามากๆอยากให้เราเป็นสะไภ้ค่ะ(ถ้าถึงเวลานั้น)