เราถูกครอบครัวเลี้ยงมาให้อยู่ในกรอบ ทำอะไรก็ต้องถูกต้อง ต้องเก่งเท่านั้น พอทำได้ไม่ไดี ก็โดนเปรียบเทียบกับพี่น้อง ญาติๆ บางครั้งก็เพื่อนๆ ทำให้เราคิดเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นมาตลอด และคิดว่าตัวเองด้อยกว่าคนอื่น ทำอะไรก็ไม่ได้ดี บางครั้งก็แอบร้องไห้อยู่คนเดียว เราพยายามปลอบตัวเองว่าทำได้ดีที่สุดแล้ว แต่ทุกคนก็รู้ใช่มั้ยคะ คนที่เป็นกำลังใจที่ดีที่สุดคือครอบครัว เรารู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวเลย มันทรมาณมาก เราควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ?