สวัสดีค่ะ เราเป็นครู ที่ โรงเรียนแห่งหนึ่งในเชียงใหม่
เราอาศัยอยู่ในบ้านพักครูหญิงที่อยู่ในโรงเรียน
ที่บ้านหลังนี้ มีครูอยู่ทั้งหมด สี่คน
เรากับครูคนหนึ่ง (เป็นครูสาว) อยู่ด้วยกัน
ก็ไม่มีปัญหาอะไร ทำอาหารกินกัน
ซื้อของใช้ร่วมกัน คือ ตู้เย็น กับ เครื่องซักผ้า
น้องซื้อ ตู้เย็น เราซื้อเครื่องซักผ้า
ไม่นานก็มีครูอีกคนมาบรรจุ พักอยู่ชั้นบนด้วยกันกับเราค่ะ
เราพักกันสามคนก็ไม่มีอะไร ก็ใช้ชีวิตอยู่กันปกติ
เวลาผ่านไป ไม่นาน มีครูที่ย้ายมาจาก โรงเรียนอื่น มาอยู่ด้วย
รวมเป็น สี่คน
เรื่องที่ 1
เราซื้อขนม นม ของกินต่างๆ มาใส่ตู้เย็นไว้ตลอด
มีวันหนึ่ง เราเริ่มสงสัยว่า ทำไม ขนม ที่เราซื้อไว้ในตู้เย็นหายไป
ตอนแรกเราเข้าใจว่า ตัวเอง อาจจะลืมว่า กินไปแล้วก็ได้
เราซื้อ ขนมโอโจ้ ไว้ในตู้เย็น เรากินไปอันเดียวค่ะ
แล้วก็ออกไปเดินเล่นกับเพื่อนครู
พอกลับเข้ามา เราเห็น ครูน้องใหม่
เอาขนมเรา มานั่งกินหน้าบ้าน
เราก็อึ้งไปพักหนึ่ง แต่ก็ไม่ว่าอะไร นางคงจะหิว
มันไม่แค่นั้นสิคะ
ของกินในตู้เย็น ของเรา เริ่มหายบ่อยขึ้นเรื่อยๆ
ของหายแค่ของเรานะคะ
รวมทั้งของใช้ต่างๆในครัวด้วยค่ะ
น้ำปลา ข้าวสาร พริก กะปิ ฯลฯ
จนเราทนไม่ได้ เราจึงปรึกษากับเพื่อนครูต่างโรงเรียน ที่นางคนนั้นย้ายมา
พี่เขาก็แนะนำว่า ให้เขียนชื่อติดไว้ทุกอย่าง มัดปากถุงให้แน่นๆ
เราก็ทำตาม ของก็หายน้อยลงแล้วค่ะ
วันหนึ่ง มีคนมาขาย นมดัชมิลล์ เราก็ซื้อไว้ นางก็หุ้นกับเราด้วย
แต่นางไม่จ่ายเงินค่ะ เราทวงแล้ว นางลืมตลอด
แต่ก็กินนมจนหมดนะคะ เหอๆ
รักษาสิทธิ์ของตัวเองดีมากเลยค่ะ อีหน้าด้าน
เราอยากพิสูจน์ว่า
นางเป็นคนขโมยของเราไปกินจริงหรือเปล่า?
เราไม่อยากปรักปรำใครค่ะ
เราจึงเอานมไมโล 1 แพค 4 กล่อง
ใส่ไว้ในตู้เย็น ตอนกลางคืน ก่อนนอน
ตอนเช้า ปรากฏว่า นมหายไปกล่องหนึ่งค่ะ
เราเห็นว่านางนั่งอยู่หน้าบ้านคนเดียวพอดี
เราจึงแกล้งบ่นดังๆว่า
"เออนี่....แปลกเนาะ บ้านเรามีขโมย คนขี้ลักด้วยเหรอ?
พี่แช่นมไว้เมื่อคืน หายไปกล่องนึง ตัวเองเห็นบ้างไหม?
หรือจะเป็นเด็กน้กเรียนมาขโมยไปกิน แย่จังนะ
พี่ว่าคงไม่ใช่คนบ้านนี้หรอก
พวกเราไม่มีใครเป็นคนขี้ขโมยสักคน จริงไหมคะ?"
แต่ พีคกว่านั้นค่ะ นางยิ้มหวานๆ แลัว ตอบว่า
"เอ้า ไม่มีใครมาขโมยของพี่ไปกินหรอก ใครจะทำอย่างนั้น"
"เออ....นั่นสินะ พี่ก็ว่างั้นแหละ ถ้าจับได้นี่ มีเรื่องแน่"
ตั้งแต่นั้นมา ขนมเราก็ไม่หายอีกเลยค่ะ
ขโมยมันคงรู้ตัวแล้วมั้ง
เรื่องที่ 2
เราซื้อเครื่องซักผ้ามาใช้ค่ะ
นางคนเดิม มาถึงปุ๊บ ก็ โยนผ้าใส่เครื่องเลยค่าาาา
(นางเพิ่งมาถึง เพิ่งขนของเสร็จ)
ผ้าสามตัวก็ปั่นนะคะ
ปั้นวันละสามรอบค่ะ
กระเป๋าเป้ ก็เอามาปั่น
มีอะไรก็ปั่นโครมๆ
เราบอกกับ นางว่า ถ้าจะใช้ของ ๆ เรา นางต้องช่วยเราจ่ายเงินด้วย
เราซื้อมาใช้ส่วนตัว ไม่ใช่ของส่วนรวม
นางโวยวายค่ะ
"ทำไมน้องต้องจ่ายด้วย พี่จะจ่ายก็จ่ายไปสิ ไม่เกี่ยวกับน้องสักหน่อย เดี๋ยวน้องจะซื้อมาใช้เองแล้ว"
นางชิงพูดโวยวายใส่เรา เสียงดัง เพื่อกลบเสียงเรา เพราะกลัวคนอื่นได้ยินค่ะ
เราเขียนป้ายติดไว้ นางไม่พอใจ แต่ก็ยังเอาผ้ามาปั่นอยู่ค่ะ
สรุปว่า นางไม่จ่ายนะคะ
แต่ก็ยังมาหน้าด้าน แอบใช้อยู่ค่ะ
เราเพิ่งติดต่อช่างให้มาทำกรงครอบเครื่องซักผ้าค่ะ
เราก็ไม่ยอมให้ใครมาแอบใช้ของเราฟรีๆเหมือนกัน
ถ้าไม่จ่าย ก็ไม่ต้องมาหน้าด้านแอบใช้ของคนอื่น
เกิดมาไม่เคยพบ เคยเจอ คนอะไร หน้าด้านขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ
เพื่อนๆ มีวิธีจัดการ รับมือ กับคนพรรค์นี้อย่างไรกันบ้างคะ?
ใครเคยโดนเพื่อนร่วมงานขโมยของบ้างคะ?
เราอาศัยอยู่ในบ้านพักครูหญิงที่อยู่ในโรงเรียน
ที่บ้านหลังนี้ มีครูอยู่ทั้งหมด สี่คน
เรากับครูคนหนึ่ง (เป็นครูสาว) อยู่ด้วยกัน
ก็ไม่มีปัญหาอะไร ทำอาหารกินกัน
ซื้อของใช้ร่วมกัน คือ ตู้เย็น กับ เครื่องซักผ้า
น้องซื้อ ตู้เย็น เราซื้อเครื่องซักผ้า
ไม่นานก็มีครูอีกคนมาบรรจุ พักอยู่ชั้นบนด้วยกันกับเราค่ะ
เราพักกันสามคนก็ไม่มีอะไร ก็ใช้ชีวิตอยู่กันปกติ
เวลาผ่านไป ไม่นาน มีครูที่ย้ายมาจาก โรงเรียนอื่น มาอยู่ด้วย
รวมเป็น สี่คน
เรื่องที่ 1
เราซื้อขนม นม ของกินต่างๆ มาใส่ตู้เย็นไว้ตลอด
มีวันหนึ่ง เราเริ่มสงสัยว่า ทำไม ขนม ที่เราซื้อไว้ในตู้เย็นหายไป
ตอนแรกเราเข้าใจว่า ตัวเอง อาจจะลืมว่า กินไปแล้วก็ได้
เราซื้อ ขนมโอโจ้ ไว้ในตู้เย็น เรากินไปอันเดียวค่ะ
แล้วก็ออกไปเดินเล่นกับเพื่อนครู
พอกลับเข้ามา เราเห็น ครูน้องใหม่
เอาขนมเรา มานั่งกินหน้าบ้าน
เราก็อึ้งไปพักหนึ่ง แต่ก็ไม่ว่าอะไร นางคงจะหิว
มันไม่แค่นั้นสิคะ
ของกินในตู้เย็น ของเรา เริ่มหายบ่อยขึ้นเรื่อยๆ
ของหายแค่ของเรานะคะ
รวมทั้งของใช้ต่างๆในครัวด้วยค่ะ
น้ำปลา ข้าวสาร พริก กะปิ ฯลฯ
จนเราทนไม่ได้ เราจึงปรึกษากับเพื่อนครูต่างโรงเรียน ที่นางคนนั้นย้ายมา
พี่เขาก็แนะนำว่า ให้เขียนชื่อติดไว้ทุกอย่าง มัดปากถุงให้แน่นๆ
เราก็ทำตาม ของก็หายน้อยลงแล้วค่ะ
วันหนึ่ง มีคนมาขาย นมดัชมิลล์ เราก็ซื้อไว้ นางก็หุ้นกับเราด้วย
แต่นางไม่จ่ายเงินค่ะ เราทวงแล้ว นางลืมตลอด
แต่ก็กินนมจนหมดนะคะ เหอๆ
รักษาสิทธิ์ของตัวเองดีมากเลยค่ะ อีหน้าด้าน
เราอยากพิสูจน์ว่า
นางเป็นคนขโมยของเราไปกินจริงหรือเปล่า?
เราไม่อยากปรักปรำใครค่ะ
เราจึงเอานมไมโล 1 แพค 4 กล่อง
ใส่ไว้ในตู้เย็น ตอนกลางคืน ก่อนนอน
ตอนเช้า ปรากฏว่า นมหายไปกล่องหนึ่งค่ะ
เราเห็นว่านางนั่งอยู่หน้าบ้านคนเดียวพอดี
เราจึงแกล้งบ่นดังๆว่า
"เออนี่....แปลกเนาะ บ้านเรามีขโมย คนขี้ลักด้วยเหรอ?
พี่แช่นมไว้เมื่อคืน หายไปกล่องนึง ตัวเองเห็นบ้างไหม?
หรือจะเป็นเด็กน้กเรียนมาขโมยไปกิน แย่จังนะ
พี่ว่าคงไม่ใช่คนบ้านนี้หรอก
พวกเราไม่มีใครเป็นคนขี้ขโมยสักคน จริงไหมคะ?"
แต่ พีคกว่านั้นค่ะ นางยิ้มหวานๆ แลัว ตอบว่า
"เอ้า ไม่มีใครมาขโมยของพี่ไปกินหรอก ใครจะทำอย่างนั้น"
"เออ....นั่นสินะ พี่ก็ว่างั้นแหละ ถ้าจับได้นี่ มีเรื่องแน่"
ตั้งแต่นั้นมา ขนมเราก็ไม่หายอีกเลยค่ะ
ขโมยมันคงรู้ตัวแล้วมั้ง
เรื่องที่ 2
เราซื้อเครื่องซักผ้ามาใช้ค่ะ
นางคนเดิม มาถึงปุ๊บ ก็ โยนผ้าใส่เครื่องเลยค่าาาา
(นางเพิ่งมาถึง เพิ่งขนของเสร็จ)
ผ้าสามตัวก็ปั่นนะคะ
ปั้นวันละสามรอบค่ะ
กระเป๋าเป้ ก็เอามาปั่น
มีอะไรก็ปั่นโครมๆ
เราบอกกับ นางว่า ถ้าจะใช้ของ ๆ เรา นางต้องช่วยเราจ่ายเงินด้วย
เราซื้อมาใช้ส่วนตัว ไม่ใช่ของส่วนรวม
นางโวยวายค่ะ
"ทำไมน้องต้องจ่ายด้วย พี่จะจ่ายก็จ่ายไปสิ ไม่เกี่ยวกับน้องสักหน่อย เดี๋ยวน้องจะซื้อมาใช้เองแล้ว"
นางชิงพูดโวยวายใส่เรา เสียงดัง เพื่อกลบเสียงเรา เพราะกลัวคนอื่นได้ยินค่ะ
เราเขียนป้ายติดไว้ นางไม่พอใจ แต่ก็ยังเอาผ้ามาปั่นอยู่ค่ะ
สรุปว่า นางไม่จ่ายนะคะ
แต่ก็ยังมาหน้าด้าน แอบใช้อยู่ค่ะ
เราเพิ่งติดต่อช่างให้มาทำกรงครอบเครื่องซักผ้าค่ะ
เราก็ไม่ยอมให้ใครมาแอบใช้ของเราฟรีๆเหมือนกัน
ถ้าไม่จ่าย ก็ไม่ต้องมาหน้าด้านแอบใช้ของคนอื่น
เกิดมาไม่เคยพบ เคยเจอ คนอะไร หน้าด้านขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ
เพื่อนๆ มีวิธีจัดการ รับมือ กับคนพรรค์นี้อย่างไรกันบ้างคะ?