จะพยายามอธิบายให้สั้นที่สุด วันหนึ่งมีเพื่อนของผมคนหนึ่งอยู่ข้างห้องกันทักมา ตอนแรกก็ถามแค่เรื่องงาน แต่แล้วเราก็คุยกันบ่อยขึ้น จนในวันหนึ่งเขาก็บอกว่าเขามีใจให้ผม เราคบกัน แต่ผมยังไม่ได้ขอเธอเป็นแฟน แรกๆไปได้ด้วยดีมากจีบกันทุกวัน บอกฝันดีกันทุกคืน เลิกเรียนเสร็จผมรีบดิ่งไปหา ว่างๆกลางวันก็ซื้อขนมไปให้ ทำอย่างี้มาตลอดจนวันวาเลนไทน์ผมซื้อของให้หมดไปเกือบ 700 ให้เธอ หลังจากวันนั้นเธอทำตัวห่างเหินขึ้นเรื่อยๆ ไอ้เราเลิกเรียนเสร็จคิดถึง ก็รีบไปหาแต่เขาก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ ไอ้เราเดินตามตูดต้อยๆๆ ก็ไม่เคยจะหันมาคุยด้วย ทักแชทไปก็ตอบแบบกำปั้นทุบดินสะอย่างงั้น จน4 วันหลังจากวันวาเลนไทน์เธอมาบอกเลิกผม โดยให้เหตุผลว่า "ไม่พร้อม อยากให้เวลากับเพื่อนมากกว่านี้ หลังๆเรารู้สึกเหมือนฝึนใจตัวเอง ขอโทษนะ" ผมผิดมากไหมครับ การที่เราต้องการจะทำบางสิ่งบางอย่างให้คนที่เรารัก ทำทุกอย่างเพื่อจะรักษาเขา ทำทุกอย่างเพื่อให้เขาไม่เบื่อเรา แต่เขากับทิ้งเราไปเพราะเหตุแค่ว่า "ไม่พร้อม" คือไรอะ ของสักชิ้นก็ไม่ได้คืน ผมกล้าพูดเลยว่า แม้เราจะยังไม่คบกันเป็นแฟน แต่ผมจริงจังกับคนนี้มากก ช่วยผมคิดเถอะ ว่าผมควรจะรู้สึกอย่างไร (ปล.เรื่องมันนานแล้ว ผมก็ลืมได้แล้วนะ แต่ก็ยังสงสัย)