ผมดูแบดมินตัน  ก็เพราะเขาแหละน้องเมย์รัชนก ตามเชียร์มาตลอด ช่วงไหนที่ฟอร์มดีและได้แชมป์ก็รู้สึกมีความสุขมากๆ บางครั้งเราดูไปก็น้ำตาไหลไป ชื่นชมกับเธอจริงๆที่มาจากเด็กน้อยที่ไร้โอกาส  แต่สวรรค์ก็ได้สร้างเธอมาเพื่อนำความสุขมาสู่กองเชียร์  มาสู่คนไทยด้วยกัน แต่วันไหนที่เมย์แพ้โดยเฉพาะในรอบแรกๆ มันรู้สึกเศร้าใจ ทำอะไรไม่ถูกมองดูแต่ฟ้าเป็นแบบนี้จริงๆ  เพราะเมื่อขาดเธอในรอบต่อไป ไทยเราก็ไม่ได้ขาดหวังกับใครๆเลย   พวกเราคาดหวังกับเธอมากจิงๆ  อย่างไงก็ขอให้น้องเมย์เล่นต่อไป อย่าท้อ ยังมีเวลาอีกอย่างน้อย 5 ปี รักษาร่างกาย รักษาจิตใจให้เข้มแขง  แพ้เป็นแพ้ เอาใหม่ และคิดว่าในช่วงปลายปีนี้ รัชนกจะกลับมายิ่งใหญ่กว่าเดิม กองเชียร์ที่บ่นกับเธอก็เพราะติดตามผลงาน รอคอยเป็นเดือนเป็นวันเพื่อจะดูเธอเล่น  รักๆนะ