คือหนู ไม่เคยได้อิสระเลย
หนูจะทำอะไรก้ไม่ได้จะถูกว่าอยู่ตลอด โดนก้โดนหนักกว่าชาวบ้านเค้า ยายมายตีมายทีแทบตายงงเหมือนกันเหมือนไม่ใช่ลูกหลานอะลูกเค้าๆยังไม่ทำขนาดนี้ แค่มายกับบ้าน1ทุ่มเค้ากระทืบมายน่าบ้านที่คนเยอะๆไม่มีใครห้ามดึงผมมายหลุดเป้นจุก มายไม่เคยได้ไปไหน เหมือนคนอื่น มายไม่ค่อยมีเพื่อน มายยุ้แต่บ้าน มายเลยต้องเล่นโทสัพมายติดมันโทสัพอะ มายก้มาเล่นบีเล่นเฟส มายมีเพื่อนแค่ในโลกออนไลน
เพื่อนที่มายคบมีไม่กี่คนหวัง ผลประโยชน์ ไม่มีใครจิงจัง พอออกมาเจอเพื่อนมายเหมือนกันปันยาอ่อนอะมายพูดมากร่าเริงไม่เคยเศร้าพอน่าพวกนั้นจนพวกคิดว่ามายมีความสุขตลอดเวลา
มายเห้นคนอื่นมีแฟนมายก้อยากมีพอมายมี มายโดนหลอก  พอมายโดนหลอกมายรู้สึกผิดหวัง ตัวมายชา ใจเต้นแรงแล้วก้ร้องไห้ออกมาทุกครั้งทีชามายต้องเกรงตัวตลอด มายเหนื่อยทุกครั้งที่เป้น มายไม่กล้าแสดงออก ในทุกเรื่องมันเหนื่อยมากนะพี่ที่มายเล่ามามายแค่อยากรู้ว่ามาย จะเป็นโรคซึมเศร้าไหมมันเจ็บจุกทำไรไม่ได้ในเวลานั้นได้แต่ร้องไห้มายเป้นตัวอะไรไม่รุ้ในสายตาคนอื่นผชที่เข้ามาคุยก็หวังมีไรด้วย พอเสร่จก้เหมือนไม่รู้จักกันหนูอิจฉาน้อยใจ ตัวก้ชาแล้วต่อไปหนูจะเป็นที่เย้นชากะความรู้สึกไหมเป้นมา2-3ปีแล้วหนูรู้สึกหดหู่นอนไม่หลับชาที่มือหนูต้องกำมือหรือจิกผมหนูจับอะไรไม่ได้แล้วหนูก้ชอบทำไห้ใจตัวเองมันเจ้บซ้ำๆ