ตอนเด็กๆกลัวผีมากก ระแวงว่าจะเจอผีตลอด เพราะแม่เคยเลี้ยงกุมารทอง ตอนนอนต้องเปิดไฟไม่งั้นนอนไม่หลับ

เดินผ่านศาลพระภูมิ ศาลเจ้าที่ ศาลต่างๆจะยกมือไหว้ตลอด

นับถือศาสนาพุธค่ะ สวดมนต์ไหว้พระทุกวัน ตักบาตรทุกวันพระ ตอนเด็กกลัวบาปค่ะไม่กล้าทำอะไรที่ไม่ดีเลยสัตว์ไม่ฆ่า ยุงไม่ตบ กลัวตกนรกมากๆ
--------------------------

พอโตมากลับกลายเป็นคนชอบความมืด ห้องไม่ชอบเปิดไฟ ไม่ชอบให้มีแสง ปิดผ้าม่านตลอด เรื่องผีเฉยๆ ไม่เชื่อในสิ่งที่เราพิสูจน์ไม่ได้ ไม่กลัวเลย ถ้าเจอคงไม่รู้สึกอะไร

ความเชื่อ ศาลต่างๆสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆเดินผ่านแล้วไม่ค่อยได้ไหว้ค่ะ เพราะรู้สึกว่าตอนเด็กๆที่เราไหว้ เราไหว้เพราะเราไม่ได้เชื่อแต่มันเป็นความรู้สึกว่า นี่ศาลนะเราต้องไหว้นะ *แต่ไม่เคยลบหลู่ใดๆ

ศาสนาเราเชื่อในบางหลักคำสอนที่สามารถใช้ในการดำเนินชีวิตได้ แต่ไม่ค่อยได้เข้าวัดนานๆทีไปตักบาตรกับแม่บ้างค่ะ ส่วนใหญ่ชอบทำทานบริจาคมูลนิธิต่างๆ รู้สึกว่าไม่ค่อยอินกับการทำบุญในวัดใหญ่ๆที่สนใจเงินเป็นปัจจัยหลัก รู้สึกตัวเองจะคิดลบไปเลย เราไม่ค่อยเชื่อในเรื่องสวรรค์นรก แต่เราเชื่อในeffect คือผลของการกระทำค่ะ ทำดีก็ได้ดีเอง

บางทีก็คิดว่าจะเป็นคนไม่นับถือศาสนาดีไหม เพราะที่เขียนในบัตรประชาชนเหมือนติดไว้ประดับเฉยๆ

ใครเป็นแบบเราบ้างค่ะพอโตขึ้น รู้อะไรมากขึ้น ก็กลายเป็นคนไม่ค่อยกลัวไม่ค่อยเชื่ออะไรเลย ล่าสุดศาสนาก็จะไม่นับถือแล้ว เราผิดปกติไหม มีใครเป็นแบบเราบ้าง

***ไม่เชื่อแต่ไม่เคยดูหมิ่นและลบหลู่นะคะ***

ถ้าแท็กไม่ถูกห้องขอโทษด้วยค่ะ