ชื่อหนังสือ แฝดริษยา เเต่งโดย Katherine Paterson บทที่ 3 หน้าที่ 23 ความว่า
เเม้แต่เธอผู้อ่านนิตยาสารไทม์ตั้งแต่ปกหน้าจนถึงปกหลังเเต่เธอก็ยังไม่เคยเตรียมตัวสำหรับเรื่องเพิร์ลฮาร์เบอร์แผนลับอันซับซ่อนของมหาอำนาจในยุโรปกับเผด็จการชาวเยอรมันที่ไว้หนวดตลกๆ มีลางบอกเหตุหลายอย่าง เช่น การที่ครูไรซ์กังวลใจอย่างใหญ่หลวงเกี่ยวกับ "สันติภาพของโลก"และการที่เธอแอบได้ยินบทสนทนาของพ่อและเเม่ของเธอ ซึ่งพ่อบอกตัวเองว่า "ไร้ประโยชน์" ส่วนเเม่ตอบกลับว่า "ขอบคุณพระเจ้า" นั้นไม่ใช่วลีที่เเม่ใช้บ่อยนักแต่มันเป็นที่เเสดงถึงความรู้สึกของชาวเกาะราสส์แท้ๆ เกาะราสส์นั้นอยู่กับความหวาดกลัวเเละพระเมตตาของพระเจ้า พวกเขายึดถือวันพระอย่างเคร่งครัด นั้นหมายถึงจะไม่มีการทำงาน ฟังวิทยุหรือเล่นสนุกในวันอาทิตย์ แต่พ่อแม่ของเธอออกไปข้างนอกในบ่ายวันอาทิตย์ที่ 7 ธันวาคมด้วยเหตุผลบางอย่าง ย่านอนกรนเสียงดังอยู่บนเตียง ส่วนแคโรไลน์กำลังอ่านหนังสือของโรงเรียน เธอเบื่อจนเเทบจะบ้า จนเดินไปเปิดวิทยุที่ห้องนั่งเล่น เปิดวิทยุเสียงเบามากเพื่อไม่ให้ใครได้ยิน และแนบหูกับลำโพง
"ญี่ปุ่นเข้าโจมตีอย่างกะทันหันตอนเช้าตรู่ ทำลายกองทัพเรืออเมริกันที่อ่าวเพิร์ลฮาร์เบอร์ โปรดฟังอีกครั้ง ทำเนียบขาวยืนยันว่าญี่ปุ่น..."ความเย็นเยียบเเล่นไปทั่วร่าง บอกให้เธอรู้ถึงสงครามที่กำลังจะมาถึง บทสนทนาที่เธอแอบได้ยินปะติปะต่อเข้ากันอย่างน่าประหลาดใจ เธอวิ่งไปที่ห้องของแคโรไลน์
"แคโรไลน์!"
แคโรไลน์ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยซ้ำ"เเคโรไลน์!" เธอกระชากหนังสือออก
"โอ้ย วีซ ขอทีเถอะ"เธอคว้าหนังสือกลับไป
เธอเคยชินกับการถูกแคโรไลน์เมิน แต่ครั้งนี่เธอไม่ยอมอีกเเล้ว เธอคว้าแขนของแคโรไลน์เเละที่ห้องนั่งเล่นที่เปิดวิทยุ เธอเร่งเสียงจนสุด ความจริงแล้วพวกญี่ปุ่นโจมตีฮาวาย ไม่ใช่แผ่นดินใหญ่ของอเมริกา แคโรไลน์เองก็ตกใจ ดวงตาของเธอเบิกกว้าง ไม่กี่วันต่อมาเธอทราบข่าวว่าครูไรซ์อาสาสมัครเข้ากองทัพ  และจะไปรบหลังคริสต์มาสไม่นาน เช้าวันหนึ่งในวงประสานเสียง เธอยกมือขึ้น
"อะไรหรือ ลูอีส"
"ครูไรซ์ค่ะ หนูอยากยื่นข้อเสนอบางอย่าง"
"เธออยากอธิบายอะไรไหม ลูอีส"
"ทำไมเรายังกล้าฉลองล่ะค่ะ ในขณะที่คนเเสนๆทั่วโลกำลังเดือดร้อนและกำลังจะตาย"
ครูไรซ์กระเเอม "ตอนที่ะระเยซูเกิด คนเป็นก็เดือดร้อนนะ ลูอีส"เขาอึดอัดกับพฤติกรรมของเธออย่างเห็นได้ชัด
"ใช่คะ เเต่โลกไม่ได้เห็น ไม่ได้ยิน เหมือนอย่างโศกนาฏกรรมที่เรากำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้"วันนั้นกว่าโรงเรียนจะเลิกก็เกือบค่ำเเล้ว เธอรีบออกไปก่อนใครจะตามทัน และไม่ได้กลับบ้าน เธอเดินไปทางหนองน้ำตามทางเดิน ตรงไปยังใต้สุดของเกาะ เธอนั่งลงบนต่อไม้ จ้องพระจันทร์ฤดูหนาวสีซีดที่สะท้อนอยู่บนผิวน้ำสีดำ และเริ่มร้องไห้ เธอไม่เคยลืมเลยว่าแคโรไลน์เป็นคนมาพบเธอที่นั่น
"วีซ เธอกลับบ้านได้แล้วนะ มันเลยเวลาอาหารเย็นมาเเล้ว"
"ฉันไม่กลับ ฉันจะหนีออกจากบ้าน"
"เธอหนีจากเกาะตอนนี้ไม่ได้หรอกกว่าเรือข้ามฟากจะมาก็พรุ่งนี้เช้า"
ฉันเป็นห่วงพวกเขา เป็นห่วงความปลอดภัยของพ่อและเเม่ทุกครั้งที่ขึ้นเรือข้ามฟากไปแผ่นดินใหญ่เเละก็ห่วงแคโรไลน์น้องสาวของเธอ
------------------------------------------------------------------
สะท้อนสังคมอย่างไร
-สงครามที่กำลังจะเกิดขึ้นไม่ได้ทำให้ใครมีความสุขเลย
ภาษาสวยทำให้เห็นภาพ
-พระจันทร์ฤดูหนาวสีซีดที่สะท้อนอยู่บนผิวน้ำสีดำ
คำคมที่ได้
-โลกไม่ได้เห็นไม่ได้ยินเหมือนอย่างโศกนาฏกรรมที่เรากำลังเผชิญอยู่ตอนนี้
แก่นของเรื่อง
-เรื่องบางเรื่อง มันไม่ได้ทำให้ใครมีความสุขเลย
------------------------------------------------------------------
4 หัวข้อที่กล่าวมา การสะท้อนสังคม ภาษาสวย คำคมที่ได้ และเเก่นเรื่อง มีต้องไหนที่ผมสรุปเเล้วมันไม่สอดคล้องกับเนื้อเรื่องไหมครับ