แต่ก่อนเราเป็นคนเฮฮา ชอบเที่ยว ชอบคุย ก่อนหน้านี้เรามีแฟน คบกันมา 2 ปี แฟนเราป่วยเป็นโรคซึมเศร้า
เราพาเขาไปรักษาที่โรงพยาบาลศรีธัญยาแต่ก่อนจะไปรักษา เราเจอกับอาการหลายมุมของเขา
ทั้งฆ่าตัวตาย กรีดข้อมือ พยายามทำร้ายตัวเอง เราหาทางเข้าใจคนเป็นโรคนี้ผ่าน pantip
แรกๆเราก็เครียดมากเพราะตอนแรกทำงานกัน 2 คน เราให้เขาอยู่ห้องเฉยๆ ตอนนั้นเราทำงานคนเดียว
ค่าใช้จ่ายเยอะมาก เราเครียดมากเครียดทั้งเรื่องเขาและเรื่องค่าใช้จ่าย เราเคยกรีดข้อมือกับกินยาฆ่าตัวตาย
ตอนนั้นเราไม่คิดถึงหน้าพ่อหน้าแม่เลยเราคิดแค่เราเหนื่อย ตอนนั้นมันตื่อไปหมด
หลังจากออกจากโรงพยาบาลเราก็เก็บตัว พูดน้อย ไม่ค่อยมีสังคม พอเราย้ายที่ทำงาน
รู้สึกอาการเริ่มดีขึ้น เริ่มคุยเริ่มเที่ยว แต่ตกกลางคืนก็จะแอบร้องให้คนเดียวว่าเราเหนื่อยเราแย่ไม่มีใครเข้าใจ
เราเป็นแบบนี้รวมๆแล้วประมาณ 4-5 เดือนและเราก็อาการดีขึ้นประมาณ 1 เดือน
  พอผ่านมาสัก 2-3 เราก็เริ่มมีอาการแบบเดิม ไม่อยากคุยไม่อยากเจอใครไม่อยากพูดกับใคร
จนทุกคนห่วงเรา ความคิดเราที่ไม่อยากพูดคุยกับใครเพราะ เหมือนเราพูดไปเขาก็ไม่เข้าใจเรา
คิดว่าเราเด็กคิดว่าเราไม่ยอมโตทั้งๆที่เราอยากจะคุยอยากจะระบายทั้งครอบครัวทั้งคนรอบข้างมองเราว่าเราเรียกร้องเราแค่เหนื่อยแต่บางทีเราก็กลัวกลัวว่าจะทำให้พ่อเครียดไปด้วยง่ายๆเลยคือ ทุกวันนี้เครียดทั้งปัญหาในครอบครัว ทั้งคนรอบข้าง ไม่อยากพุดกับใครอยาก อยุเงียบๆ ทุกวันนี้ยอมรับว่ายังมีอาการ
อยากฆ่าตัวตายอยู่แต่พยายามบังคับสมองว่าอย่าทำ ขอคำแนะนำหน่อย แบบนี้เราควรไปหาหมอไหม ขอบคุณทุกคนค่ะ