บรรยากาศวันหยุดยาววววว ฝนก็ตก.. ฟ้าครึ้มๆ แบบนี้แวะเข้ามาแบ่งปันประสบการณ์กับเพื่อนๆ พวกเราชาว pantip ดีกว่า
กระทู้แรกผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ

ส่วนตัวแล้วเราเป็นคนที่ไม่กลัวผี แต่ก็เคยเจอมาบ้าง ส่วนมากจะเจอตอนช่วงวัยรุ่นค่ะ พอโตมาก็ไม่เจออีกเลย จนถึงตอนที่มีน้องค่ะ (มีลูก) เวลาที่เจอมันจะมีเซ้นส์ หวิวๆ บอกไม่ถูกต้องพยายามข่มใจไม่ให้กลัวเอาตัวรอดออกจากสถานการณ์ให้ได้ ต้องตั้งสติดีๆ มองดีๆ เพราะไม่แน่ว่าอาจคิดไปเองก็ได้ ซึ่งเราสังเกต (จากตัวเอง)ค่ะว่าเซ้นส์ (เจอผี) พวกนี้จะเกิดตอนช่วงชีวิตที่เรามีจิตใจบริสุทธิ์ผ่องใส คือไม่คิดลบ ไม่คิดร้าย ไม่มีวิตกกังวล (บอกไม่ถูกแต่อธิบายได้ประมาณนี้นะคะ ของใครเป็นยังไงบ้างเข้ามาแชร์กันได้นะคะ เพราะไม่เคยถามคนอื่นเหมือนกัน ^^")แต่พอโตขึ้นเริ่มมีความขุ่นมัวก็ไม่เจออีกเลย และคิดว่าจะไม่เจออีกแล้ว....  

เรื่องเกิดเมื่อประมาณ 8 ปีที่แล้วค่ะ จขกท เพิ่งมีน้องอายุประมาณไม่ถึงขวบค่ะ เราเป็น Single Mom ก็ต้องหาพี่เลี้ยงช่วยดูแลลูกตอนกลางวันระหว่างที่เราไปทำงานนอกบ้าน ส่วนบ้านที่เราอยู่เป็นครอบครัวคนจีนค่ะ อยู่รวมกันหลายคนพอสมควร แยกห้องกันอยู่ แล้วก็มีญาติเอาลูกมาฝากไว้ตอนกลางวันอีกด้วยค่ะ

บ้านเรามีแม่บ้าน 2 นะคะ เป็นพม่าทั้งสองคนเลย ด้วยความที่พี่เลี้ยงคนก่อนเป็นพม่าแล้วเค้าทำงานไม่ค่อยเรียบร้อยอะค่ะ โดนเราบ่นบ่อยๆ เค้าก็ออก ทีนี้ออกด่วนเราก็ต้องหาด่วน พอดีนึกขึ้นได้ว่ามีรุ่นพี่คนนึงเคยแนะนำพี่เลี้ยงศูนย์นึงมาให้เราก็โทรไปถามเลยค่ะ เน้นว่าขอคนไทย โชคดีว่าได้เร็วมาก คือตอนแรกเราเข้าใจว่าเค้าจะมีคนให้เลือก แต่เอาเข้าจริงเราต้องบอกเค้าว่าจะเอาแม่บ้านแบบไหน พี่เลี้ยง หรือทำงานบ้านงานบ้านอย่างเดียวแล้วเค้าจะหาให้ ซึ่งบางครั้งก็ไม่ได้ทันที (เราเคยติดต่อไปอีกตอนหลังแต่หาคนไม่ได้) นั่นหมายความว่าเราไม่มีโอกาสเจอพี่เลี้ยงก่อนหรือได้สัมภาษณ์อะไรทั้งนั้น เรียกว่าได้ยังไงก็ต้งเอาแบบนั้น (เจ้าไหนบอกว่าไม่พอใจเปลี่ยนได้นี่คือไม่จริงใจนะคะ เพราะส่วนใหญ่แม่บ้านหายากค่ะ ไม่ได้มีให้เลือกขนาดนั้น แถมเลือกบ้านด้วย โดยเฉพาะพี่เลี้ยงเด็ก อะนี้ปสกส่วนตัวนะคะ) หลังจากนั้นไม่เกินอาทิตย์ก็ได้เลยค่ะ

พี่เลี้ยงที่ได้มาอายุรุ่นๆ ประมาณ 20 ต้นๆ กลางๆ ไม่ห่างจากเรามากมาย ฉลาด คุยเก่ง รักเด็ก รู้งานทุกอย่าง งานบ้านก็ได้เลี้ยงเด็กก็ดี ตลกสนุกสนาน เรียกว่าพี่เลี้ยงในฝันของแม่ๆเลยทีเดียวค่ะ รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมาก ทุกคนในบ้านรักพี่เลี้ยงคนนี้มากๆ  ทุกคืนเวลาเค้าทำนอน (กล่อมหลับ) น้องเสร็จแล้วเค้าจะอยู่คุยกับเราด้วยค่ะ คือลูกนอนห้องเดียวกับเราแล้วเราก็จะอยู่ในห้องด้วยทำนุ่นทำนี่ไปเรื่อย พอลูกหลับเค้าก็จะเล่านุ่นเล่านี่ให้เราฟัง เป็นเรื่องตอนเด็กๆบ้าง ตอนวัยรุ่นมีคนมาจีบบ้าง ตอนอยู่ตจวบ้าง แล้วก็เรื่องลี้ลับอะนี้เล่าบ่อย นัยว่าเทอเป็นคนที่เชื่อเรื่องพวกนี้เอามากๆ เช่น อาถรรน์ในป่า สัตว์ในป่า ผีสาง แม่ซื้อ... แล้วเราก็จะตื่นเต้นไปด้วยเกือบทุกครั้ง ก็แหม เรื่องลี้ลับใครไม่ชอบฟังบ้าง เรียกว่าค่อนข้างสนิทเลยทีเดียว แต่ก็ไม่ใช่เรื่องลี้ลับอย่างเดียว ที่เราชอบฟัง แล้วแต่นางจะสรรหามาเล่าแต่ละวันด้วยค่ะ แต่บางเรื่องเราก็ไม่ค่อยจะเชื่อเท่าไหร่ ฟังดูเวอร์ๆ เหมือนนางมโนไปเองรึป่าว แต่ก็ไม่ได้ขัดอะไร คือฟังจนชินแล้วก็ฟังๆไปไม่คิดอะไร

จนมาวันนึงนางเล่าว่าลูกเรามี "แม่ซื้อ" ค่ะ บอกตรงว่าเราไม่เชื่อค่ะ คือเรารู้ว่าผีมีจริงแต่เราไม่เชื่อเรื่อง ผีแม่ซื้อ ค่ะ มันเหมือนเรื่องเล่า เหมือนตำนานที่เลื่อนลอยในความคิดของเรา (ถ้าคิดไม่ตรงกับใครขออภัยด้วยนะคะ) แต่ก็ฟังๆไป นางบอกว่าเห็นแต่แขนมาแกว่งแปลให้ลูกเรา น่าจะเป็นคนสวยเพราะเห็นแค่ท่อนแขนยังสวยเลย มีกำไลแบบคนโบราณด้วยอ่ะค่ะ (อธิบายไม่ถูก) เราก็ไม่ได้พูดถามอะไรมาก (ปกติถ้าเรื่องที่ชอบจะถามเยอะ) แล้วก็ไม่ได้สนใจอีก จนมาวันนึงหลังจากที่ลูกเราหลับ เราก็เดินออกจากห้องเจอพี่ชายที่กำลังนั่งทำงานอยู่ด้านนอกถามว่าลูกเราเดินได้แล้วหรอ.. !! เราก็นึกว่าเค้ายังไม่มีลูกมั้ง เลยไม่เข้าใจว่าเด็กอายุประมาณนี้จะไปเดินได้ยังไง เดินได้ก็ต้องดีใจกันทั้งบ้านแล้วซิ คนโสดก็งี้แล่ะ ปรากฎฮีบอกว่า เมื่อกี๊เห็นเด็กตัวเล็กๆ เดินเข้าไปในห้องเรา ปิดประตูดังปัง ฮีเลยสงสัยว่าลูกเรายังไม่นอนอีกหรอ แล้วเดินได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ตัวแค่นี้! เราก็ยังไม่คิดอะไรค่ะคิดว่านางมโน ตอบไปว่าเราเพิ่งออกมาลูกจะเดิน (สวน)เข้าไปได้ยังไง แล้วลูกเราตัวแค่นี้เดินได้ที่ไหน ฮีก็ยังบ่นพึมพำตามหลัง (เพราะเราไม่สนใจค่) แต่เมื่อกี๊เห็นจิงๆนะ ตัวเล็กๆ.. บลาๆ