เราว่า 9 ศาสตราโอเคนะ มีกลิ่นไทย แต่ปนออกมาได้ลงตัว ไม่อวยเวอร์วังชวนให้รู้สึกเขินๆ
(เราคิดว่าเพราะสังคมเราๆ นี้สอนแบบย้อนแย้ง คือต้องอย่ายกหางตัวเองด้วยคำพูด จงยกหางตัวเองด้วยเครื่องประดับหรือเงินแทน
ยกตัวอย่างนะ...
- เธอซื้อกระเป๋าใหม่เท่าไรเนี่ย
- อุ๊ย ไม่แพงจ้ะเธอ สี่แสนห้า
ถ้าบอกว่า
- โอ๊ย ของซื้อมาแพงมากเลยเธอ ตั้งสี่แสนห้า! อิจฉาฉันเซ่!
...ก็จะแลดูเป็นผู้ดีน้อยไปหน่อย แม้ในใจคิดว่าตั้งสี่แสนจริงๆ ก็เหอะ เป็นต้น)
กลับมาที่เดิม
คือทำไมอนิเมะไทยถึงชอบสร้างอะไรไทยๆ ทำไมไม่ลองการผจญภัยแบบออริจินัลบ้าง หรือแบบยุคปัจจุบัน เป็นต้น ถล่มเมือง ซอมบี้งี้ ซอมบี้ขายง่ายมากเลยนะ คือขายความเป็นซอมบี้ได้ตั้งแต่ต้นแล้วอ่ะ แค่คนเขียนบทมือถึงก็พอ
หรือเน้นบทสักหน่อย อะไรอย่างนี้ เอาให้รู้สึกว่าพล็อตน่าทึ่ง ถ้าพล็อตไม่น่าทึ่ง การดำเนินต้องตื่นเต้น
ทำไมนายทุนเขาไม่รู้สึกเหมือนคนดูรู้สึกบ้างคะ แล้วสงสัย ใครคือนายทุน เห็นพูดว่านายทุนบ่อยมาก อยากรู้ว่าที่ผ่านๆ มาใครเคยเป็นนายทุนมาบ้างคะ ข้อนี้สงสัยจริงจังสุด เขาเป็นใคร ทำไมชอบดูวรรณคดีไทยจัง...
ทำไมนายทุนถึงชอบสร้างอนิเมชั่นอิงอะไรแบบไทยๆ วรรณคดี ตำนาน อะไรอย่างนี้
(เราคิดว่าเพราะสังคมเราๆ นี้สอนแบบย้อนแย้ง คือต้องอย่ายกหางตัวเองด้วยคำพูด จงยกหางตัวเองด้วยเครื่องประดับหรือเงินแทน
ยกตัวอย่างนะ...
- เธอซื้อกระเป๋าใหม่เท่าไรเนี่ย
- อุ๊ย ไม่แพงจ้ะเธอ สี่แสนห้า
ถ้าบอกว่า
- โอ๊ย ของซื้อมาแพงมากเลยเธอ ตั้งสี่แสนห้า! อิจฉาฉันเซ่!
...ก็จะแลดูเป็นผู้ดีน้อยไปหน่อย แม้ในใจคิดว่าตั้งสี่แสนจริงๆ ก็เหอะ เป็นต้น)
กลับมาที่เดิม
คือทำไมอนิเมะไทยถึงชอบสร้างอะไรไทยๆ ทำไมไม่ลองการผจญภัยแบบออริจินัลบ้าง หรือแบบยุคปัจจุบัน เป็นต้น ถล่มเมือง ซอมบี้งี้ ซอมบี้ขายง่ายมากเลยนะ คือขายความเป็นซอมบี้ได้ตั้งแต่ต้นแล้วอ่ะ แค่คนเขียนบทมือถึงก็พอ
หรือเน้นบทสักหน่อย อะไรอย่างนี้ เอาให้รู้สึกว่าพล็อตน่าทึ่ง ถ้าพล็อตไม่น่าทึ่ง การดำเนินต้องตื่นเต้น
ทำไมนายทุนเขาไม่รู้สึกเหมือนคนดูรู้สึกบ้างคะ แล้วสงสัย ใครคือนายทุน เห็นพูดว่านายทุนบ่อยมาก อยากรู้ว่าที่ผ่านๆ มาใครเคยเป็นนายทุนมาบ้างคะ ข้อนี้สงสัยจริงจังสุด เขาเป็นใคร ทำไมชอบดูวรรณคดีไทยจัง...