เรื่องเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้.....
ก่อนหน้านี้เราเป็นนักศึกษาฝึกงานอยู่ที่ต่างจังหวัด...ใช้เวลาในการฝึกงาน3เดือนกว่า
ซึ่งเรามีแฟนและมันก็เป็นเรื่องธรรมดาของแฟนที่อยู่ด้วยกันมาตลอด3ปี อยู่ๆจะมาห่างกันไปแบบนี้ มันก็ทำให้อีกฝ่ายคิดว่าทำไมต้องเลือกฝึกไกลขนาดนั้นด้วยล่ะ อยู่ที่เชียงใหม่ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่หรอ?? ช่วงแรกๆเราก็มีปัญหากันเรื่องพวกนี้แหละ แต่เราก็แค่ตอบไปว่า เราโตกันละนะเราควรเลือกที่ที่ดีที่สุดนะ ที่ไปฝึกนู้นเพราะมันได้ใช้ในการทำงานจริงอยากลองดูก่อน...
ระหว่างที่เราฝึกงานเราก็ติดต่อกันนะ แต่เป็นเราเองที่บางทีเรามีอาการ เบื่อ ขี้เกียจตอบ ไม่อยากคุย (แต่ไม่ใช่ว่าไม่รักนะ) บางทีมันก็แบบอยากอยู่คนเดียวอยากอยู่กับเพื่อนมากกว่าป่ะ....
ตอนฝึกจะมีพี่ที่ฝึกงานมาชอบ คนที่หอพักเดียวกันมาจีบบ้างล่ะบลาๆ ช่วงนั้นคนเข้าหาเยอะพอสมควรแหละ แต่เราก็คุยนะแต่ไม่ได้คุยอ่อยนะคุยปกติ ทักมาก็ตอบ แต่เราก็ไม่ได้ปิดบังเรื่องนี้กับแฟนนะ เราบอกว่ามีคนมาจีบนะ แต่เขาก็ไว้ใจแหละเพราะคนที่เราบอกมันไม่น่ากลัวเท่ากับคนที่เราปิดบังไง...
พอฝึกงานจบเรากลับเชัยงใหม่...เราคิดในใจทำไมเราไม่ตื่นเต้นที่จะได้เจอแฟนว่ะ!! ทำไมตอนเจอกันเราเฉยๆว่ะ ทำไมเราไม่รู้สึกแบบเดิมว่ะ?? (ตอนที่เจอแฟนครั้งแรกมันกลับเป็นอีกความรู้สึกหนึ่งที่เราไม่เคยเป็นมาก่อน เราแอบคิดในใจ เอ่ะ!! หรือเราหมดรักว่ะ แต่คิดไปอีกเราก็ไม่ได้มีคนอื่นนิ)
ผ่านไปอีกช่วงนึ่ง...มหาลัยปิดเทอมแฟนเราก็กลับไปอยู่บ้าน...ส่วนเรายังทำเรื่องจบไม่เสร็จเลยหางานทำระหว่างที่รอ!!! และเจอผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำงานน่าตาดีใช่ได้เลย เราก็เฉยๆนะตอนแรกเป็นเพื่อนที่ทำงานไรงี้ เราทำงานได้วันแรกเราก็ออกเลยเราไม่โอเคกับงานนี้ แต่เราก็ได้รู้จักกับผู้หญิงคนนี้ได้1วันเธอชวนคุยเยอะมากจนเราคิดทำไมพูดมากจังว่ะ หลังเลิกงานเราก็ขอเฟสเธอมา เพราะไหนๆก็เคยทำงานด้วยกัน เราขอเฟสเพราะเราไม่คิดจะจีบ หรืออะไรเพราะในเฟสมันก็ต้องมีรูปแฟนเราใช่ป่ะล่าา ... ต่อมาเธอก็ทักเรามาปรึกษาเรื่องพี่ที่ทำงาน พี่คนนี้เธอชอบมาก และที่สำคัญเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยเรารู้จักกัน...
เธอเริ่มทักมาบ่อยขึ้น บ่อยขึ้น...จากทักกลายเป็นโทร โทรมาทุกคืนเลยพักหลังๆ
ถ้าถามว่าไม่คุยกับแฟนหรอ คุยแต่คุยกันแปบเดียวเวลาแฟนอยู่บ้านจะนอนเช้าไม่ค่อยว่างคุยกันหรอก...
แต่ตอนนั้นที่เราคุยกับอีกคนเราถึงรู้สึกแปลกๆรู้สึกอยากคุยแต่ก็ห้ามใจไว้ว่าเขาชอบรุ่นพี่เราอยู่ ที่เขาทักมาโทรมาก็เพื่อที่จะปรึกษานะเว้ย!!!
และแล้วเรื่องพวกนี้ก็เกิดขึ้นจนได้...เรากับเพื่อนคนนี้นัดกันไปเที่ยวสถานที่บันเทิง คืนนั้นต่างคนต่างเมาแหละแต่ก็พอรู้ว่าอะไรเป็นอะไร...และที่เกินไปกว่านั้นคือเราเผลอไปมีอะไรกัน...
จนตื่นเช้ามาก็รู้นะว่าที่นอนอยู่ไม่ใช่แฟนเรา เราก็ทำตัวปกติในหัวคิดว่าทำไมแบบนี้ว่ะ น่าแฟนลอยมาเลยจ้าาา....
เราก็กลับบ้านเลยตอนนั้น ระหว่างขับรถมีคำถามอยู่ในหัวเต็มไปหมด...
พออีกวันต่อมา เรากับเพื่อนคนนี้ก็ไปมีอะไรกันอีก จนอีกฝ่ายหนึ่งถามขึ้นมาว่า สรุปเอายังไง?? เราตอบกลับไปว่าไม่รู้ ยังไม่รู้ใจตัวเองเลย อย่าถามเลยไม่มีคำตอบให้หรอก!!! (เลวไปดิ่) หลังจากนั้นแฟนเราบอกจะเข้าเชียงใหม่นะหลังจากเกิดเรื่องนี้ได้2วัน แฟนมาอยู่ด้วย1อาทิตย์ และอีกคนนึ่งก็รู้ว่าแฟนมา แต่เขาก็ทำไรไม่ได้นอกจากรอให้เราทักไป...
เราอึดอัดมาก เราไม่อยากอยู่กับแฟนเลยใจเราไปอยู่กับอีกคน//ก็อย่างว่าหลงของใหม่ ตอนนั้นเรารู้นะเราพูดไม่ดีกับแฟนมาก จนแฟนเราพูดออกมาว่า : รำคาญหรอ แค่ลงมาหาแค่ไม่กี่วันเอง เดี๋ยวไปแล้ว
เราบอกว่า เปล่านิ ทำไมคิดแบบนี้ล่ะ เขาก็เงียบไป...
พอเขากลับบ้านได้สักอาทิตย์นึ่ง...เราตัดสินใจบอกเลิก และคบกับคนใหม่ที่คุยกันได้แค่เดือนกว่าเอง... เราคิดว่าเราคิดดีแล้วในตอนนั้น.. .. พอเราบอกว่าเรามีคนใหม่เขาเสียใจมาก แต่เรากลับเฉยๆ เขาร้องไห้ถามว่าเขาไม่ดีตรงไหน เขาทำผิดอะไร ทำไมเป็นแบบนี้ เขาทักไปหาคนใหม่และเขาสองคนก็คุยกัน บีบให้เราเลือก แต่เรากลับเลือกคนใหม่... และกลับไม่มองเขาเลยว่าเขาจะรู้สึกยังไง แฟนเราทักไปขอคนใหม่ว่า ขอเรากลับคืนมาเถอะนะไหวก็ยอม ...
หลังจากเกิดเรื่องได้ประมาณหนึ่งเดือนเราทำเรื่องจบเสร็จเราตัดสินใจมาทำงานที่เคยฝึกงาน. เรากลับคนใหม่ก็ห่างกัน สุดท้ายก็เลิกกันเพราะรุ่นพี่ที่เขาชอบเขามาคุย ไอเราก็โดนเท แต่ระหว่างที่เลิกกับคนเก่ามาเราก็ติดต่อกันนะไม่บ่อยเท่าไหร่ จนเขาเห็นเราเพ้อในทวิตเขาทักมาถามเป็นอะไร เราก็เล่าทุกอย่างให้ฟัง เราก็ถามไปว่าสมน้ำหน้าเราไหม ที่สุดท้ายไม่เหลือใครเลย แต่เราก็คิดจะกลับไปนะบางทีเพราะไม่มีใครดีเท่าเขาแล้ว เรากลับมาคิดเรื่องราวต่างๆที่เคยทำด้วยกันมาในวันที่สายไป ในวันที่เขาอ่อนแอมีคนเข้ามาดูแลและทำให้เขามีกำลังใจ พอเราจะกลับไปมันก็ไม่ทันแล้ว เราคิดอีกมุมคือเราไม่ควรกลับไปนะ เราลองใจถามถ้าเรากลับไปยังจะให้โอกาสไหม? แต่เขาตอบมาว่า คงไม่ได้ละแหละ ตอนแรกก็จะรอนะแต่วันที่เห็นรูปคู่แฟนใหม่เราเจ็บจนจะตายเคยรู้บ้างไหม ตอนนั้นเราไม่รู้จะพูดว่าอะไร จนตอบกลับไปว่า ไม่เป็นไรเราลองถามดูเพื่อยังมีโอกาสอยู่บ้าง !!!
คุยวันนี้เราก็ทักไปคุยนะแต่ไม่บ่อยเท่าไหร่ เราพยายามอยู่กับงานทำงานจะได้ไม่ต้องคิดถึงเรื่องแย่ๆพวกนี้... เราบอกกับตัวเองเสมอว่าครั้งนี้ จะสอนให้เราคิดเยอะขึ้น ไม่ด่วนตัดสินใจ ทุกวันนี้กลับไปคิดเรื่องเดิมๆก็คิดเจ็บใจตัวเอง คิดแล้วร้องไห้ก็มี ...
ย้อนกลับไปที่ผู้หญิงคนนั้นตอนนี้นางคบกับรุ่นพี่เราแล้ว...
ส่วนแฟนเก่าที่คบกันมา3ปี ตอนนี้ก็มีคนที่เขาโอเคด้วยเข้ามาคุยดูใจกันอยู่...เห็นลงรูปไปไหนด้วยกันอยู่..แต่ยังไม่ถึงขั้นเปิดตัว
กลับมาดูเราดิ่...ตอนนี้ไม่เหลือใครเลย..แม้แต่คนเดียวก็ไม่มีเลย..
นี่แหละ ชีวิต มันต้องเจออะไรกับตัวเองก่อนมันถึงจะรู้สึก เรื่องนี้เราจะจำไม่ลืมเลยแหละ
วันนี้เป็นวันเกิดแฟนเก่าเราด้วย มันมีแจ้งเตือนที่เราเคยเซอร์ไพรส์วันเกิดปีที่แล้วขึ้นมา เราก็นั่งดูละร้องไห้อยู่คนเดียว...
ขอบคุณพันทิปมากๆที่ให้พื้นที่ระบายความรู้สึกพวกนี้
ขอแชร์ประสบการณ์ความรักที่เราทำพลาดหน่อยนะคะ
ก่อนหน้านี้เราเป็นนักศึกษาฝึกงานอยู่ที่ต่างจังหวัด...ใช้เวลาในการฝึกงาน3เดือนกว่า
ซึ่งเรามีแฟนและมันก็เป็นเรื่องธรรมดาของแฟนที่อยู่ด้วยกันมาตลอด3ปี อยู่ๆจะมาห่างกันไปแบบนี้ มันก็ทำให้อีกฝ่ายคิดว่าทำไมต้องเลือกฝึกไกลขนาดนั้นด้วยล่ะ อยู่ที่เชียงใหม่ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่หรอ?? ช่วงแรกๆเราก็มีปัญหากันเรื่องพวกนี้แหละ แต่เราก็แค่ตอบไปว่า เราโตกันละนะเราควรเลือกที่ที่ดีที่สุดนะ ที่ไปฝึกนู้นเพราะมันได้ใช้ในการทำงานจริงอยากลองดูก่อน...
ระหว่างที่เราฝึกงานเราก็ติดต่อกันนะ แต่เป็นเราเองที่บางทีเรามีอาการ เบื่อ ขี้เกียจตอบ ไม่อยากคุย (แต่ไม่ใช่ว่าไม่รักนะ) บางทีมันก็แบบอยากอยู่คนเดียวอยากอยู่กับเพื่อนมากกว่าป่ะ....
ตอนฝึกจะมีพี่ที่ฝึกงานมาชอบ คนที่หอพักเดียวกันมาจีบบ้างล่ะบลาๆ ช่วงนั้นคนเข้าหาเยอะพอสมควรแหละ แต่เราก็คุยนะแต่ไม่ได้คุยอ่อยนะคุยปกติ ทักมาก็ตอบ แต่เราก็ไม่ได้ปิดบังเรื่องนี้กับแฟนนะ เราบอกว่ามีคนมาจีบนะ แต่เขาก็ไว้ใจแหละเพราะคนที่เราบอกมันไม่น่ากลัวเท่ากับคนที่เราปิดบังไง...
พอฝึกงานจบเรากลับเชัยงใหม่...เราคิดในใจทำไมเราไม่ตื่นเต้นที่จะได้เจอแฟนว่ะ!! ทำไมตอนเจอกันเราเฉยๆว่ะ ทำไมเราไม่รู้สึกแบบเดิมว่ะ?? (ตอนที่เจอแฟนครั้งแรกมันกลับเป็นอีกความรู้สึกหนึ่งที่เราไม่เคยเป็นมาก่อน เราแอบคิดในใจ เอ่ะ!! หรือเราหมดรักว่ะ แต่คิดไปอีกเราก็ไม่ได้มีคนอื่นนิ)
ผ่านไปอีกช่วงนึ่ง...มหาลัยปิดเทอมแฟนเราก็กลับไปอยู่บ้าน...ส่วนเรายังทำเรื่องจบไม่เสร็จเลยหางานทำระหว่างที่รอ!!! และเจอผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำงานน่าตาดีใช่ได้เลย เราก็เฉยๆนะตอนแรกเป็นเพื่อนที่ทำงานไรงี้ เราทำงานได้วันแรกเราก็ออกเลยเราไม่โอเคกับงานนี้ แต่เราก็ได้รู้จักกับผู้หญิงคนนี้ได้1วันเธอชวนคุยเยอะมากจนเราคิดทำไมพูดมากจังว่ะ หลังเลิกงานเราก็ขอเฟสเธอมา เพราะไหนๆก็เคยทำงานด้วยกัน เราขอเฟสเพราะเราไม่คิดจะจีบ หรืออะไรเพราะในเฟสมันก็ต้องมีรูปแฟนเราใช่ป่ะล่าา ... ต่อมาเธอก็ทักเรามาปรึกษาเรื่องพี่ที่ทำงาน พี่คนนี้เธอชอบมาก และที่สำคัญเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยเรารู้จักกัน...
เธอเริ่มทักมาบ่อยขึ้น บ่อยขึ้น...จากทักกลายเป็นโทร โทรมาทุกคืนเลยพักหลังๆ
ถ้าถามว่าไม่คุยกับแฟนหรอ คุยแต่คุยกันแปบเดียวเวลาแฟนอยู่บ้านจะนอนเช้าไม่ค่อยว่างคุยกันหรอก...
แต่ตอนนั้นที่เราคุยกับอีกคนเราถึงรู้สึกแปลกๆรู้สึกอยากคุยแต่ก็ห้ามใจไว้ว่าเขาชอบรุ่นพี่เราอยู่ ที่เขาทักมาโทรมาก็เพื่อที่จะปรึกษานะเว้ย!!!
และแล้วเรื่องพวกนี้ก็เกิดขึ้นจนได้...เรากับเพื่อนคนนี้นัดกันไปเที่ยวสถานที่บันเทิง คืนนั้นต่างคนต่างเมาแหละแต่ก็พอรู้ว่าอะไรเป็นอะไร...และที่เกินไปกว่านั้นคือเราเผลอไปมีอะไรกัน...
จนตื่นเช้ามาก็รู้นะว่าที่นอนอยู่ไม่ใช่แฟนเรา เราก็ทำตัวปกติในหัวคิดว่าทำไมแบบนี้ว่ะ น่าแฟนลอยมาเลยจ้าาา....
เราก็กลับบ้านเลยตอนนั้น ระหว่างขับรถมีคำถามอยู่ในหัวเต็มไปหมด...
พออีกวันต่อมา เรากับเพื่อนคนนี้ก็ไปมีอะไรกันอีก จนอีกฝ่ายหนึ่งถามขึ้นมาว่า สรุปเอายังไง?? เราตอบกลับไปว่าไม่รู้ ยังไม่รู้ใจตัวเองเลย อย่าถามเลยไม่มีคำตอบให้หรอก!!! (เลวไปดิ่) หลังจากนั้นแฟนเราบอกจะเข้าเชียงใหม่นะหลังจากเกิดเรื่องนี้ได้2วัน แฟนมาอยู่ด้วย1อาทิตย์ และอีกคนนึ่งก็รู้ว่าแฟนมา แต่เขาก็ทำไรไม่ได้นอกจากรอให้เราทักไป...
เราอึดอัดมาก เราไม่อยากอยู่กับแฟนเลยใจเราไปอยู่กับอีกคน//ก็อย่างว่าหลงของใหม่ ตอนนั้นเรารู้นะเราพูดไม่ดีกับแฟนมาก จนแฟนเราพูดออกมาว่า : รำคาญหรอ แค่ลงมาหาแค่ไม่กี่วันเอง เดี๋ยวไปแล้ว
เราบอกว่า เปล่านิ ทำไมคิดแบบนี้ล่ะ เขาก็เงียบไป...
พอเขากลับบ้านได้สักอาทิตย์นึ่ง...เราตัดสินใจบอกเลิก และคบกับคนใหม่ที่คุยกันได้แค่เดือนกว่าเอง... เราคิดว่าเราคิดดีแล้วในตอนนั้น.. .. พอเราบอกว่าเรามีคนใหม่เขาเสียใจมาก แต่เรากลับเฉยๆ เขาร้องไห้ถามว่าเขาไม่ดีตรงไหน เขาทำผิดอะไร ทำไมเป็นแบบนี้ เขาทักไปหาคนใหม่และเขาสองคนก็คุยกัน บีบให้เราเลือก แต่เรากลับเลือกคนใหม่... และกลับไม่มองเขาเลยว่าเขาจะรู้สึกยังไง แฟนเราทักไปขอคนใหม่ว่า ขอเรากลับคืนมาเถอะนะไหวก็ยอม ...
หลังจากเกิดเรื่องได้ประมาณหนึ่งเดือนเราทำเรื่องจบเสร็จเราตัดสินใจมาทำงานที่เคยฝึกงาน. เรากลับคนใหม่ก็ห่างกัน สุดท้ายก็เลิกกันเพราะรุ่นพี่ที่เขาชอบเขามาคุย ไอเราก็โดนเท แต่ระหว่างที่เลิกกับคนเก่ามาเราก็ติดต่อกันนะไม่บ่อยเท่าไหร่ จนเขาเห็นเราเพ้อในทวิตเขาทักมาถามเป็นอะไร เราก็เล่าทุกอย่างให้ฟัง เราก็ถามไปว่าสมน้ำหน้าเราไหม ที่สุดท้ายไม่เหลือใครเลย แต่เราก็คิดจะกลับไปนะบางทีเพราะไม่มีใครดีเท่าเขาแล้ว เรากลับมาคิดเรื่องราวต่างๆที่เคยทำด้วยกันมาในวันที่สายไป ในวันที่เขาอ่อนแอมีคนเข้ามาดูแลและทำให้เขามีกำลังใจ พอเราจะกลับไปมันก็ไม่ทันแล้ว เราคิดอีกมุมคือเราไม่ควรกลับไปนะ เราลองใจถามถ้าเรากลับไปยังจะให้โอกาสไหม? แต่เขาตอบมาว่า คงไม่ได้ละแหละ ตอนแรกก็จะรอนะแต่วันที่เห็นรูปคู่แฟนใหม่เราเจ็บจนจะตายเคยรู้บ้างไหม ตอนนั้นเราไม่รู้จะพูดว่าอะไร จนตอบกลับไปว่า ไม่เป็นไรเราลองถามดูเพื่อยังมีโอกาสอยู่บ้าง !!!
คุยวันนี้เราก็ทักไปคุยนะแต่ไม่บ่อยเท่าไหร่ เราพยายามอยู่กับงานทำงานจะได้ไม่ต้องคิดถึงเรื่องแย่ๆพวกนี้... เราบอกกับตัวเองเสมอว่าครั้งนี้ จะสอนให้เราคิดเยอะขึ้น ไม่ด่วนตัดสินใจ ทุกวันนี้กลับไปคิดเรื่องเดิมๆก็คิดเจ็บใจตัวเอง คิดแล้วร้องไห้ก็มี ...
ย้อนกลับไปที่ผู้หญิงคนนั้นตอนนี้นางคบกับรุ่นพี่เราแล้ว...
ส่วนแฟนเก่าที่คบกันมา3ปี ตอนนี้ก็มีคนที่เขาโอเคด้วยเข้ามาคุยดูใจกันอยู่...เห็นลงรูปไปไหนด้วยกันอยู่..แต่ยังไม่ถึงขั้นเปิดตัว
กลับมาดูเราดิ่...ตอนนี้ไม่เหลือใครเลย..แม้แต่คนเดียวก็ไม่มีเลย..
นี่แหละ ชีวิต มันต้องเจออะไรกับตัวเองก่อนมันถึงจะรู้สึก เรื่องนี้เราจะจำไม่ลืมเลยแหละ
วันนี้เป็นวันเกิดแฟนเก่าเราด้วย มันมีแจ้งเตือนที่เราเคยเซอร์ไพรส์วันเกิดปีที่แล้วขึ้นมา เราก็นั่งดูละร้องไห้อยู่คนเดียว...
ขอบคุณพันทิปมากๆที่ให้พื้นที่ระบายความรู้สึกพวกนี้