เมื่ออาทิตย์ก่อน อ่านข่าว ปฎิณญามหาสารคาม เรื่องคณุเบี้ยวหนี้ แล้วเอวัง ครูกู้เงินไปซื้อบ้าน ซื้อรถ ปล่อยดอก
สุดท้ายใช้เงินเกินตัว กลับมาโอดครวญ ถึงขนาด ตั้งปฎิณญา จะเบี้ยวหนี้กันเลย อ่านแล้วสังเวช กับครูไทย (บางกลุ่ม )
ที่ทำตัวเป็นแม่พิมพ์ได้น่าละอายนัก


วันนี้มาอ่านข่าว ครูถูกเบี้ยวหนี้ กยศ  จากเด็ก ๆ  จนถูกฟ้องยึดบ้าน ยึดที่ดิน เลยมานั่งคิด เฮ้ย สังคมไทยมันเป็นอะไรมากไหม ?
ความกตัญญูกตเวทีมันไปไหนไหม ครูค้ำประกันให้เด็ก 60 กว่าคน มี  เด็ก 30 กว่าคน ที่ใช้หนี้หมด อีก 30 คนที่เหลือเงียบจ้อย

ดูจากข่าวหนี้ก็ไม่เยอะมาก หลักหมื่น แต่บ้านและที่ดิน เป็นหลักล้าน จริงอยู่ ขายทอดตลาดก็ได้เงินส่วนต่างคืน
แต่ถามว่า ที่ที่เป็นมรดกตกทอดที่พ่อแม่คุณครูวิภา ท่านอุตส่าห์เก็บหอม รอมริบเป็นสมบัติให้ลูก มันมีค่าทางจิตใจ
มากกว่าค่าทางตัวเลข มากมาย เคสแบบนี้ น่าเห็นใจคุณครู ท่านมาก

อยากให้ รมต กระทรวงศึกษาลงมาดูแลหน่อยเถอะค่ะ กยศเอง ผ่อนปรนได้ไหม ? กระทรวงยุติธรรมดูแลจัดการได้หรือเปล่า?
รู้สึกมันไม่เป็นธรรมกับคุณครูจริงๆเลยค่ะ

ฝากถึงเด็กๆ ที่คุณครูวิภา ท่านกรุณาเซ้นต์ค้ำประกันให้ ผ่านมาหลายสิบปี ตอนนี้น่าจะทำงานทำการกันแล้ว
ช่วยๆมาดูคุณครูที่เคยมีบุญคุณต่อพวกคุณหน่อยเถอะ อย่าเอาความลำบากเดือดร้อนไปให้คุณครูท่านเลย

ตอนนั้นถ้าไม่มีคุณครูท่านนี้  พวกคุณคงไม่ได้ จบมามีงานมีการทำ ใครรู้ตัวว่า ยังไม่ได้ใช้หนี้ กยศ ก็รีบติดต่อซะ
ติดต่อไปหาคุณครูก็ได้ ท่านเดือนร้อนมาก อย่าเอาความหวังดี และความปรารถนาดีของท่านมาเป็นหอกทำร้ายท่านเลย

คนไทยถือเรื่องเนรคุณเป็นที่สุด ใครเนรคุณพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ทำมาหากินไม่เจริญค่ะ


ลิงค์จากข่าวสด



https://www.khaosod.co.th/breaking-news/news_1373147