สวัสดีค่ะ ตอนนี้ จขกท.อยู่ปี 3 จะขึ้นปี 4 เรียนครูอยู่ค่ะแต่มีความรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ชอบแบบนี้ไม่ได้อยากเป็นครูเลยไม่ได้อยากเรียนตั้งแต่แรกแต่ทางพ่อแม่บอกให้เรียนเห็นว่าดีหนูปฏิเสธมาตลอดว่าไม่ชอบจริงๆเพราะเป็นคนที่ค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงไม่ชอบเข้าสังคมชอบอยู่เงียบๆอ่านหนังสือแต่อาชีพครูเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นแบบนั้นครูต้องมีการเข้าสังคม สิ่งที่อยากเป็นที่สุดคือบรรณารักษ์ซึ่งหนูก็สอบติดโควต้า ม.แห่งหนึ่งติดทะเล สาขาบรรณารักษ์ตอนนั้นหนูดีใจมากแต่ทางพ่อแม่บอกว่าลองไปสอบครูก่อนถ้าติดค่อยว่ากันอีกทีหนูก็ไปสอบให้ปรากฏว่าติดที่ ม.ราชภัฎแห่งหนึ่งแต่เมื่อติดแล้วท่านบอกให้เลือกครูเพราะหางานทำง่ายกว่าถ้าอยากเรียนอย่างอื่นก็หาตังค์เรียนเองซึ่งตอนนั้นเสียใจมากเเต่ก็ต้องเลือกเรียนครูและทนเรียนมาได้ 3 ปีเกรดก็อยู่ในระดับกลางๆ
และเนื่องจากทาง ม. ให้ออกฝึกสังเกตุการสอนและได้สอนจริงเป็นเวลา 1 เดือนตอนนี้เสร็จสิ้นแล้วหลังจะเสร็จฝึกเราก็มานั่งคิดอยู่ตลอดว่าเราชอบแบบนี้จริงๆเหรอมันไม่ใช่ตัวเราเลยแต่ไม่ใช่ว่าหนูไม่สามารถเข้าสังคมได้นะคะหนูสามารถปรับตัวได้ดีพอสมควรสามารถเข้ากับผู้อื่นเข้ากับสังคมได้แต่มันเหมือนเราฝืน เราฝืนที่จะเฮฮากับคนหมู่มากเราฝืนที่ต้องอยู่ในสังคมต่อหน้าอีกอย่างลับหลังอีกอย่าง(อันนี้เรื่องจริง) ระหว่างอยู่โรงเรียนสอนทั้งวันกับกลับมาห้องพักอ่านหนังสืออะไรก็ได้แค่ 1 ชั่วโมงหนูมีความสุขกับแบบหลังมากกว่าค่ะ คือตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองคงหันหลังกลับไม่ได้เพราะเรียนไปแล้วตั้ง 3 ปีและที่สำคัญไม่กล้าปรึกษาพ่อแม่เพราะท่านไม่เคยเข้าใจหนูเลยตั้งแต่ต้นอยู่แล้วแค่เคยเปรยๆว่าไม่โอแล้วนะไม่ไหวแล้วค่ะกลับโดนด่ากลับมาแค่นี้ยังทนไม่ได้แล้วถ้าจบมาจะทำอะไรกิน หนูเครียดมากแต่ก็จะพยายามเรียนให้จบตามความหวังของท่านแต่ปี 5 ต้องออกฝึก 1 ปีเลยกลัวจะไม่ไหวค่ะเครียดมากๆแค่ 1 เดือนเรายังเป็นถึงขนาดนี้ 1 ปีไม่รู้จะไหวไหม
ตอนนี้กลับมานั่งคิดๆว่าเราจะเอายังไงต่อไปดีเลยได้คำตอบว่าอย่าพึ่งคิดไปถึงวันข้างหน้าที่เรียนจบให้คิดถึงวันนี้ก่อนว่าจะทำยังไงให้มีความสุขไม่เครียดกับเรื่องนี้เลยได้คำตอบให้กับตัวเองว่าอยากจะเขียนนิยายสัก 1 เรื่องเนื่องจากเรารักในด้านนี้เและป็นคนชอบอ่านเป็นทุนเดิมอยู่แล้วนี่เป็นความหวังลึกๆนะคะว่าอยากให้นิยายเราได้ตีพิมพ์จะได้มีข้ออ้างไปบอกพ่อแม่สักทีว่าด้านนี้ก็หาตังค์ได้(ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ)แต่ตอนนี้กำลังหาพลอตเรื่องในหัวซึ่งยังคิดไม่ออกแนะนำได้นะคะ และสิ่งที่อยากถามที่สุดก็คือหากเราเรียนจบสาขาอื่นเราสามารถสมัครสอบเป็นบรรณารักษ์ได้หรือป่าวคะ ขอบคุณค่ะ
ปล. ที่แท็กห้องสมุดเพราะมีการกล่าวถึงนิยายค่ะ
เมื่อสิ่งที่เรียนไม่ใช่สิ่งที่ใช่ เครียดมากช่วยตอบหน่อยนะคะ
และเนื่องจากทาง ม. ให้ออกฝึกสังเกตุการสอนและได้สอนจริงเป็นเวลา 1 เดือนตอนนี้เสร็จสิ้นแล้วหลังจะเสร็จฝึกเราก็มานั่งคิดอยู่ตลอดว่าเราชอบแบบนี้จริงๆเหรอมันไม่ใช่ตัวเราเลยแต่ไม่ใช่ว่าหนูไม่สามารถเข้าสังคมได้นะคะหนูสามารถปรับตัวได้ดีพอสมควรสามารถเข้ากับผู้อื่นเข้ากับสังคมได้แต่มันเหมือนเราฝืน เราฝืนที่จะเฮฮากับคนหมู่มากเราฝืนที่ต้องอยู่ในสังคมต่อหน้าอีกอย่างลับหลังอีกอย่าง(อันนี้เรื่องจริง) ระหว่างอยู่โรงเรียนสอนทั้งวันกับกลับมาห้องพักอ่านหนังสืออะไรก็ได้แค่ 1 ชั่วโมงหนูมีความสุขกับแบบหลังมากกว่าค่ะ คือตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองคงหันหลังกลับไม่ได้เพราะเรียนไปแล้วตั้ง 3 ปีและที่สำคัญไม่กล้าปรึกษาพ่อแม่เพราะท่านไม่เคยเข้าใจหนูเลยตั้งแต่ต้นอยู่แล้วแค่เคยเปรยๆว่าไม่โอแล้วนะไม่ไหวแล้วค่ะกลับโดนด่ากลับมาแค่นี้ยังทนไม่ได้แล้วถ้าจบมาจะทำอะไรกิน หนูเครียดมากแต่ก็จะพยายามเรียนให้จบตามความหวังของท่านแต่ปี 5 ต้องออกฝึก 1 ปีเลยกลัวจะไม่ไหวค่ะเครียดมากๆแค่ 1 เดือนเรายังเป็นถึงขนาดนี้ 1 ปีไม่รู้จะไหวไหม
ตอนนี้กลับมานั่งคิดๆว่าเราจะเอายังไงต่อไปดีเลยได้คำตอบว่าอย่าพึ่งคิดไปถึงวันข้างหน้าที่เรียนจบให้คิดถึงวันนี้ก่อนว่าจะทำยังไงให้มีความสุขไม่เครียดกับเรื่องนี้เลยได้คำตอบให้กับตัวเองว่าอยากจะเขียนนิยายสัก 1 เรื่องเนื่องจากเรารักในด้านนี้เและป็นคนชอบอ่านเป็นทุนเดิมอยู่แล้วนี่เป็นความหวังลึกๆนะคะว่าอยากให้นิยายเราได้ตีพิมพ์จะได้มีข้ออ้างไปบอกพ่อแม่สักทีว่าด้านนี้ก็หาตังค์ได้(ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ)แต่ตอนนี้กำลังหาพลอตเรื่องในหัวซึ่งยังคิดไม่ออกแนะนำได้นะคะ และสิ่งที่อยากถามที่สุดก็คือหากเราเรียนจบสาขาอื่นเราสามารถสมัครสอบเป็นบรรณารักษ์ได้หรือป่าวคะ ขอบคุณค่ะ
ปล. ที่แท็กห้องสมุดเพราะมีการกล่าวถึงนิยายค่ะ