คือลูกเราอายุ 8 ขวบ อยู่ชั้น ป.3 แล้วมีอะไรเค้าจะมาเล่าให้แม่ฟังตลอดทุกเรื่อง แม้กระทั่งมื้อกลางวันกินอะไรมาบ้างเค้าก็จะเล่า และเป็นเด็กนิ่งๆเฉยๆคุณครูบอกว่าเค้าเรียบร้อยมาก และลูกเราก็เป็นเด็กไม่สู้คนด้วย(เฮ้อ) เวลาเด็กๆเค้าเล่นกันก็จะมีแบ่งกลุ่มแบ่งพรรคแบ่งพวก ก็จะคล้ายๆสมัยแม่ในวัยเด็กเลย แต่คือจะมีเพื่อนในห้องลูกคนนึงตัวอ้วนใหญ่ และก็เป็นหัวหน้ากลุ่มด้วย จริงๆเด็กคนนี้ต้องขึ้น ป.5 แระ แต่คือเค้าย้ายมาจาก ตปท.เลยต้องเริ่มเรียนอนุบาล 1 ใหม่จนปัจจุบันขึ้น ป.3 ห้องเดียวกับลูกเรา นางชอบสั่งให้คนนู้นคนนี้ทำตามคำสั่ง ถ้านางไม่พอใจก็จะบอกว่าไม่รักบ้าง ไม่ให้อยู่ในกลุ่มบ้างล่ะ และนางก็เป็นเด็กที่เกเร ที่สำคัญลูกสาวเราก็เล่นอยู่ในกลุ่มของนางด้วย เวลาเด็กคนนี้ไม่พอใจใครนางจะผลักเพื่อนให้ล้มและเอาเท้าขึ้นไปเหยียบ ฉีกหนังสือเพื่อน เอารองเท้านักเรียนเพื่อนไปทิ้งถังขยะ ลูกเรามาเล่าให้ฟังว่าเด็กคนนี้นิสัยไม่ค่อยดี มีวันนึงคุณครูวิชาดนตรีให้จัดกลุ่มกลุ่มละ 6 คน เพื่อสอบเต้น ให้เลือกเพลงและคิดท่าเต้นเอง ลูกเราก็อยู่ในกลุ่มเด็กคนนี้นะ แล้วพอใกล้วันสอบนางก็ไล่ลูกเราออกจากกลุ่มกับเพื่อนอีกคน โดยนางบอกว่านางไม่ชอบเพื่อนสนิทของลูกเรา เลยให้ออกจากกลุ่มทั้งคู่ ลูกเราก็ไปบอกคุณครู ครูเลยบอกให้เด็กเกเรคนนี้พาเพื่อนและลูกเราไปซ้อมเต้นด้วย นางตอบตกลงครูแต่ก็ไม่ให้ลูกเราอยู่ในกลุ่มด้วยอยู่ดี ลูกเราเลยเอามาเล่าให้เราฟังเพราะเค้ากลัวจะไม่ได้คะแนน เราเลยบอกลูกไปว่าลูกมี 2 คนก็เต้นได้นะ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย เค้าไม่ให้อยู่กลุ่มด้วย เราก็ซ้อมกัน 2 คนซิ เลือกเพลงใหม่ สรุปลูกก็สอบเต้น 2 คนโดยใช้เพลงเบบี้ชัค เรื่องนี้ก็จบไป มีอีกวันเพื่อนเกเรคนนี้นางไม่พอใจเพื่อนสนิทของลูกเรา นางสั่งให้เพื่อนในกลุ่มไปช่วยกันพังโต๊ะเขียนหนังสือ เทหนังสืออกมากระจัดกระจาย แล้วเอาดินสอมาขีดเขียนโต๊ะจนเลอะเทอะดำสกปรกไปหมด แล้วเพื่อนเกเรคนนี้ก็มาเอากระเป๋าดินสอของลูกเราไปแอบ ทำให้ลูกเราไม่มีดินสอเขียนในคาบเรียน คือลูกเราเค้ามาเล่าให้ฟังและบอกงงมากเค้าไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วยเลยแต่ต้องมาโดนด้วย  แต่ก็มีเพื่อนใจดีคนอื่นให้ลูกเรายืมดินสอเขียน และพอลูกเราไปบอกคุณครู ครูเค้าก็บอกว่าให้ไปเอากระเป๋าดินสอมาคืนเพื่อน แต่เด็กเกเรคนนี้เค้าก็บอกครูว่าไม่ได้ทำ ลูกเราอาจจะลืมไว้ที่ไหนรึป่าว เราก็เลยถามลูกว่าแล้วครูว่ายังไงต่อ ลูกก็บอกว่าครูไม่ว่าอะไร ครูเค้าก็ไปสอนต่อ สรุปกระเป๋าดินสอลูกเราหายทั้งกระเป๋า โอเคจบไปของมันหายไปแล้วก็แล้วไป เราก็คิดว่าเด็กเกเรคนนี้เค้าคงจะไม่อะไรกับลูกเราแล้ว เพราะเราบอกลูกว่าถ้าเค้าเกเรก็อยู่ห่างๆเค้า ไม่ต้องไปเล่นกับเค้า แต่เด็กอ่าเนอะเดี๋ยวดีเดี๋ยวรักกันเดี๋ยวก็โกรธกัน ตามประสาเด็กๆ เราเป็นแม่ไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวหรอก อยากให้ลูกแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง ได้แต่รับฟังที่ลูกเล่า และก็บอกลูกไปคนไหนเกเรเราก็แค่อยู่ห่างๆเค้าแค่นั้นเอง แต่วันนี้เลยฟังที่ลูกเล่าเราก็สงสารลูกมาก ลูกบอกว่าโดนเพื่อนเกเรคนนี้ดักขา ลูกเรากำลังวิ่งเล่นอยู่กับเพื่อนคนอื่นแต่ดีที่พยุงตัวไม่ให้ล้มได้ ถ้าล้มมาหน้าแหกแขนขาหักนี่แย่เลย
เฮ้อ! แล้วเด็กเกเรคนนี้ก็ผลักเด็กผู้ชายมีชนลูกเรากระแทกที่ข้างตาอย่างแรง ลูกเราบอกแค่น้ำตาคลอ แล้วเอาน้ำมาราดหัวลูกเราเปียกหมดเลย ลูกก็ได้แต่ร้องไห้ ตกใจทำไมเพื่อนถึงทำแบบนี้เพราะไม่ได้ทำอะไรให้เค้าโกรธเลย อยู่ดีๆเค้าก็มาแกล้ง ลูกเลยไปบอกคุณครูประจำชั้น เด็กเกเรคนนั้นก็บอกครูว่านางไม่ได้ทำน้ำมันแค่หกเฉยๆ (หกใส่หัวนี่นะ) คือเด็กคนนี้เวลาทำผิดอะไร เค้าจะมีคำพูดแบบเด็กมีเหตุผลเอาตัวรอดได้ตลอด คุณครูเลยบอกว่าให้คืนดีกัน  ต่อหน้าครูเค้าก็ดีกับลูกเรานะ แต่พอลับหลังครูก็มาบีบแขนลูกเราซะแน่นเลย อ่อ..ลืมเล่าไปว่าลูกเราโดนแค่น้ำเปล่าราดหัว แต่เพื่อนสนิทของลูกเราด้วยน้ำไข่พะโล้ราดหัว คือเด็กคนนี้ร้ายกาจมาก เพื่อนๆในห้องไม่ว่าจะเป็นเด็กผู้หญิงหรือผู้ชายก็โดนนางแกล้งจนร้องไห้ตลอด พอไปบอกครูนางก็รอดตลอดเพราะนางพูดเก่ง พูดจามีเหตุมีผล เราเคยคุยกับนางไม่กี่ครั้ง ตอนนางเอาเรื่องเพื่อนในห้องมาเล่าให้เราฟังว่าเด็กคนนู้นคนนี้เกเร แต่นางนั่นแหละตัวดีเลย เราฟังลูกเล่าแล้วก็สงสารลูก ขนาดไปฟ้องครูแล้วยังมีบีบแขนลูกเราอีก เราควรจะทำยังไงดีคะ ควรจะไปตักเตือนเด็กคนนี้ด้วยตัวเองดีไหม เด็กวัยประถมทำไมเค้าถึงร้ายกาจได้เพียงนี้ แม่ล่ะกลุ้มใจจริงๆเลยค่ะ