ที่ผ่านมา หนังสือแนวชีวิตนักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัย ที่เป็นตำนานมีอยู่ด้วยกัน 2ชุดหลัก
เล่มแรก คือฉันรักกรุงเทพฯ โดย สุวรรณีสุคนธา และ อีกชุดคือ กลิ่นสีและกาวแป้ง
ทั้งสองชุดเป็นเรื่องราวของชาวศิลปะในรั้วมหาวิทยาลัยที่ทั้งมัน ฮา และ ระห่ำ
นิยายวายเรื่องนี้ กลับเป็นเหมือนการบุกเบิกแนวนี้ให้อยู่ร่วมสมัยปัจจุบัน

ไม่น่าเชื่อว่า นิยายวายชุดนี้ กลับเป็นมากกว่านิยายวายทั่วไป
บทเริ่มต้นอาจจะดูดาดด้วยการให้ตัวละครเอกเป็นดาวเป็นเดือนตามสมัยนิยมของนิยายวายทั่วไป
แต่ในเบื้องลึกมันคมคายกว่านั้น มันบอกเล่าถึงวิถีนักศึกษาแห่งยุคสมัยที่ปะปนอยู่กับนิยายรักชาววาย
บอกเล่าวิถีความฮา ระห่ำ บทสนทนาแห่งยุคสมัย และ โซเชียลมีเดีย
ไม่น่าเชื่อว่าผู้เขียนยังเป็นวัยเรียนและเป็นผู้หญิงแท้ๆ แต่ความคมคายของสำนวนนั้นไม่ได้เยาว์ตามอายุ
มุมมองโลกของผู้เขียนเองมีความลึกไม่ตื้นเขิน แต่ก็ไม่น่าเบื่อเลย
ถ้อยบทสนทนา ดูเรียล สมจริง แทบจะนึกภาพเป็นคนออกมาเป็นสามมิติจับต้องได้

จขกท อ่านจบรวดเดียว เพราะเรื่องนี้แต่งจบแล้ว
ต้องขอชมจริงๆ จขกทเอง อ่านนิยายวายมาพอสมควร
มีหลายคนแต่งได้ดี แต่ยังไม่เคยเห็นใครที่ฝีมือฉกาจโดดเด่นได้ขนาดนี้มาก่อนนักเขียนรุ่นใหม่

คือมันดี จนต้องชม และเชิญชวนนักอ่านหลายๆท่านให้ทดลองอ่าน
สำนวนไม่มีความเลี่ยน ทั้งฮา ทั้งขำ ทั้งมัน พล็อทก็น่ารัก
เป็นวายที่เป็นธรรมชาติมากๆ แตแม้ใครไม่ถนัดวาย อ่านเอาบรรยากาศชีวิตชาวมอก็สนุกแล้ว

ไปลองอ่านกันดู
https://writer.dek-d.com/c-c-michiyo/story/view.php?id=1617801