แค่ดูแลเวลาป่วยนี่มันบากมากสำหรับผู้ชายเลยหรอคะ
เรากับแฟนอายุ 20 ค่ะก็โตพอที่จะคิดได้แล้ว
แต่วันนึงเราป่วยเป็นโรคลำไส้อักเสบค่ะเราแค่เราจะลุกนั่งยังไม่มีแรงเลยแต่พอเรารู้สึกว่าต้องเข้าห้องนํ้าเราก็ต้องพยายามที่จะไปเองให้ถึงห้องนํ้าเพราะว่าโรคนี้มันอั้นไม่ได้เลยเค้าก็ยังนอนเล่นโทรศัพท์ไม่สนใจอะไรปล่อยเราไปเองแบบนั้นแหละค่ะ พอเดินกลับมาเตียงเค้าจับแขนเราเล่นๆละก็บอกตัวอุ่นนะเนี่ยละก็ไม่สนใจอะไรแถมยังพูดเล่นแนวหนอกล้อซึ่งเรารู้สึกว่าไม่สนุกอะไรกับเค้าเลย เพราะแค่พลิกตัวยังปวดเนื้อปวดตัวไปหมดแล้ว สักพักนึงเค้าจะออกไปทำงานค่ะ ซึ่งงาน เข้า 5โมงเย็นแต่ตอนนั้นเวลาบ่าย3โมงเองค่ะซึ่งเราเป็นขนาดนี้ไม่ดูแลกันก็ควรจะอยู่เป็นเพื่อนกันก่อนสักนิดว่าเผื่อเราเป็นอะไรขึ้นมา แต่เค้าก็ยังยืนยันว่าจะไปทำงานตอนนั้นละก็วางยาพาราไว้ตรงที่ใกล้ๆเตียงแต่ในตอนนั้นคือในห้องนํ้ากินมันหมดแล้วค่ะและเค้าไม่เคยแม้แต่จะพูดว่า”เดี๋ยวไปกรอกนํ้าให้นะ” แต่เค้าบอกให้เรากินนํ้าในกระติกนํ้าที่ทิ้งค้างไว้หลายคืนแล้ว แล้วนางก็สะบัดตูดไปทำงานเลยค่ะปล่อยให้เรานอนจับไข้แทบตายอยู่แบบนั้น ไม่มีแม้แต่คำว่าเดี๋ยวรีบกลับมาหรือเดินมาจับหัวเราสักนิด
ขอความเห็นหน่อยค่ะว่าเราควรทำอย่างไรกับผู้ชายที่รักงานมาก และหลายๆครั้งเค้าพูดในทำนองว่าเงินสำคัญต้องเลือกเงินก่อนดิอะไรประมาณนี้เราก็รู้สึกน้อยใจค่ะว่าเราเป็นตัวถ่วงชีวิตเค้าใช่มั้ย??
ปล.ตอนที่ตัวแฟนเราป่วยเป็นอาหารเป็นพิษเราตั้งนาฬิกาปลุกมาคอยเช็ดตัวแฟนทั้งๆคืน ยอมเดินคนเดียวตอนกลางคืนในตอนเปลี่ยวๆเพื่อไปซื้อเกลือแร่และยาให้เค้ากินไม่เคยรังเกียจเวลาที่เค้าอ้วกออกถึงเค้าจะตื่นมาอ้วกทั้งคืนแต่เราก็พร้อมที่จะนั่งง่วงๆเพื่อลูบหลังเค้า
หรือนี่อาจเป็นเพราะเรารักเค้ามากเกินไปหรือความรักของเรามันยังเด็กเกินไปคะถึงทำให้เราทุ่มเทให้เค้าเพียงฝ่ายเดียวควรทำอย่างไรดีคะ😔
ผู้ชายทุกคนจะทำยังไงคะเมื่อแฟนตัวเองป่วย
เรากับแฟนอายุ 20 ค่ะก็โตพอที่จะคิดได้แล้ว
แต่วันนึงเราป่วยเป็นโรคลำไส้อักเสบค่ะเราแค่เราจะลุกนั่งยังไม่มีแรงเลยแต่พอเรารู้สึกว่าต้องเข้าห้องนํ้าเราก็ต้องพยายามที่จะไปเองให้ถึงห้องนํ้าเพราะว่าโรคนี้มันอั้นไม่ได้เลยเค้าก็ยังนอนเล่นโทรศัพท์ไม่สนใจอะไรปล่อยเราไปเองแบบนั้นแหละค่ะ พอเดินกลับมาเตียงเค้าจับแขนเราเล่นๆละก็บอกตัวอุ่นนะเนี่ยละก็ไม่สนใจอะไรแถมยังพูดเล่นแนวหนอกล้อซึ่งเรารู้สึกว่าไม่สนุกอะไรกับเค้าเลย เพราะแค่พลิกตัวยังปวดเนื้อปวดตัวไปหมดแล้ว สักพักนึงเค้าจะออกไปทำงานค่ะ ซึ่งงาน เข้า 5โมงเย็นแต่ตอนนั้นเวลาบ่าย3โมงเองค่ะซึ่งเราเป็นขนาดนี้ไม่ดูแลกันก็ควรจะอยู่เป็นเพื่อนกันก่อนสักนิดว่าเผื่อเราเป็นอะไรขึ้นมา แต่เค้าก็ยังยืนยันว่าจะไปทำงานตอนนั้นละก็วางยาพาราไว้ตรงที่ใกล้ๆเตียงแต่ในตอนนั้นคือในห้องนํ้ากินมันหมดแล้วค่ะและเค้าไม่เคยแม้แต่จะพูดว่า”เดี๋ยวไปกรอกนํ้าให้นะ” แต่เค้าบอกให้เรากินนํ้าในกระติกนํ้าที่ทิ้งค้างไว้หลายคืนแล้ว แล้วนางก็สะบัดตูดไปทำงานเลยค่ะปล่อยให้เรานอนจับไข้แทบตายอยู่แบบนั้น ไม่มีแม้แต่คำว่าเดี๋ยวรีบกลับมาหรือเดินมาจับหัวเราสักนิด
ขอความเห็นหน่อยค่ะว่าเราควรทำอย่างไรกับผู้ชายที่รักงานมาก และหลายๆครั้งเค้าพูดในทำนองว่าเงินสำคัญต้องเลือกเงินก่อนดิอะไรประมาณนี้เราก็รู้สึกน้อยใจค่ะว่าเราเป็นตัวถ่วงชีวิตเค้าใช่มั้ย??
ปล.ตอนที่ตัวแฟนเราป่วยเป็นอาหารเป็นพิษเราตั้งนาฬิกาปลุกมาคอยเช็ดตัวแฟนทั้งๆคืน ยอมเดินคนเดียวตอนกลางคืนในตอนเปลี่ยวๆเพื่อไปซื้อเกลือแร่และยาให้เค้ากินไม่เคยรังเกียจเวลาที่เค้าอ้วกออกถึงเค้าจะตื่นมาอ้วกทั้งคืนแต่เราก็พร้อมที่จะนั่งง่วงๆเพื่อลูบหลังเค้า
หรือนี่อาจเป็นเพราะเรารักเค้ามากเกินไปหรือความรักของเรามันยังเด็กเกินไปคะถึงทำให้เราทุ่มเทให้เค้าเพียงฝ่ายเดียวควรทำอย่างไรดีคะ😔