คือว่าเราอ่ะ ไม่ชอบนิสัยของญาติคนนี้เท่าไหร่ แต่ต้องทนอยู่กับเขาทุกด้วยที่เราไม่อยากอยู่เลย
บางที่เราคิดว่าเราไม่ชอบเขาฝ่ายเดียว แต่มีวันหนึ่งเราเดินไปได้ยินเขาพูดว่า "กูไม่ชอบ......เลยว่ะ"
แต่ในใจเราคิดน่ะว่า ขอบคุณที่พูดประโยคนี้ออกมา  มันทำให้เราคิดอะไรได้หลายๆอย่างเลย
จนทุกวันนี้ต้องทำทุกอย่างให้มันปกติ เพราะไม่อยากให้ครอบครัวมีปํญหา และไม่อยากให้พี่น้อง (แม่เรากับแม่เขา)ที่เขารักและดูแลกันมาตลอดต้องมาทะเลาะกัน   เพราะลูกๆไม่ชอบขี้หน้ากัน เกรียจกัน จนตอนนี้มันรู้สึกอึดอัดมาก  จนเราอยากจะพูดออกไปดังๆตรงหน้าเขาว่า  "กูก็ไม่ชอบเหมือนกัน"