เหนื่อย เบื่อ อยากระบายกับใครสักคน กะจะไม่อ่อนแอแต่ก้อทำไมได้ เมื่อไรชีวิตเราสามคนแม่ลูกจะผ่านมันไปสักที จะอ่อนแอร้องไห้ให้ลูกเห็นก้อไม่ได้ คำว่า"ครอบครัว"เมื่อไรมันจะมีความสุข มันเป็นเพราะเราหรือเพราะใคร คำว่า"โอกาส"มีให้เสมอ แต่บางทีโอกาสที่ให้มันค่อยบ่อยเกินไปจนมันไม่มีค่า เคยขอเคยบอกขอได้มั้ยความจริง ไม่ใช่โกหกกันแบบนี้

บางครั้งที่เหนื่อย และท้อมากๆ หันหลังกลับไปกอดลูกแล้วกั้นเสียงร้องไห้ ปล่อยน้ำตาให้ไหลเงียบๆ
สักวันเราจะผ่านกันไปด้วยกัน แม่จะเข้มแข็งเพื่อเรา..