Part1:ฟังเราก่อน
ตอนนี้เราอยู่ม.5อยากเป็นครูศิลปะค่ะ ตอนแรกอยากเข้าศิลปากร คณะจิตรกรรม ประติมากรรมและภาพพิมพ์ คิดมาได้ช่วงนึงแล้วเพราะอยากได้ศิลปากรมากแต่เสียดายที่มีแต่ครูศิลปะศิลปากรตอนป.โทนี่สิ เลยคิดว่าจะไปเรียนครูทีหลังก็ได้ แต่ขอศิลปากรไว้ก่อน
Part2:ฟังครูตาม
เรามีครูศิลปะคนนึงที่เราสนิทม๊ากกกกกก รักเขาม๊ากกกกกก เขาแนะนำว่า เรียนที่ราชภัฎบ้านสมเด็จสิถ้าอยากเป็นครูนะ ครูเล่าว่าเขาเคยเรียนที่ศิลปากรมาก่อนคณะจิตรกรรมเหมือนกันนี่แหล่ะ5ปี แต่เขาต้องมาเรียนครูอีก1ปีครึ่ง เลยแนะว่าไปราชภัฎเถอะ เขามีรุ่นพี่ที่นั่นเอ็งไม่ต้องกลัวจะวาดรูปไม่ได้ ฟังแล้วนี่แบบ เอ่ออออก็น่าสนใจนี่นาา ชักอยากไปแหละครูแนะนำขนาดนี้
Part3:ฟังแม่ต่อ
ก็ไปเล่าให้แม่ฟัง แม่เขาก็บอกครูเขาแนะนำก็ดีฟังไว้ แต่...ถ้าเป็นศิลปะเนี่ยเข้าศิลปากรดีกว่าไหม จบไปทำงานศิลปะใครๆฟังมาจากศิลปากรก็แบบเจ๋งดีงี้ เรียนจิตรกรรมไปก่อนเข้าไปให้ได้ก่อนจะเป็นครูค่อยไปเรียนก็ได้ เรียนไปถึงป.เอกเลยก็ได้ ไปเป็นอ.สอนหมาลัยนู่น เปิดสอนศิลปะเองนี่ จะไปเป็นครูกิ๊กก๊อกอ่ะไม่ต้องไปเป็นมันเลย ตอนนั้นสมองชัทดาวเรียบร้อยจุกมาก
Part3.1:ซุบซิบ
เราตื่นมาตอนเช้าในวันถัดมา เราได้ยินพ่อแม่คุยกันข้างล่างเรื่องมหาลัยนี่แหล่ะ เหมือนกับเขาไม่เห็นด้วยว่าที่เราจะไปราชภัฎ ประมาณว่าจะไปทำไม มันไม่ดี เราจะฟังไม่ถนัดจับใจความได้ประมาณนี้
ต่อมาตอนเย็น แม่มาบอกว่าไม่ต้องไปเลยราชภัฎอ่ะ มหาลัยมันห่วย ไปศิลปากรอ่ะดีแล้ว ค่อยไปเรียนครูเอาทีหลัง โหหครส.มันเหมือนกับนึกหน้าครูตัวเองพังไปเลยอ่ะ มันพังมาครส.นี้ ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ เสียใจมาก
Part4:My feeling(Part3+3.1)
ตอนนั้นคือทั้งโกรธทั้งเศร้า ทั้งอะไรต่ออะไรมากมายเต็มไปหมด คิดเยอะมาก แม่พูดเหมือนดูถูกอาชีพครูมันก็เท่ากับดูถูกครูของหนูอ่ะสิ หนูไม่ได้อยากเป็นครูมหาลัย ไม่ได้อยากเปิดสอนเอง ไม่ได้อยากไปไกลจนต่างปท.เหมือนอ.ที่ดังๆทั้งหลายสักนิด อยากเป็นครูศิลปะสอนนร.มัธยมธรรมดาๆที่สถาบันเก่าตัวเองก็เท่านั้น ไม่ต้องการไคว่คว้าจุดสูงสุดอะไรเลย อยากกลับมาฝึกสอนที่นี่ อยากมาเจอหน้าครูคนนี้ว่าเออหนูทำได้แล้วค่ะครูหนูได้มาฝึกสอนที่นี่มีครูเป็นครูพี่เลี้ยงของหนู หนูทำตามฝันได้แล้วนะเย้ ไม่ได้อยากรวยไม่ได้อยากให้ใครรู้ว่าดังมาจากไหน หนูมีความสุขกับสิ่งแค่นี้ หนูรู้ขีดจำกัดตัวเองว่าได้แค่ไหน แต่ตอนนั้นได้แค่คิดเพราะเราเป็นลูกอ่ะเนอะ
Part5:ตัดสินใจ
เราจะเลือกฝั่งไหนดี ครูที่เป็นแรงบันดาลใจ&แม่ผู้ถูกต้องทุกอย่าง ถ้าเราเลือกครูเขาควรพูดยังไงดี ถ้าเราเลือกแม่ก็เหมือนหักหน้าครู เพราะยังไงซักวันเขาก็ต้องรู้ว่าเราเรียนที่ไหนคณะอะไรอยู่ดี เราก็ไม่ได้อยากให้ทั้ง2คนเสียใจและผิดหวังเลย ช่วยเราด้วย...
เราอยากเป็นครูศิลปะควรฟังครูหรือแม่มากกว่ากัน ในเรื่องการเลือกมหาลัย?
ตอนนี้เราอยู่ม.5อยากเป็นครูศิลปะค่ะ ตอนแรกอยากเข้าศิลปากร คณะจิตรกรรม ประติมากรรมและภาพพิมพ์ คิดมาได้ช่วงนึงแล้วเพราะอยากได้ศิลปากรมากแต่เสียดายที่มีแต่ครูศิลปะศิลปากรตอนป.โทนี่สิ เลยคิดว่าจะไปเรียนครูทีหลังก็ได้ แต่ขอศิลปากรไว้ก่อน
Part2:ฟังครูตาม
เรามีครูศิลปะคนนึงที่เราสนิทม๊ากกกกกก รักเขาม๊ากกกกกก เขาแนะนำว่า เรียนที่ราชภัฎบ้านสมเด็จสิถ้าอยากเป็นครูนะ ครูเล่าว่าเขาเคยเรียนที่ศิลปากรมาก่อนคณะจิตรกรรมเหมือนกันนี่แหล่ะ5ปี แต่เขาต้องมาเรียนครูอีก1ปีครึ่ง เลยแนะว่าไปราชภัฎเถอะ เขามีรุ่นพี่ที่นั่นเอ็งไม่ต้องกลัวจะวาดรูปไม่ได้ ฟังแล้วนี่แบบ เอ่ออออก็น่าสนใจนี่นาา ชักอยากไปแหละครูแนะนำขนาดนี้
Part3:ฟังแม่ต่อ
ก็ไปเล่าให้แม่ฟัง แม่เขาก็บอกครูเขาแนะนำก็ดีฟังไว้ แต่...ถ้าเป็นศิลปะเนี่ยเข้าศิลปากรดีกว่าไหม จบไปทำงานศิลปะใครๆฟังมาจากศิลปากรก็แบบเจ๋งดีงี้ เรียนจิตรกรรมไปก่อนเข้าไปให้ได้ก่อนจะเป็นครูค่อยไปเรียนก็ได้ เรียนไปถึงป.เอกเลยก็ได้ ไปเป็นอ.สอนหมาลัยนู่น เปิดสอนศิลปะเองนี่ จะไปเป็นครูกิ๊กก๊อกอ่ะไม่ต้องไปเป็นมันเลย ตอนนั้นสมองชัทดาวเรียบร้อยจุกมาก
Part3.1:ซุบซิบ
เราตื่นมาตอนเช้าในวันถัดมา เราได้ยินพ่อแม่คุยกันข้างล่างเรื่องมหาลัยนี่แหล่ะ เหมือนกับเขาไม่เห็นด้วยว่าที่เราจะไปราชภัฎ ประมาณว่าจะไปทำไม มันไม่ดี เราจะฟังไม่ถนัดจับใจความได้ประมาณนี้
ต่อมาตอนเย็น แม่มาบอกว่าไม่ต้องไปเลยราชภัฎอ่ะ มหาลัยมันห่วย ไปศิลปากรอ่ะดีแล้ว ค่อยไปเรียนครูเอาทีหลัง โหหครส.มันเหมือนกับนึกหน้าครูตัวเองพังไปเลยอ่ะ มันพังมาครส.นี้ ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ เสียใจมาก
Part4:My feeling(Part3+3.1)
ตอนนั้นคือทั้งโกรธทั้งเศร้า ทั้งอะไรต่ออะไรมากมายเต็มไปหมด คิดเยอะมาก แม่พูดเหมือนดูถูกอาชีพครูมันก็เท่ากับดูถูกครูของหนูอ่ะสิ หนูไม่ได้อยากเป็นครูมหาลัย ไม่ได้อยากเปิดสอนเอง ไม่ได้อยากไปไกลจนต่างปท.เหมือนอ.ที่ดังๆทั้งหลายสักนิด อยากเป็นครูศิลปะสอนนร.มัธยมธรรมดาๆที่สถาบันเก่าตัวเองก็เท่านั้น ไม่ต้องการไคว่คว้าจุดสูงสุดอะไรเลย อยากกลับมาฝึกสอนที่นี่ อยากมาเจอหน้าครูคนนี้ว่าเออหนูทำได้แล้วค่ะครูหนูได้มาฝึกสอนที่นี่มีครูเป็นครูพี่เลี้ยงของหนู หนูทำตามฝันได้แล้วนะเย้ ไม่ได้อยากรวยไม่ได้อยากให้ใครรู้ว่าดังมาจากไหน หนูมีความสุขกับสิ่งแค่นี้ หนูรู้ขีดจำกัดตัวเองว่าได้แค่ไหน แต่ตอนนั้นได้แค่คิดเพราะเราเป็นลูกอ่ะเนอะ
Part5:ตัดสินใจ
เราจะเลือกฝั่งไหนดี ครูที่เป็นแรงบันดาลใจ&แม่ผู้ถูกต้องทุกอย่าง ถ้าเราเลือกครูเขาควรพูดยังไงดี ถ้าเราเลือกแม่ก็เหมือนหักหน้าครู เพราะยังไงซักวันเขาก็ต้องรู้ว่าเราเรียนที่ไหนคณะอะไรอยู่ดี เราก็ไม่ได้อยากให้ทั้ง2คนเสียใจและผิดหวังเลย ช่วยเราด้วย...