เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็นพนงขายของอะไรแบบนี้เลยบอกตรงๆ นี่เสียความรู้สึกถึงขนาดอยากมาระบาย
คือคอนโดเราอยู่ในนั้นแถวๆสาทร ซ.10,12 (ซอยศึกษาวิทยา) สองซอยนี้เชื่อมกันได้ และมีร้านที่ขายผลิตภัณฑ์โครงการนมและดอยคำ (แต่ของนี่น้อยนิดจริงๆไม่รุ้ทำเป็นร้านทำไม) มีวัวตัวใหญ่ๆหน่าร้านวางอยู่ 4ตัว เค้าทำเป็นร้านขนมปังปิ้งและนมต่างๆด้วย แต่ขอบอกไม่มีคนเลย ไม่เคยเห็นมีลคเข้าไปนั่งกินซักโต๊ะ เดินผ่านวันละหลายรอบอยู่ ก็ไม่เคยเห็นคน แม้แต่พักเที่ยงหรือโรงเรียนเลิก คือเงียบมากร่าน
คือเรามีลูกอายุยังไม่ขวบดี ก็ชอบพาเค้าไปดูวัว และซื้อนมเค้าบ้าง ทุกครั้งที่ไปก็ถามถึงนมจิตรดาเผื่อไว้ลูกครบขวบได้กิน พนงก็ปฏิเสธมาตลอดที่นี่ไม่ได้เอามาลง นานๆมากๆจะมีมาทีแทบไม่มี เราเลยไม่ถามแล้ว พูดจาก็ห้วน หน้าไม่เคยยิ้ม อุ้มลูกไปจ่ายตังค์มีอยู่ครั้งนึง น้องแค่จับกระดาษจดหรือป้ายไรซักอย่างตรงเคาเตอร์ พนงนางจับอันนั้นเขยิบเข้าไปเลยจ้า ทั้งๆที่น้องยังไม่ทันทำไรเลย แค่เอามือไปแตะ นางออกกริยาว่าอย่ามาจับไรนะอย่างชัดเจน แค่นี้เราก็เออคนไรวะแปลก สงสัยเกลียดเด็ก (อย่าว่าๆเค้าเจอเด็กเกเรเข้าร่านเยอะเลยนะ อย่างที่บอก ไม่เคยเห็นมีลคเลยจริงๆ น่าจะนิสัยส่วนตัวแบบนี้มากกว่า)
เวลาผ่านไป จนวันนี้เราเห็นคนหิ้วนมจิตรออกมาขึ้นรถ เราเลยเข้าไปถามในร้านมีนมเหลือมั้ยคะ พนงคนเดิมหน้าเดิมบอกของมาทีน้อยหมดทุกครั้ง เราก็งง นึกในใจไหนบอกไม่เอามาลงที่นี่ เราก็ถามจะมีมาอีกมั้ยคะ สั่งได้มั้ยคะ (พูดดีด้วยนะเรา) พนงอีกคนพวกเดียวกัน หน้าไม่รับแขกเดินออกมาทำหน้าบึ้งๆบอก ของมาทีละนิดไม่มีสั่ง ต้องมาดูเอง , ไอเราก็พยายามจะบอกว่ามาหลายครั้งแล้วไม่เคยมี พอจะทราบได้ไงคะว่าของมาแล้ว (คือไม่ได้กวน แต่เราไม่รุ้จริงๆ) ,นางตอบว่าก็ต้องมาดูเองเรื่อยๆ ,แต่ประเด็นคือเราไม่รุ้ไงว่าคำว่าของมานี่เราจะเห็นได้ไง ให้เข้ามาถามทุกวันเหรอ นางก็ทำน้ำเสียงเลยนะ ว่า ก็เนี่ยวางไว้ที่โต๊ะ( ชี้ที่โต๊ะ) โต๊ะไม่ได้อยู่หน้าร้านให้เห็นด้วยนะโต๊ะเนี่ย เหมือนต้องเป็นลคประจำอ่ะ ถึงจะรุ้มุมวางนมจิตรนี่) นางบอกเนี่ย ก็เห็นพาลูกเดินไปเดินมา เมื่อวานก็เห็นพาลูกมาเดิน ก็ไม่เห็นจะเข้ามาดูนี่ เนี่ยของก็วางไว้ก็ไม่เห็นจะเคยมาถาม
เออ แล้วเราจะรุ้มั้ยของวางโชว์ตรงนั้นอ่ะ เพราะคือถามมาตั้งแต่เรายังท้องนะ ยันคลอดลูกจะขวบแล้ว ไม่เคยเห็น เราเลยไม่รุ้ไงว่าเค้ามีมาลงแล้ววางขายทีละไม่กี่แพคแล้วใครเห็นก็หมดเลย คือเสียความรุ้สึกตรงพูดหน้าบึ้งตึง เหน็บด้วยเห็นเดินไปเดินมาก็ไม่เก็นมาถาม คือพูดจาแบบนี้กับลค เราอึ้งมาก อย่าขายของเลยดีกว่า ร่านนี้เข้าไปทีไร พนงไม่เคยยิ้มเลย คือเสียความรุ้สึกจริงๆมากๆ
ร้านตัวแทนจำหน่ายนมโครงการและดอยคำสาขาสาทร ซอย 10-12 พนงแย่มากๆๆแย่ที่สุด
คือคอนโดเราอยู่ในนั้นแถวๆสาทร ซ.10,12 (ซอยศึกษาวิทยา) สองซอยนี้เชื่อมกันได้ และมีร้านที่ขายผลิตภัณฑ์โครงการนมและดอยคำ (แต่ของนี่น้อยนิดจริงๆไม่รุ้ทำเป็นร้านทำไม) มีวัวตัวใหญ่ๆหน่าร้านวางอยู่ 4ตัว เค้าทำเป็นร้านขนมปังปิ้งและนมต่างๆด้วย แต่ขอบอกไม่มีคนเลย ไม่เคยเห็นมีลคเข้าไปนั่งกินซักโต๊ะ เดินผ่านวันละหลายรอบอยู่ ก็ไม่เคยเห็นคน แม้แต่พักเที่ยงหรือโรงเรียนเลิก คือเงียบมากร่าน
คือเรามีลูกอายุยังไม่ขวบดี ก็ชอบพาเค้าไปดูวัว และซื้อนมเค้าบ้าง ทุกครั้งที่ไปก็ถามถึงนมจิตรดาเผื่อไว้ลูกครบขวบได้กิน พนงก็ปฏิเสธมาตลอดที่นี่ไม่ได้เอามาลง นานๆมากๆจะมีมาทีแทบไม่มี เราเลยไม่ถามแล้ว พูดจาก็ห้วน หน้าไม่เคยยิ้ม อุ้มลูกไปจ่ายตังค์มีอยู่ครั้งนึง น้องแค่จับกระดาษจดหรือป้ายไรซักอย่างตรงเคาเตอร์ พนงนางจับอันนั้นเขยิบเข้าไปเลยจ้า ทั้งๆที่น้องยังไม่ทันทำไรเลย แค่เอามือไปแตะ นางออกกริยาว่าอย่ามาจับไรนะอย่างชัดเจน แค่นี้เราก็เออคนไรวะแปลก สงสัยเกลียดเด็ก (อย่าว่าๆเค้าเจอเด็กเกเรเข้าร่านเยอะเลยนะ อย่างที่บอก ไม่เคยเห็นมีลคเลยจริงๆ น่าจะนิสัยส่วนตัวแบบนี้มากกว่า)
เวลาผ่านไป จนวันนี้เราเห็นคนหิ้วนมจิตรออกมาขึ้นรถ เราเลยเข้าไปถามในร้านมีนมเหลือมั้ยคะ พนงคนเดิมหน้าเดิมบอกของมาทีน้อยหมดทุกครั้ง เราก็งง นึกในใจไหนบอกไม่เอามาลงที่นี่ เราก็ถามจะมีมาอีกมั้ยคะ สั่งได้มั้ยคะ (พูดดีด้วยนะเรา) พนงอีกคนพวกเดียวกัน หน้าไม่รับแขกเดินออกมาทำหน้าบึ้งๆบอก ของมาทีละนิดไม่มีสั่ง ต้องมาดูเอง , ไอเราก็พยายามจะบอกว่ามาหลายครั้งแล้วไม่เคยมี พอจะทราบได้ไงคะว่าของมาแล้ว (คือไม่ได้กวน แต่เราไม่รุ้จริงๆ) ,นางตอบว่าก็ต้องมาดูเองเรื่อยๆ ,แต่ประเด็นคือเราไม่รุ้ไงว่าคำว่าของมานี่เราจะเห็นได้ไง ให้เข้ามาถามทุกวันเหรอ นางก็ทำน้ำเสียงเลยนะ ว่า ก็เนี่ยวางไว้ที่โต๊ะ( ชี้ที่โต๊ะ) โต๊ะไม่ได้อยู่หน้าร้านให้เห็นด้วยนะโต๊ะเนี่ย เหมือนต้องเป็นลคประจำอ่ะ ถึงจะรุ้มุมวางนมจิตรนี่) นางบอกเนี่ย ก็เห็นพาลูกเดินไปเดินมา เมื่อวานก็เห็นพาลูกมาเดิน ก็ไม่เห็นจะเข้ามาดูนี่ เนี่ยของก็วางไว้ก็ไม่เห็นจะเคยมาถาม
เออ แล้วเราจะรุ้มั้ยของวางโชว์ตรงนั้นอ่ะ เพราะคือถามมาตั้งแต่เรายังท้องนะ ยันคลอดลูกจะขวบแล้ว ไม่เคยเห็น เราเลยไม่รุ้ไงว่าเค้ามีมาลงแล้ววางขายทีละไม่กี่แพคแล้วใครเห็นก็หมดเลย คือเสียความรุ้สึกตรงพูดหน้าบึ้งตึง เหน็บด้วยเห็นเดินไปเดินมาก็ไม่เก็นมาถาม คือพูดจาแบบนี้กับลค เราอึ้งมาก อย่าขายของเลยดีกว่า ร่านนี้เข้าไปทีไร พนงไม่เคยยิ้มเลย คือเสียความรุ้สึกจริงๆมากๆ