** ภาษากวี **

ภาษากวี

กระทู้สนทนา

๏ แมลงวันแมลงหวี่
ภาษากวี
คือภาษาศรีรังสรรค์

มิใช่ภาษาสามัญ
เฉกปัจจุบัน
ภาษาวุ่นวายสับสน

กลั่นคำจับใจกมล
จากนัยนานนท์
ซึ่งซ่อนอยู่ในหทัย

มิใช่ภาษาทั่วไป
แฝงคำคมนัย
สะท้อนส่วนย่อยปัญญา

มิใช่ภาษาอวิชชา
หากสร้างสรรค์พา
เพริดจินตนาการฝัน

เฉกเห็นนภาแพรพรรณ
งอกกิ่งฟ้ากัลป์
ทะลุดวงดาวดารา

ขี่รุ้งพุ่งภพสุริยา
แยกแผ่นดินหล้า
พลิกขวามาซ้ายก่ายหาว

กวีปราศรัยดวงดาว
นุ่งร้อนห่มหนาว
โยนฝันย้อนฝนหยาดฝอย

ยินนกการ้องสำออย
แลบลิ้นเลียพลอย
เพราะนึกว่านั่นภักษา

ไส้เดือนทะเลาะหุ่นไล่กา
อยากให้นกมา
จิกกินตนเสียให้ตาย

ขอเกิดชาติหน้าสบาย
ไม่ต้องโดนควาย
เหยียบย่ำช้ำชอกสรรพางค์

เห็ดถอบนินทาเห็ดฟาง
ไยแย่งน้ำค้าง
ระหว่างเยื่อใยราตรี

โชคร้ายควบคู่โชคดี
แมลงวันแมลงหวี่
จุมพิตสะเทือนโลกันตร์

แสนสวยชีวิตแสนสั้น
อยากเอื้อมตาวัน
ปักลงแจกันจัณฑาล

โดยสารอดีตกาล
สถานีวันวาน
เพื่อผ่านอรุณรุ่งพรุ่งนี้

ขอให้โชคร้ายโชคดี
แมลงวันแมลงหวี่
สุขีนิจนิรันดร ๚๛