เราคบกับแฟนมา3ปีแล้ว แฟนเราเป็นทอม
คือช่วงนี้มหาลัยปิดเทอมแฟนเราก็ทำงาน แต่เรากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกัน ซึ่งก็ไม่มีเวลาที่จะเจอหรือคุยกันอยู่แล้ว พอเขาเลิกงานบางทีก็ดึก บางทีก็เช้า ทำงานอยู่เซเว่นซึ่งมันต้องเข้างานเป็นกะ คือตอนแรกเราก็โอเคนะ ถึงจะไม่มีเวลาเลย เพราะเข้าใจว่าทำงาน แต่พอมาช่วงหลังๆนี้ คือมันยิ่งห่างกันมากขึ้น เพราะเขาเลิกงานไม่เป็นเวลา กลับบ้านทีเราก็นอนแล้วเลยทำให้ไม่ได้คุยกันและห่างกันเข้าไปใหญ่ บางทีก็คุยกันแค่ประโยค2 ประโยคในวันเดียว ซึ่งล่าสุดห่างจนทั้งสองคนรู้สึกว่ามันห่างเกินไปจนมันมีความเฉยชาเข้ามาแล้ว เราเปิดใจคุยกันกับเรื่องนี้ เขาบอกว่ามันไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว เขาคิดว่ามันจะไปต่อไม่ได้แล้ว แต่ก็ไม่ได้อยากเลิก แค่เขารู้สึกเฉยๆ กับการที่ต้องห่างกันแบบนี้ไปแล้ว พอหลังจากที่ฟังเขาพูดแบบนั้น มันก็แบบเออแล้ว กูควรทำไงวะ ใจมันก็ไม่อยากเลิก แต่ใจมันก็อยากเลิกอะ เพราะมันเหนื่อยมันเฟลที่ต้องมาทนรอเวลาว่างให้ตรงกันแบบนี้ไม่ไหวแล้วอะ มันเป็นงี้มา3ปีแล้วคือเราต้องรอเขาตลอด แต่หลังจากที่ฟังเขาพูดแบบนั้นเราก็พยายามทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้นนะ ทักหาบ่อยขึ้น โทรหาบ่อยขึ้น พยายามทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น แต่มันกลับศูนย์เปล่าอะ เพราะเขาบอกว่าเขาเฉยๆไปแล้วกับการที่ต้องห่างกันเฉยๆกับความเฉยชานี้ ซึ่งต่อให้เราพยายามทำให้มันดีแค่ไหน เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเคสบอกเขานะว่าถ้าทำไปแล้วมันเป็นศูนย์ก็จะไม่ทำแล้วนะมันเหนื่อย คำตอบที่ได้คือแล้วแต่นะ - - คือถ้าใครเคยเป็นจะรู้ว่ามันเหนื่อยมันเฟลมันแย่มากอะ กับความรู้สึกที่ไม่รู้จะไปต่อยังไงดี ควรทำยังไงต่อดี ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ หรือควรพยายามให้ถึงที่สุดจนมันท้อแล้วพอไปเอง ระบายกับใครก็ไม่ได้ เก็บมาคิดเองคนเดียว อยู่กับตัวเองตลอด จนบางที่ก็รู้สึกแบบ เหมือนตัวคนเดียวอะ ตอนนี้ไม่รู้ว่าควรจะทำไงต่อแล้วอะ อือไปหมด 😪