วันนี้เรามา >><<< คิดวิเคาะห์แยกแยกแยะประเภทของบริษัทต่างๆในตลาดหุ้น ที่ควรระวัง
มันเป็นมโนศาสตร์ที่พี่แจ้เอามาเล่า และแยกแยะให้เสพกันดังนี้ ก่อนเคลิ้มไปกับสตอเบอรี่ของหุ้น

แบบที่ 1 หุ้นบริษัทแบบอนุรักษ์นิยม เป็นบริษัทแบบระบบปิด เป็นบริษัทที่เจ้าของเอาเข้าตลาดหุ้นเพื่อ
กันเพื่อนล้อว่าไม่อินเตอร์ ทำกิจการไปแบบชิลล์และ Slow life จำนวนหุ้นมีน้อย ซื้อขายน้อยๆ ราคานิ่ง
มี bid และ offer หลักพันหุ้น บางวันไม่มี Bid ไม่มีการซื้อขายไม่ว่าหุ้นจะขึ้นลง 30 จุด ปันผลก็ชนะเงินฝากนิดหน่อย
เป็นหุ้นที่นักเก็งกำไรต้องถอดใจไม่ยุ่งเกี่ยว  ที่เห็นๆก็หุ้นสินค้าอุปโภคบริโภครายใหญ่  หรือ หุ้นเสี่ยใหญ่ๆทั้งหลาย

>>>พฤติกรรมของเจ้าของช้าแต่ชัวร์  อายุอานามก็ 70 UP ลูกหลานไม่ค่อยได้ตัดสินใจมากนัก
เพราะผู้ก่อตั้งยังคงตัดสินใจอยู่..เพราะความสำเร็จอย่างสูงในอตีตยังปกคลุมอยู่

แบบที่ 2 หุ้นโลกลืม  เป็นบริษัทขนาดเล็ก กำไรเล็กน้อยระดับเศษสตางค์ อยู่ในธุรกิจที่เป็นขาลง
คู่แข่งมีเยอะ  กำไรกระท่อนกระแท่น นานๆเจ้ามือจะจับเอามาเขย่าล่อเม่าให้...บริจาคร่วมสมทบทุนสร้างศาลาการเปรียญ

>>>พฤติกรรมของเจ้าของบริษัทหุ้นโลกลืม คือ รักษาสภาพนิสิตไม่ให้เกรดต่ำกว่า 2 เดี๋ยวโดนรีไทร์
จะกี่ปี กี่ปี ก็ทำแบบเดิม ธุรกิจเดิม กำไรเท่าเดิม บางปีแย่ก็ติดลบ แนวเจ้าของออกอาการล้า หริอไม่มีผู้สืบทอด
และไม่มีทีมงาน  แบบเจ้าของเก่งคนเดียว นักถัวหุ้นที่ทนรวยถือมา 5 ปี อาจขาดใจตายได้เพราะนิ่งเกิน


มาลำปาง เชิญแวะมาอุทยานแจ้ซ้อน เที่ยวน้ำตก  7 ชั้น พี่แจ้เดินขึ้นจากชั้น1 ไปชั้นสุดท้าย จนตะคริวกิน555 ระยะทางไกลมาก



แบบที่ 3 หุ้นดีทีเดียว  เป็นบริษัทดาวรุ่งดวงใหม่ สตอรี่นุ่มนวนชวนฝัน เจ้าของเป็นคนรุ่นใหม่ ขายสินค้าแนวใหม่
            กำไรจากการขายสินค้า 200-500% สินค้าเน้นบำบัดอารมณ์คนซื้อมากกว่า เช่น ทำให้ สวย หล่อ เด้ง เต่งตึง
            มากกว่าบำบัดความต้องการของร่างกาย  จากที่กำไรเยอะ งบ BP มหาศาล (build Picture) มีข่าวดีมาป้อนเม่าตลอด

>>>พฤติกรรมของเจ้าของบริษัทหุ้นดีทีเดียว  มักจะอายุ 40 กลางๆ แต่ประสบผลสำเร็จเร็วเกินคาด บ้านไม่ได้ร่ำรวย แต่เรียนเก่ง
       จับธุรกิจในกระแสได้ และใจถึงกว่าคนในธุรกิจเดียวกัน บริษัทโตเร็ว จนเข้าตาเซียนหุ้นหรือคนในวงการ มีการชักชวนให้เอา
       บริษัทมา IPO ตามหลักคิดของชาวตะวันตก ที่ทำบริษัทให้มีมูลค่าสูง และขายเอาเงิน ไม่ยึดติดว่าบริษัทต้องเป็นของเราไปตลอด
       เหมือนแบบที่ 1 ซึ่งก็ถูกจริตกับผู้บริหารรุ่นนี้ ที่ขายแล้วเอาเงินไปใช้ตลอดชีวิต ยังเหลือๆ ถ้าไม่ขายตอนพีค จะไปขายตอนไหน
      ช่วงหลังๆหุ้นแบบนี้มีเยอะ  มาพร้อมสตอรีอลังการงานสร้าง

แบบที่ 4 หุ้นออกตัว  มักเป็นหุ้นที่ทำกิจการมานานนับ20-30 ปี ไม่ใหญ่โตมาก ค้าขายกำไรดีพอสมควร เจ้าของสร้างบริษัทเองมากับมือ
            กำไรก็ไม่อยากแบ่งให้ใคร ทำบัญชีก็มีหลายเล่ม เลยไม่อยากเข้าตลาดช่วงก่อนๆ ทั้งๆที่มีศักยภาพ จนมาวันหนึ่งเงื่อนไขเปลียน
           ประมาณว่าถ้าขายควายให้เม่าตอนที่มันยังมีชีวิต   จะได้ราคากว่าควายที่ตายเจ้าของควายจะไม่ได้ราคาหรือราคาเป็นศูนย์

>>>พฤติกรรมของเจ้าของบริษัท  เป็นคนค่อนข้างอนุรักษ์นิยม แต่เวลาและเงื่อนไขเปลี่ยน เช่น ธุรกิจตันขยายยาก การแข่งขันสูงมาก
      กำไรบางเหมือนกระดาษ หรือขาดคนสืบต่อ เล็งเห็นว่าเอามาบิ้วท์ศัยกรรมทางการเงิน แต่งตัวให้ดุดี เอามา IPO ในตลาดดีกว่า
      ซึ่งก็ตรงกับนโยบายตลาดที่ต้องการเพิ่มจำนวน  win win  ก่อนเข้าทำงบให้ดูดี ล่อเม่าใจกล้า บ้าหุ้น IPO
     ซึ่งช่วงหลังๆเม่าพวกนี้จะโดนกินตับ

    ....... เพราะไม่เชื่อ เทพบิล จึงโดนกินหลาย.....ร้าน ติดดอยหลวงอินทนนท์ พันปี.....  

            ชาบู เทพบิล จะไม่โดนกินเป็น....ร้าน  นะแจะเม่า   แปะ


      

   สุดท้ายนี้ ก่อนซื้อหุ้นพี่แจ้แนะนำให้เปิดดูรายชื่อผู้บริหาร รายชื่อผู้ถือหุ้นใหญ่  
               ใช้อากู๋ เสริทหารายชื่อทุกท่าน ข่าวของบริษัท ว่ามีวีระเวร วีระกรรมอะไรแผลงๆไหม

               #### เพราะเสียเวลาเสริท 10 นาที ดีกว่าเสียเงินฟรี หลาย....ร้าน...ติดดอยหลวงอินทนนท์ พันปี ####

                        

     
                

@@@@@ บุญรักษา  นักถัวหุ้นทุกท่าน  @@@@@@@