ตามหัวกระทู้เลยครับคือผมมีเพื่อนคนนึงเป็นเพื่อนผู้หญิงขอสมมุติว่าชื่อaนะครับทีแรกเราก็สนิทกันอยู่หรอกครับสนิทมากจนใครหลายคนนึกว่าเป็นแฟนกันจนเริ่มเกิดเรื่องคือมีเพื่อนผู้ชายห้องเดียวกันเป็นหนุ่มขาวหน้าตาดีครับผมขอสมมุติว่าชื่อ1แล้วกันไอ้1เนี่ยมันชอบมาคลุกคลีกับaครับพอตกเย็นวันหนึ่งผมเลยถาม1ไปว่า "ไอ้1ชอบไอ้aจริงป่าววะถ้าชอบจริงเด๋วกูช่วย"ซึ่งคำตอบของไอ้1คือ"ไม่อะกูไม่ได้ชอบเฉยๆจีบไปงั้นติดก็ดีไม่ติดก็เฉยๆ"พอวันรุ่งขึ้นผมจึงบอกกับaว่า"เฮ้ยaไอ้1ก็นะวังมันหน่อยก็แล้วกันข้าดูแล้วมันไม่น่าจะดีเท่าไหร่"ซึ่งคำตอบที่ผมได้รับคือ"คิดมากไปป่าววะไม่มีอะไรหรอกแค่เพื่อนปะเป็นคนชอบคิดแบบนี้ไงเพื่อนอะกูไม่คิดอะไรหรอก"นั่นแหละครับเราเลยไม่คุยกันจนผมได้ไปขอโทษเขาจอโทษไอ้aอะที่ร่วงเกินเรื่องส่วนตัวมันมากเกินไปก็ล้มเหลวครับคือมันก็บ่นๆว่าไอ้1อะไม่ได้มาจีบ ไรกูเลยคิดมากผมด้วยความเอาแต่ใจขี้โมโหผมเลยบอกไปว่าแล้วแต่เองแหละต่อไปนี้คงไม่มีคำว่าเพื่อนแล้วแหละ(สรุปผม เอง)แต่หลังจากนั้นมีแต่ผมที่ยังรู้สึกเป็นห่วงaทุกเรื่องคอยช่วยตลอดเวลาที่ทำได้แต่aไม่รู้ผมได้ไปส่องเฟส1เห็นมุนถ่ายรูปกับaผมแทบจะปาโทรศัพทิ้งแล้วเดินไปต่อยหน้า1เลยและผมก็ยังห่วงหวังว่าจะมาคืนดีกันใหม่รบกวนชาวพันทิปทีว่าแบบนี้ผมคิดยังไงกับaคือบางครั้งผมก็ไม่แน่ใจว่าห่วงแบบเพื่อนหรือมากกว่านั้นอาจเปฌนเพราะเราเคยสนิทกันแบบเพื่อนหรือเปล่าผมเลยเป็นแบบนี้รบกวนหน่อยนะครับ