สวัสดีครับ ผมมีเรื่องอยากขอความเห็นนิดนึง ก่อนอื่นเลยเรื่องมีอยู่ว่า ผมมาฝึกงานอยู่โรงเรียนไกล้บ้านแห่งหนึ่ง แล้วก็ช่วยสอนเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ไปด้วยเลยต้องเป็นครูจำเป็นไป ผมเจอน้องคนนึง เรียนอยู่ที่นี้แหละ บ้านก็ไม่ไกลจากบ้านผม เรียกง่ายๆว่าเด็กทุกคนที่เรียนโรงเรียนนี้บ้านก็จะอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียน เดินมาโรงเรียนเองยังได้ ...เรื่องก็คือตอนเดือน2เดือนแรก ตอนเจอกับน้องเค้าก็ยังคุยกันบ้าง เดินผ่านชอบมองหน้ากัน ยิ้มให้กันตลอด

          คือตอนแรกผมยังไม่รู้หรอกว่าน้องเค้าเป็นลูกหลานใคร เพราะผมเองก็เรียนอยู่แต่ในตัวเมืองไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนแถวบ้านตัวเอง แล้วก็มาวันนึง น้องเค้าแอดเฟสมาขอรูปที่ถ่ายอะไรพวกนี้ ผมก็เลยใช้โอกาสตรงนี้พยายามจะคุยด้วย แต่ก็เข้าใจว่าน้องเค้าไม่ค่อยเล่นโซเชียล เรียกง่ายๆว่าเป็นเด็กไม่บ้าโซเชียล

          น้องเค้าเป็นพวกแบบหวั่นไหวง่ายออกจะขี้อายนิดๆ กับคนที่โตกว่าอ่ะนะ ...ผมก็เลยถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวนิดหน่อยเช่น ตรงนี้ๆบ้านเราใช่มั้ย คือพยายามจะคุยด้วยแบบค่อยๆไป หรือคำที่ผมใช้มันดูเหมือนโรคจิต ว่ารู้จักบ้านเค้าได้ไงรู้ได้ไงเค้าอยู่ตรงไหน(อยากจะบอกว่าผมรู้จักบ้านเค้าก่อนที่เค้าจะเกิดสะอีก เพราะผมก็เด็กแถวนี้) ...ตอนผมคุยกับน้องเค้าในเฟสน้องเค้ามี ค่ะ มี คะ ตลอด ต่างจากเพื่อนเค้าแต่ละคนแทบจะกินหัวผมอยู่แล้วคุยกันอย่างกับเพื่อนทั้งๆที่อายุห่างกัน 8-9 ปี คือผมอายุ 20 น้องๆก็ประมาณ 11-12 หรืออาจจะเพราะว่าผมเองก็ไม่ใช่คนที่ไหนก็พี่ๆน้องๆกันก็บ้านอยู่ไม่ไกลกัน ...ผมรู้ว่ามันดูไม่เหมาะที่ผมจะจีบน้องเค้าตอนนี้ ด้วยวัย แล้วก็สถานะ แต่แล้วยังไงหมดฝึกงานผมก็ไม่ได้เป็นครูแล้วนิ เพราะผมเรียนการตลาดคอมพิวเตอร์ ไม่ได้เรียนครู
เข้าเรื่องต่อ.. หลังจากที่คุยในเฟสได้ไม่เท่าไหร่ พอวันจันทร์มา น้องมันก็หลบหน้า ไม่ซบตา ไม่ยิ้มให้เหมือนก่อน ที่ผมอยากรู้คือ รู้สึกอะไร รู้สึกไม่ดีหรืออะไร คือแบบนี้ทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน มี 2 อย่างที่ผมคิดอยู่ก็คือ รังเกียจ กับ เขิน เพราะ2อย่างนี้ มันมองไม่ออกจริงๆว่าเป็นอย่างไหน แต่ถ้ารังเกียจอาจดูโหดไป เพราะผมก็ยังไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิด อาจจะใช้คำว่าไม่ชอบใจก็ได้มั้ง 555