คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราไปเเอบชอบรุ่นพี่ต่างร.รอยู่คนหนึ่งเเล้ววันจบเราก็เอาดอกไม้ไปไห้ก็พอได้คุยพี่เขาก็ยิ้มๆ พอเรารู้ว่าพี่เขาไปเรียนที่อื่นเราเลยรอ จนถึงวันหนึ่งพี่เขากลับมา  เราก็เอาจดหมายไห้เเละน้องเราก็บอกไห้พี้เขารับเเอดเรา  เเต่พอเรากลับมาบ้านพี่เขาตอบมาว่า  เรื่องรับเเอดเอาไว้ที่หลังวันนี้ไม่คุยอะไรกับพี่เลย  ถ้าเราไม่ยอมคุยกับพี่ตรงๆพี่ก็จะไม่รับเเอดเรา (?)  พออาทิตย์ต่อมาเราไปเจอพี้เขาอีก พี่เขาทักมาบอกว่า4-5โมงพี่เขาไปวิ่งถ้ามีอะไรทักทายได้เเต่น่าเสียดาย เราไปขายของ เเละพี่เขาก้ถามว่าขายที่ไหนไว้วันหลังจะไปอุดหนุน พอตกดึกมา เรารีบขายไห้หมดเผื่อได้เจอเเต่พอเราไปเทศบาลพี่เขาไปกินข้าวที่หน้าร.รที่เราไปขายขนมละ เราเลยตัดใจที่คิดว่าจะได้เจอ เเละความบังเอิญน้องเราก็เห็นพี่เขาเดินมาซื้อของ(บ้านเราไกล้ร้านเครื่องเขียน) เรากับน้องเลยวิ่งไปหลบเพื่อจะได้ถามหลายๆเรื่อง

ขอตัดมาตอนน้องเราถามว่า  อันนี้ความรู้สึกของพี่ทั้ง2นะคะ  จะเอายังไง.....   พี่เขาตอบมาว่า...ก็คุยเเบบพี่น้องไปก่อนเเล้วกัน
สิ่งที่เราคิดได้คือ ..มันคือการปฏิเสธทางอ้อม หรือไม่คิดอะไรเลย ???  เราควรถอย??  เราควรสู้ดูต่อไป??