ต้องขออภัยนะคะ หากแท็คห้องผิด เพราะพึ่งจะสมัครเป็นสมาชิกครั้งแรกและนี่เป็นกระทู้แรกของเรา
ขอร้องอย่าซ้ำเติมเราเลยนะคะ ตอนนี้จิตใจเราบอบช้ำมาก
เริ่มต้นเลย คืออยากถามว่ามีใครเคยเป็นเหมือนกันบ้างมั้ยคะ
-เราคบกับมาแฟนมาได้สามปี ตอนที่เรารักกันแรกๆแฟนเราไม่มีอะไติดตัวเลยแม้แต่บาดเดียว
ไม่มีงานการทำ บ้านก็ไม่ได้อยู่เพราะพ่อของเค้าไม่ค่อยชอบขี้หน้าเค้า
เพราะแฟนชอบไปกินเหล้าเตร่กับเพื่อนทุกวันงานการก็ไม่ช่วยที่บ้านทำ
กินเหล้าเสร็จแต่ละวันเค้าก็จะเตร่หาที่นอน ไปนอนบ้านเพื่อนบ้างนอนบ้านญาติบ้าง
แต่เราก็รักเค้าไม่เคยรังเกียจเค้าเลยในข้อนี้ มีแต่ความสงสารและเป็นห่วงซะมากกว่า
ตอนที่ยังไม่เข้ามาอยู่ด้วยกันเวลาเรานัดทานข้าวกันเค้าไม่มีตังเราก็เลี้ยงตลอด
เสื้อผ้าไม่มีใส่เราก็ซื้อให้ งานการเค้าก็ไม่ยอมหาทำ จนเราเริ่มเป็นห่วงเขามากขึ้น
เราก็เลยพาเค้ากลับบ้านไปหาพ่อเขาแล้วเราก็พ่อเค้าก็ได้คุยกัน เราก็ช่วยพูดให้พ่อเข้าใจแฟน
ให้แฟนกลับมาอยู่บ้านและทำงานช่วยที่บ้าน พ่อแฟนก็เห็นในความรักและความหวังดีของเรา
จึงให้แฟนกลับไปอยู่ที่บ้าน พอกลับไปอยู่ที่บ้านได้สักพัก แฟนเราก็บ่นว่าไม่อยากทำงานที่บ้านแล้ว
มันเหนื่อยแถมไม่มีตังเป็นของตัวเอง ก็ออกจากบ้านมาอีก ทีนี้เราก็เลยให้แฟนมาอยู่ด้วย เค้าก็ไม่ยอมทำอะไรนอนทั้งวันน้ำก็ไม่อาบ
อาทิตย์นึงถึงจะอาบครั้ง ตอนนั้น เราเริ่มเห็นว่าไม่ดีแล้ว เราเลยบอกแฟนว่า “จะทำอย่างนี้ไม่ได้นะถ้าตัวเองอยากมีอนาคตไม่อยากเป็นอยู่อย่างนี้ตัวเองก็ต้องหางานทำ” แต่ในความไม่เอาไหนของเค้าก็มีมุมดีๆอีกมากมาย เวลาที่เราไม่สบายเค้าก็ดูแล
เค้าเท็คแคร์เราดีทุกอย่างจนเรารักเค้าหมดใจ เป็นอยู่อย่างนี้มาสองปี เราก็เลยต้องหางานให้เค้าทำ
พอเค้าเริ่มทำงานได้ไม่นานเค้าก็เริ่มเปลี่ยนไป โมโหร้าย โวยวาย อารมณ์ร้อนใส่เราตลอด
เเต่ก็ยังไม่นอกใจ จนมาถึงวันที่เราต้องเข้ามาทำเลสิกในกรุงเทพเป็นเวลาเดือนนึง
พอเรากลับมาจากหรุงเทพเรารู้เรื่องทั้งหมด แฟนเราพาผู้หญิงคนอื่นมาที่ห้อง
ผู้หญิงคนนั้นมีสามีอยู่แล้ว แต่เธอก็นอกใจสามีไปเปิดโรงแรมนอนกับผู้ชายคนอื่นเป็นประจำ
หนึ่งในนั้นก็มีแฟนของเราด้วย พอเรารู้เรื่องทุกอย่างแล้วเขาก็มาง้อเรา
ตอนนั้นเรามืดแปดด้านสับสนไปหมด เอาแต่ร้องไห้ตลอดเวลา เราก็เลยขอคำปรึกษากับแม่
แม่ก็ให้คำตอบว่า ให้นึกถึงสิ่งที่เค้าทำมา มันเลวร้ายมาตลอดเลยหรือปล่าว หรือมันมีแต่เรื่องดีๆ
เท่านั้นแหละ เราเลยตัดสินใจที่จะให้อภัยเค้า และเริ่มต้นกันใหม่
แต่หลังจากที่เริ่มต้นกันใหม่นี่แหละค่ะ คือจุดเปลี่ยนแปลง เขาทำอะไรไม่สนใจไม่แคร์เราอีกต่อไป
แต่สิ่งที่สำคัญคือเราไม่สามารถที่จะคิดเรื่องบนเตียงกับแฟนได้อีกเลย มันทำให้เราเจ็บปวดมาก
แม้กระทั่งตอนที่เค้านอนกอดเรา มันก็ทำให้เราเจ็บปวดจนแทบจะขาดใจ แม้แต่มองหน้าเค้าเราก็เจ็บปวดมาก
-เราจะทำยังไงดี ให้เราเลิกรู้สึกแบบนี้ มันไม่มีความสุขเลยแม้แต่วินาทีเดียว ใครพอจะให้คำปรึกษาได้บ้างมั้ยคะ
-เราควรไปพบจิตแพทย์ดีมั้ย
หลังจากที่แฟนนอกใจเราไปมีอะไรกับคนอื่นมา เราก็ไม่สามารถคิดเรื่องบนเตียงได้อีกเลย แม้แต่เห็นในซีรีย์ก็ใจแทบจะขาด
ขอร้องอย่าซ้ำเติมเราเลยนะคะ ตอนนี้จิตใจเราบอบช้ำมาก
เริ่มต้นเลย คืออยากถามว่ามีใครเคยเป็นเหมือนกันบ้างมั้ยคะ
-เราคบกับมาแฟนมาได้สามปี ตอนที่เรารักกันแรกๆแฟนเราไม่มีอะไติดตัวเลยแม้แต่บาดเดียว
ไม่มีงานการทำ บ้านก็ไม่ได้อยู่เพราะพ่อของเค้าไม่ค่อยชอบขี้หน้าเค้า
เพราะแฟนชอบไปกินเหล้าเตร่กับเพื่อนทุกวันงานการก็ไม่ช่วยที่บ้านทำ
กินเหล้าเสร็จแต่ละวันเค้าก็จะเตร่หาที่นอน ไปนอนบ้านเพื่อนบ้างนอนบ้านญาติบ้าง
แต่เราก็รักเค้าไม่เคยรังเกียจเค้าเลยในข้อนี้ มีแต่ความสงสารและเป็นห่วงซะมากกว่า
ตอนที่ยังไม่เข้ามาอยู่ด้วยกันเวลาเรานัดทานข้าวกันเค้าไม่มีตังเราก็เลี้ยงตลอด
เสื้อผ้าไม่มีใส่เราก็ซื้อให้ งานการเค้าก็ไม่ยอมหาทำ จนเราเริ่มเป็นห่วงเขามากขึ้น
เราก็เลยพาเค้ากลับบ้านไปหาพ่อเขาแล้วเราก็พ่อเค้าก็ได้คุยกัน เราก็ช่วยพูดให้พ่อเข้าใจแฟน
ให้แฟนกลับมาอยู่บ้านและทำงานช่วยที่บ้าน พ่อแฟนก็เห็นในความรักและความหวังดีของเรา
จึงให้แฟนกลับไปอยู่ที่บ้าน พอกลับไปอยู่ที่บ้านได้สักพัก แฟนเราก็บ่นว่าไม่อยากทำงานที่บ้านแล้ว
มันเหนื่อยแถมไม่มีตังเป็นของตัวเอง ก็ออกจากบ้านมาอีก ทีนี้เราก็เลยให้แฟนมาอยู่ด้วย เค้าก็ไม่ยอมทำอะไรนอนทั้งวันน้ำก็ไม่อาบ
อาทิตย์นึงถึงจะอาบครั้ง ตอนนั้น เราเริ่มเห็นว่าไม่ดีแล้ว เราเลยบอกแฟนว่า “จะทำอย่างนี้ไม่ได้นะถ้าตัวเองอยากมีอนาคตไม่อยากเป็นอยู่อย่างนี้ตัวเองก็ต้องหางานทำ” แต่ในความไม่เอาไหนของเค้าก็มีมุมดีๆอีกมากมาย เวลาที่เราไม่สบายเค้าก็ดูแล
เค้าเท็คแคร์เราดีทุกอย่างจนเรารักเค้าหมดใจ เป็นอยู่อย่างนี้มาสองปี เราก็เลยต้องหางานให้เค้าทำ
พอเค้าเริ่มทำงานได้ไม่นานเค้าก็เริ่มเปลี่ยนไป โมโหร้าย โวยวาย อารมณ์ร้อนใส่เราตลอด
เเต่ก็ยังไม่นอกใจ จนมาถึงวันที่เราต้องเข้ามาทำเลสิกในกรุงเทพเป็นเวลาเดือนนึง
พอเรากลับมาจากหรุงเทพเรารู้เรื่องทั้งหมด แฟนเราพาผู้หญิงคนอื่นมาที่ห้อง
ผู้หญิงคนนั้นมีสามีอยู่แล้ว แต่เธอก็นอกใจสามีไปเปิดโรงแรมนอนกับผู้ชายคนอื่นเป็นประจำ
หนึ่งในนั้นก็มีแฟนของเราด้วย พอเรารู้เรื่องทุกอย่างแล้วเขาก็มาง้อเรา
ตอนนั้นเรามืดแปดด้านสับสนไปหมด เอาแต่ร้องไห้ตลอดเวลา เราก็เลยขอคำปรึกษากับแม่
แม่ก็ให้คำตอบว่า ให้นึกถึงสิ่งที่เค้าทำมา มันเลวร้ายมาตลอดเลยหรือปล่าว หรือมันมีแต่เรื่องดีๆ
เท่านั้นแหละ เราเลยตัดสินใจที่จะให้อภัยเค้า และเริ่มต้นกันใหม่
แต่หลังจากที่เริ่มต้นกันใหม่นี่แหละค่ะ คือจุดเปลี่ยนแปลง เขาทำอะไรไม่สนใจไม่แคร์เราอีกต่อไป
แต่สิ่งที่สำคัญคือเราไม่สามารถที่จะคิดเรื่องบนเตียงกับแฟนได้อีกเลย มันทำให้เราเจ็บปวดมาก
แม้กระทั่งตอนที่เค้านอนกอดเรา มันก็ทำให้เราเจ็บปวดจนแทบจะขาดใจ แม้แต่มองหน้าเค้าเราก็เจ็บปวดมาก
-เราจะทำยังไงดี ให้เราเลิกรู้สึกแบบนี้ มันไม่มีความสุขเลยแม้แต่วินาทีเดียว ใครพอจะให้คำปรึกษาได้บ้างมั้ยคะ
-เราควรไปพบจิตแพทย์ดีมั้ย