จากภาพหน้างาน การก่อสร้างถือว่าห่างไกลมาตรฐานพอสมควรครับ ขาดๆเกินๆ นึกถึงเสื้อคุณภาพต่ำซักแล้วหด เสียดายสตางค์เสียดายความรู้สึก ใส่สวยๆได้ครั้งสองครั้ง กับเสื้อผ้าดีมีมาตรฐานสักหน่อยใส่ได้หลายครั้งถอดเป็นราคาที้ใส่ต่อครั้งคุ้มกว่า แต่กลับมีใครหลายๆคนนิยมที่จะซื้อใส่หดๆด้วยไม่รู้หรือด้วยความจำเป็นจำใจคงไม่แปลก แต่ที่ประหลาดใจคือ บางคนนิยมชมชอบทั้งๆที่มันหดอย่างนั้นแล้วยังชื่นชมว่ามันยังใส่ได้ใส่ดี ผมไม่เข้าใจ...

ในงานก่อสร้างในงานวิศวกรรมทุกวันนี้พัฒนาไปไกลมากแล้ว งานก่อสร้างแบบช่างชาวบ้านที่ทำๆกันมั่วไปมั่วมาล้วนถูกอธิบายและสามารถทำความเข้าใจจนทะลุปรุโปร่งเรียกได้ว่าแทบจะทั้งสิ้นแล้ว ไม่มีอะไรในก่อไผ่ปราศจากซึ่งความสงสัย ไกลเกินกว่าคำว่าแค่ใช้งานได้ หรือทำมาเยอะไม่พัง บ้านช่างก็อย่างนั้นอย่างนี้อยู่มาจนลูกโตมีครอบครัวเสียอีก

ทุกวันนี้ถมทะเลสร้างตึก สร้างบ้านลอยน้ำ ทำห้องใต้ดินหลบระเบิดนิวเคลีย สร้างตึกสูงเป็นร้อยชั้นกันแล้วถ้ายังมะงุมมะงาหราในวิถีย้อนยุคคงน่าเศร้าใจไม่น้อย ช่างแบบนี้ส่วนตัวผมรับไม่ได้ครับ