ปกติผมจะเป็นคนชอบอ่านมากกว่าครับ แต่วันนี้จะเสนอเรื่องของตัวเองสักหน่อย ซึ่งจะพยายามเล่าอย่างละเอียดที่สุดครับ

ผมเป็นคนต่างจังหวัด อยู่ทางภาคใต้ ผมกับแฟนเราเจอกันครั้งตอนปฐมนิเทศน์ม.4 ครับ และเราก็ได้คบกันตอน ม.5 ครับ ทุกอย่างก็ค่อยๆเป็นค่อยๆไปครับ เหมือนวัยรุ่นทั่วไป ผมค่อนข้างเป็นเด็กเรียนดี(เฉพาะ ฟิสิกส์ คณิตศาสตร์ เคมี) เวลาสอบก็มักจะให้แฟนและเพื่อนลอกด้วยถ้าทำได้ มีครั้งนึงผมกับแฟนตกลงกันว่า ผมจะถ่ายรูปไม่ก็ส่ง Message คำตอบไปให้ โดยผมเอามือถือเธอมา ขณะที่ผมกำลังจะพิมพ์ Message คำตอบส่งไปให้ ผมได้ไปอ่านเจอ Message ในเครื่องของแฟนผม ผมจำเนื้อความไม่ได้ แต่จับใจความได้ว่า "คุณน่ารักจังและผมชอบคุณ"

หัวร้อนครับ ผมหยิบหูฟัง เปิดเพลงให้ดังที่สุดจนคนสอบในห้องเริ่มหันมามองเพราะเสียงมันลอดออกมา ผมรีบทำข้อสอบจนเสร็จ แล้วเดินออกมาโดยไม่ส่งคำตอบหรือพูดจากับใครสักคำ หน้าผมนิ่งแต่ในหัวใจผมแตกสลายครับ จุกไปหมดเลย

สุดท้ายเธอรู้ว่าผมเห็นและเข้ามาขอโทษผม ผมทำได้เพียงกลับบ้านและร้องไห้ ไม่พูดไม่จากับใคร ผมไม่อยากพูดอะไร เพราะกลัวจะทำให้เธอรู้สึกแย่ยิ่งไปอีก ผมรู้ว่าหากผมดีพอ เธอก็คงไม่ไปมีคนอื่น อาจจะเป็นเพราะผมไม่ได้หน้าตาดีเท่าไหร่นัก ผมก็เข้าใจนะว่าช่วงวัยรุ่นมันก็คงต้องเจออะไรแบบนี้แหละ

เธอพยายามเข้ามาพูดคุย จับมือ พยายามชวนไปทานข้าวด้วยกันที่โรงอาหาร พยายามแสดงอย่างชัดเจนขึ้นว่าเราคบกันอยู่ ผมใจอ่อนและเราก็เริ่มกลับมาดีกันอีกครั้ง เราไปเที่ยวกัน ไปดูหนังกัน ใช้เวลาด้วยกัน มีจูบกันแต่ไม่ถึงขั้นมี Sex เพราะเรายังอยู่ในระดับมัธยมปลาย และผมก็ไม่อยากให้ลูกของผมต้องเกิดมาแล้วลำบาก เราทั้งคู่ก็คบกันไปตลอดจนถึงช่วงจบ ม.ปลายครับ เรื่องราวสมัยมัธยม มันอาจไม่หวือหวา แต่มันทำให้ผมมีความสุขมากจริงๆ

หลังจบม.ปลาย เราทั้งคู่เลือกจะเรียนมหาลัยเดียวกันที่กรุงเทพ แต่ด้วยที่ผมเป็นคนขี้หึง ผมพูดจาไม่ดีใส่เธอตอนที่เธอไปปฐมนิเทศน์แล้วเลยไปเที่ยวกับญาติที่กรุงเทพ สุดท้ายเราทั้งคู่เลิกกันเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง เพราะความขี้หึงของผม ผมได้แต่เสียใจ แต่ผมก็ต้องเริ่มใหม่กับชีวิตของนักศึกษา

ในระดับมหาวิทยาลัย ผมได้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ สูบบุหรี่ หนีเรียน แทงสนุ๊ก เล่นเกม ผมจะเลือกเข้าเฉพาะวิชาที่สนใจ เช่น แคลคูลัส ฟิสิกส์ Programming และก็ Network ครับ ผมเรียนปีหนึ่งได้ครึ่งเทอมแรก เธอก็เริ่มติดต่อมาครับ ผมรู้ว่าตลอดมาเธอไม่ได้ไปคบคนอื่น เพราะผมก็ยังคอยดูเฟซของเธอ ผมรู้ตัวผมรักเธอมาตลอด มีวันหนึ่งผมเจอเธอรอรถเมล์เพื่อจะกลับบ้านญาติที่เธอมาอาศัยเพื่อเรียนหนังสือเพียงลำพัง ผมเป็นห่วงเธอจริงๆจึงเข้าไปทักและขอไปส่ง ซึ่งเธอก็ตอบตกลง ตลอดทางเราทั้งคู่เงียบไปตลอดทาง และตอนที่ผมเดินไปส่งที่ท่าเรือ ตอนเธอลงเรือ เธอบอกผมเพียงว่า "เมื่อก่อนไม่สูบบุหรี่ ทำไมตอนนี้ถึงสูบหรอ" ผมได้แค่ยิ้มแล้วก็บอกว่า "กลับบ้านดีๆเถอะ" ผมเดินออกมา ผมได้แต่ยิ้มและรู้สึกดีกับสิ่งที่เธอพูด

วันหนึ่ง ในตอนที่ผมเรียนปีหนึ่งอยู่ เธอต้องเข้ารับน้องแต่เช้าและเธอต้องออกจากบ้านมาขึ้นท่าเรือคนเดียว ผมจึงอาสาไปรับและไปมหาลัยด้วยกันครับ หลังจากที่เราขึ้นรถเมล์ เราก็ไม่ได้พูดอะไรกัน แต่อยู่ๆเธอจับมือผมและกำมือของผมแน่นขึ้นเรื่อยๆ ผมได้แต่นั่งน้ำตาซึม ไม่พูดไม่จาอะไร ผมได้แต่รู้สึกตื้นตันและคิดไปเองว่า เราอาจจะได้กลับมาคบกันอีก

เวลาผ่านไปครึ่งปีในช่วงปีหนึ่ง ผมและเธอกลับมาสนิทกันเรื่อยๆ ผมนัดเธอมาบ้านญาติของผมที่ผมอาศัยอยู่ แต่ว่าวันนั้นไม่มีใครอยู่ที่บ้าน เราแค่คิดว่าจะหาอะไรกินกัน แล้วก็นอนดูหนัง มันเหมือนจะเป็นตามที่วางแผนไว้ครับ แต่ว่าผมทนไม่ไหว เลยเริ่มกอดเธอก่อน หลังจากนั้นเริ่มหอมและจูบที่ต้นคอ มันค่อนข้างจะเริ่มบานปลายและผิดแผนที่วางไว้เยอะเลย แต่ๆ เราไม่ได้มีเซ็กส์กันครับ เราจบแค่เราทั้งคู่สลับกันทำออรัลเซ็กส์กันแค่นั้น เย็นวันนั้นผมไปส่งเธอและผมบอกกับเธอว่า "ทำกันขนาดนี้คงเป็นเพื่อนกันไม่ได้แล้วมั้ง" คำตอบของเธอคือ "อืม" ครับ สั้นๆแต่ผมรู้สึกดีสุดๆเลย

เรากลับมาคบกันครับ ปีสองผมย้ายออกมาอยู่หอละ เพราะบ้านญาติไกล ทำให้ขี้เกียจเรียน บวกกับรถติดนี่บางวันไปสอบแทบไม่ทัน แต่แฟนผมเธอก็ยังพักกับญาติที่เดิม เราไปเที่ยวกัน ใช้ชีวิตด้วยกันเหมือนเด็กมหาลัยทั่วไป เซ็กส์ครั้งแรกของพวกเราคือตอนปี 2 ครับรวมถึงเป็นครั้งแรกของเราทั้งคู่ด้วย ไม่ได้ป้องกันด้วย จริงๆก็ไม่ได้ต้องการจะสอดใส่เลยครับ จริงๆเราแค่อยากให้มันค่อยๆสัมผัสกันจากด้านนอก แต่ว่าผมกลับสอดใส่มันเข้าไปครับ แต่เพียงแค่ 10 วินาที ผมรับรู้ถึงความรู้สึกอุ่น และนี่เป็นครั้งแรกทำให้ความกลัวประดังเข้ามาครับ เธอจะท้องไหม เธอท้องผมจะต้องทำงานที่ไหนยังไง จะดูแลลูกยังไง ผมจึงถอดออกและหยุดการสอดใส่ เปลี่ยนเป็นทำออรัลกันแทน เราคุยกันว่า ถ้าเราจะมีเซ็กส์กันหลังจากนี้ก็ขอให้ป้องกัน เพื่อจะได้ช่วยลดโอกาสตั้งครรภ์ เพราะเราทั้งคู่ยังไม่พร้อม

ปกติประจำเดือนแฟนผมจะไม่ค่อยตรง แล้วมันมาเลทไปเกือบสองเดือนหลังจากที่ผมสอดใส่ด้วยซ้ำ ผมเริ่มจิตตกครับ แฟนผมก็เครียด เราตรวจครรภ์ก็ไม่พบนะว่าตั้งครรภ์ แต่ผมก็อดกังวลไม่ได้ ผมเลยหางานเสริมทำครับ อย่างน้อยก็มีงานในมือละวะ ค่าฝากท้องค่าอะไรเท่าไหร่ไม่รู้ ทำไรได้เงินเก็บก็เก็บก่อน เผื่อเธอท้องขึ้นมา ผมไปเริ่มงานวันแรกครับ ยืนแจกใบปลิวหน้าร้านอาหารญี่ปุ่น หลังเลิกงานแฟนบอกว่า ประจำเดือนมาแล้วนะ ผมจึงตัดสินใจลาออกทันที

ตามประสาวัยรุ่นครับ ประสบการณ์แค่เกือบท้องแค่นี้ ไม่ได้ทำให้ความต้องการผมลดลง แต่อย่างน้อยก็ป้องกันแทนละกัน เราก็มีเซ็กส์กันค่อนข้างบ่อยครับ มีโอกาสก็จัด หลังเลิกเรียน ตอนดูหนังที่หอพัก บอกตรงๆหักค่าห้องค่าไฟ รองลงมาก็ค่าถุงยางครับ ผมมีความสุขมากโดยลืมสังเกตุไปว่า เธอมีความสุขกับผมหรือเปล่า ผมเริ่มสังเกตุและรู้ว่า เธอไม่ค่อยจะชอบการมีเซ็กส์ครับ ผมสัมผัสใบหน้าเธอที่มีแต่น้ำตา ผมถามว่าเจ็บหรอ หรือว่าไม่ชอบ หรือว่าผมทำแรงไป เธอได้แต่ยิ้มแล้วก็กอดผม เธอพูดเพียงว่า "เรารักเองนะ" ผมได้แค่คิดง่ายๆว่า เธอก็คงไม่เป็นไร

ขอชี้แจงก่อนครับ ผมเป็นเด็กที่เรียนได้ดีระดับหนึ่ง ติดเกมส์ ไม่ค่อยเที่ยวกินเหล้า ติดนิสัยโกหกแฟนเก่งครับ บางทีไม่รับโทรศัพท์เพราะนั่งเล่นเกมอยู่ ชอบพูดว่า เรียนจบไปเราจะทำงานดีๆให้เองสบาย ถ้าเท่าที่หลายๆท่านอ่าน คงจะเห็นชัดเลยว่า ไอ้เด็กนี่มันขี้โม้ไปวันๆชัวร์ คำตอบคือ ท่านคิดถูกครับ ผมไม่มีอะไรเลย ได้แต่พูดหลอกเธอไปวันๆ ว่าจบไปก็จะมีอนาคตดีๆ สิ่งเดียวที่ผมมีให้เธอคือ ผมรักเธอแค่คนเดียว และรักเธอจริงๆ เพียงแค่นั้นเองครับ
ส่วนแฟนผม เธอเป็นคนตัวเล็กน่ารัก นิสัยเฟรนลี่ ผมลำบากอะไรเธอก็จะช่วยหมด แม้สุดท้ายเราจะต้องมานั่งกินมาม่ากันทั้งคู่ก็ตาม เธออดทนกับผมได้อย่างดีเยี่ยม จนผมเริ่มจะมองว่าเธอนั้นเป็นของตายครับ เพราะว่า ได้ก็ได้แล้ว แถมเขาดูรักผมขนาดนั้น ยังไงเธอก็ไม่ไปไหนจากผมแน่ๆ ผมอาจจะคิดแบบนั้น แต่ผมก็ไม่เคยคิดไปมีคนอื่น หรือว่าจะทิ้งเธอนะครับ แต่ผมแค่ไม่ใส่ใจความรู้สึกเธอ ผมเริ่มพูดจาไม่ดีกับเธอ เริ่มเอาแต่ใจตัวเอง อยากมีเซ็กส์ก็มีโดยไม่สนว่าเธอจะรู้สึกยังไง วันๆเอาแต่เล่นเกมส์ สูบบุหรี่ ทำตัวแย่ๆ ผมมีสามสิ่งครับ ที่ผมรู้สึกผิดกับเธอมาตลอด และไม่เคยให้อภัยตัวเองได้เลย

1. ตอนปี 3 ผมไปทำงานเป็นเหมือนช่างต่อไฟต่อลำโพงครับ ผมไปแถวอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย โดยที่ผมบอกกับเธอว่าผมจะไปทำงานนะ แต่เธออยากตามผมไปด้วย เธอใส่ส้นสูงมาครับ ทำให้เธอเดินได้ช้า ผมต้องรีบเพราะรถมันติด สิ่งที่ผมทำคือ ผมเดินไปข้างหน้าคนเดียว โดยทิ้งเธอไว้ข้างหลังครับ และสุดท้ายเธอต้องกลับไปรอที่หอพักเพียงคนเดียว ครับ โคตร.... เลย ผมได้ครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว ผมรู้สึกเสียใจและเกลียดตัวเองอย่างที่สุด เมื่อผมกลับไปผมถามเธอว่า กินอะไรหรือยัง ปลอดภัยดีใช่ไหม หิวมากไหม เธอไม่พูดอะไรครับ เธอตบผมอย่างแรง และผมมั่นใจว่า เธอต้องร้องไห้ตลอดเวลาที่ีรอผมอยู่ ผมได้แค่กอดและบอกเธอว่าผมขอโทษจริงๆ ผมจึงอยากจะขอโทษด้วยการเอาเงินที่ทำงานทั้งหมดไปเลี้ยงมื้อเย็นดีๆให้เธอ มันเป็นเงินจากการทำงานครั้งแรกของผม สามร้อยที่ผมได้มากับเงินเก็บนิดหน่อย ผมรู้สึกว่ามันเทียบไม่ได้เลยหากเธอเป็นอะไรไป และผมจะไม่มีทางเลือกงานมาก่อนคนที่ผมรักคนนี้อีก
2. แฟนผมไปกินเหล้ากับเพื่อนครับ ครั้งแรกที่เธอไปกินเหล้าหอเพื่อน และเราคุยกันว่า ผมจะไปส่งเธอที่บ้านเอง ปัญหาคือ ผมเล่นเกมข้ามวันเลยมานอนรอเธอโทรมา แต่ดันปิดเสียงมือถือไว้ ผมสะดุ้งตื่นตอนตีสาม พยายามติดต่อเธอ เพราะเธอโทรหาผมเกือบร้อยสายตอนตีสอง ผมติดต่อไปเธอไม่รับสาย สมองผมเริ่มจินตนาการไปเองว่าเธอเป็นอะไรไหม ถึงบ้านรึยัง สุดท้ายเธอรับและบอกว่าขอนอนก่อน เธอถึงบ้านแล้ว ผมได้รู้จากเพื่อของเธอว่าเธอมายืนรอผมตั้งเกือบชั่วโมง โทรหาผมก็ไม่รับ เธอบอกกับเพื่อนๆว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวยังไงผมก็ไปรับเธอ จนสุดท้ายเธอยืนรอคนเดียว และกลับบ้านคนเดียว ผมได้เรียนรู้ว่า ต่อไปผมจะไม่ยอมให้เธอเจอเรื่องอันตรายคนเดียวแบบนี้อีก
3. มีช่วงหนึ่งเราทะเลาะกันบ่อยมากๆ ผมพูดแย่ๆกับเธอเหมือนเธอเป็นของตาย ตอนเย็นเราทะเลาะกันหนักมาก แต่ผมดันอยากมีอะไรกันอีกนี่สิ จู่ๆผมดันกระซิบบอกเธอว่าผมอยากมีเซ็กส์ด้วยทั้งที่ตอนเย็นเพิ่งทะเลาะกันมา ผมไม่ได้สนใจคำตอบของเธอและพยายามมีเซ็กส์กัน ผมได้ยินเพียงคำเดียวที่ทำให้ผมรู้สึกแย่คือ "พอเองอยากเอาเองก็พูดดีกับเรา" ผมหยุดทุกการกระทำ และได้เพียงแต่ขอโทษเธอครับ

*********
ยังไม่จบ Part มหาลัยครับ เดี๋ยวมาแชร์ต่อนะ อย่าด่าแรงนะครับ ผมรู้ตัวว่าตอนนั้นผมแย่แค่ไหน ผมแค่อยากแชร์ประสบการณ์ครับ