ตอนนี้ผมอยู่ปี 4 ครับ จะต้องฝึกงาน ในเดือนหน้า
แต่ในช่วงปิดเทอมตอนนี้ ผมก็ไปเรียนรู้งานล่วงหน้าก่อน
พอตอนฝึกจริง จะได้คุ้นชินโปรเซสการทำงาน

ตอนนี้ก็เรียนรู้งาน จนพอทำเป็นบ้างแล้ว งานไม่ได้ยากมาก เป็นสิ่งที่ผมพอทำเป็นอยู่แล้ว
มีเงินเดือนให้ ถึงไม่เยอะ แต่ก็เยอะสำหรับนักศึกษาคนนึงที่ยังเรียนไม่จบ

งานมักไม่เป็นเวลา บางทีก็เข้า 8 โมง บางทีก็บ่าย บางทีก็เลิกงานเที่ยงคืนตีหนึ่งก็มี
ในอาทิตย์นึงจะได้หยุดวันนึง แต่บางอาทิตย์ก็ไม่ได้หยุดเลยก็มี ทำงาน 7 วัน ซึ่งยอมรับว่างานหนักครับ
มันก็มีงอแงตามประสาเด็กที่ไม่เคยทำงานจริงจัง แต่ผมก็พยายามอดทน คิดว่ามันเป็นประสบการณ์ที่ดี ในการต่อยอดในอนาคต

ทำมาสักพัก ผมก็เริ่มชินกับการทำงานหนัก เรียกได้ว่าใช้ชีวิตแบบคนที่ทำงานจริงๆ เลยครับ
ผมเป็นคนชอบสังเกตตัวเอง ว่าตอนนี้เราคิด เรารู้สึกอย่างไรบ้าง มันก็พบว่าเราไม่มี Passion ในการทำงานเลย
ที่เราขยันทำงาน เพียงเพื่อเงิน (เพื่อใช้จ่ายเอง โดยไม่ขอพ่อแม่) และ บางส่วนก็ส่งไปให้พ่อแม่ใช้ด้วย , เพื่อให้ฝึกงานผ่าน
เราทำงานไปผ่านๆ ทำให้มันจบไป มันเกิดความเบื่อ ความเอื่อย ความไม่อยากทำ เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่เราชอบ
เราไม่มี Passion กับมัน ผมรู้สึกเฉยๆ ไม่ได้ชอบและไม่ได้เกลียด

แต่ประเด็นคือมันได้เงินที่ค่อนข้างโอเค ในอนาคตเรียนจบ ก็มาทำงานกับเค้าได้เลย
โอกาสในการก้าวหน้าสูงมาก ถ้าหมั่นพัฒนาตัวเองอยู่เสมอ

ผมมองไปถึงอนาคต ว่าตอนเรียบจบแล้ว ผมจะเลือกทำงานที่ผมไม่มี Passion กับมันเลย ได้เหรอ
หรือ ทำไปก่อนให้มีทุน มีรากฐาน มีสกิล มีคอนเนคชั่น แล้วเราค่อยไปทำตามความฝัน ทำในสิ่งที่เรามี Passion เต็มเปี่ยม
ผมเคยได้ยินประโยคนึง ให้เราทำงานเหมือนไม่ได้ทำงาน คือชอบมัน จนรู้สึกเหมือนเราไม่ได้ทำงาน
ซึ่งผมก็เข้าใจ บางสิ่งที่เป็นความฝัน เป็น Passion ของเรา มันก็หาเลี้ยงเราไม่ได้
แต่ผมก็คิดอีกมุม ถ้าเราทำตาม Passion ให้สุดทาง ให้เก่งด้านนั้นไปเลย มีหรือที่เราจะอดตาย

เราควร Balance ชีวิตตัวเองยังไงดีครับ ให้ทั้งมีเงินและมีความสุข