แฟนพึ่งกู้ซื้อบ้านได้เมื่อประมาณสองเดือนที่แล้ว
ค่าผ่อนบ้านแฟนเป็นคนจ่าย หมื่นสาม เงินเดือนแฟนแค่2หมื่น หักค่าผ่อนบ้าน13000 หักค่าผ่อนมือถือ2000 เท่ากับแฟนจะเหลือเงินไว้กินอีกประมาณแค่ ไม่ถึง5พัน
ส่วนเราจ่ายค่าบัตรที่รูดมาซื้อเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมด รวมค่าบตัรที่รูดมาแต่ละเดือนต้องจ่ายประมาณ8พัน ค่าเน็ตบ้านอีก1000 ค่าเน็ตแฟนอีก500  ค่ากินตอนเย็นทุกมืออีก100-300 แล้วแต่มื้อ  บางทีเงินแฟนก็หมดตั้งแต่ต้นเดือน เราก็ต้องเอาเงินเราแบ่งให้แฟนอีกอาทิตย์ละ1000 ค่าน้ำมันรถอาทิตย์ละ500หรือมากกว่านั้น
รวมๆค่าใช้จ่ายเราสองหมื่นรวมค่ากินของเรา
แล้วเราไม่มีเงินเดือนค่ะ  เราขายของออนไลน์ ซึ่งรายได้มันไม่แน่นอนเลย เหมือนหาเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ
ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงที่ต้องจ่ายค่าใช้จ่ายนะคะ
แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่า บ้านหลังนี้ไม่ได้มีชื่อเรา ใช่ค่ะ บ้านหลังนี้เป็นชื่อแฟนเป็นของแฟนและครอบครัวของเขา เลิกกันไปเราก็ไม่มีสิทธิ์อยู่แล้เฟอร์นิเจอร์ที่ผ่อนเราก็เอากลับไปไม่ได้
บ้านนี้อยู่กัน4คน มีแฟนเรา เรา พ่อแม่แฟน น้องแฟนจะมานอนบ้างบางครั้ง พ่อกับแม่แฟนจ่ายค่าน้ำไฟรวมๆไม่เกินสองพัน.
ทุกวันนี้เราเฝ้าแต่ถามตัวเองว่าทำไมต้องหาภาระให้ตัวเองขนาดนี้ อยู่บ้านดีๆไม่ชอบ ทุกวันนี้เราไม่มีเงินส่งให้แม่นะคะ บางทีบางเดือนไม่พอยังไม่ยืมแม่เลยด้วยซ้ำ เศร้ามาก
แม่ก็พูดเสมอไม่ไหวก็ถอนตัวออกมา อยู่ไปลำบากตัวเองเปล่าๆ มานั่งคิดเราก็อยากจะทำแบบนั้น แต่แฟนเราเขาก็เป็นคนดีมากๆ เขาก็พยายามจะหารายได้จากทางอื่น อยากจะขายของอยากจะทำอะไรเพิ่ม ถ้าเราเลิกกับเขาก็เหมือนเราเห็นแก่ตัวต้องโยนภาระให้เขาหมด
กลุ้มใจทุกวันไม่ใช่แค่ทุกเดือน ได้แต่ก้มหน้าขายของแพ็คของวนไป  เราก็คิดจะทำงานประจำนะคะ  
แต่เงินเดือนมันได้ไม่เท่าเราออกมาขายของออนไลน์เอง แต่มันก็ยังมีเงินเดือนประจำอะเนอะ.แค่เราอาจจะขายของได้น้อยลง
อาจจะต้องลองสู้ดูอีกทีค่ะ
ปล.แฟนบอกว่าไม่แต่งงานนะ ไม่มีเงินจะไปขอ จะไม่แต่ง อยู่กันแบบนี้ไปนะ เห็นเพื่อนแต่งงานแล้วก็เศร้า บางทีมองย้อนตัวเองว่านี้ตัวเราเองุไม่มีทางเลือกแล้วหรอ นี้คือสิ่งที่ดีที่เลือกแล้วใช่ไหม  
#ขอแค่มาระบายในนี้หน่อย อย่างน้อยขอแค่ระบายก็พอ.
ขอแก้ไขนะคะคือรายละเอียดมันไม่ขึ้น