เกลียดน้องตัวเอง

เราเป็นลูกคนกลางค่ะ มีพี่1คน น้อง1คน ตอนนี้น้องอยุ่ป.6 เรื่องมันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เราอยู่ป.6 แล้ว ตอนนี้เราม.3 ปัญหามันอยู่ที่น้องเรา คือเราแทบจะไม่เหลือความเป็นพี่แล้ว เวลาน้องไม่ได้อะไรดั่งใจจะทำร้ายเรากับแม่ตลอด ทั้งหยิก ทั้งตี ถีบด้วย คือเรามีแผลเต็มตัวไปหมด ต้องปิดไม่ให้ใครเห็น ทำลายข้าวของเราด้วย น้องทำร้ายเรายิ่งกว่าแม่อีก เราจะช่วยแม่จากน้องทุกครั้งแต่พอเราโดนบ้างแม่ไม่ช่วยเราเลย พี่,พ่อก็เหมือนกัน นอกจากว่ามีครั้งนึงที่น้องถีบหน้าอกเราจนหายใจไม่ออก พี่ถึงจะช่วย
ร้องไห้ตลอดเลย เจ็บจนชินไปหมดแล้ว เลยไม่ได้ร้องไห้เพราะเจ็บแต่ร้องเพราะเสียใจ ไม่มีใครช่วยเราเลย ถึงน้องจะเป็นแบบนี้แต่แม่ก็ยังรักน้องตามใจมันตลอด พ่อแม่ก็คิดว่าสุดท้ายก็กลับมาคุยกันดีเหมือนเดิม แต่มันเสียความรู้สึกมาก กับเพื่อนของน้องมันทำดีด้วยหมด เล่นโซเชียลกันรักกันยิ่งกว่าคนในครอบครัวอีกมั้ง บางทีเฟซไทม์กับเพื่อน ตอนนั้นเราทำงานอยู่ น้องก็คุยกับเพื่อนเสียงดัง เราเลยบอกให้เงียบ น้องก็นินทาเราให้เพื่อนฟังว่าเราน่ารำคาญ คือเรารู้แล้วก็ได้ยินหมดนะ เกลียดมากไม่ชอบเลย น้องเรากลัวพี่เรา พอพี่เราไม่ให้อะไรมัน มันมาลงกับเรา มาถามหาสิ่งที่พี่ไม่ให้ เราพยายามบอกพี่บอกแม่ให้ช่วย แต่ไม่มีใครเลย ทุกคนเห็นว่าเราโดนทำร้ายแต่เมินเฉย แม่เราเลี้ยงน้องเราแบบผิดวิธีมากๆ เราพยายามคุยเรื่องนี้กับแม่หลายครั้งแล้วแต่แม่เดินหนีไปตลอด เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลย เราอยากทวงความเป็นพี่กลับคืนมา เราต้องทำยังไงดี เสียสุขภาพจิตมากทุกวันนี้
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่