แต่มันมีหลายๆอย่างประกอบเข้าด้วยกัน ทั้งทักษะพื้นฐาน การเล่นระดับสูง การจัดการ แผนและแทคติก รวมถึงวินัย โดยเฉพาะคนไทยหลายคนมีข้ออ้างมากมาย ว่าร่างกายเราสู้เขาไม่ได้ เขาแข็งแกร่งกว่า เขาเร็วกว่า แต่ทวีปที่คนร่างกายแข็งแกร่งที่สุดอย่างแอฟริกา(ในครั้งนี้ขอนับแค่เซเนกัลและไนจีเรีย) ทำไมถึงตกรอบหมดเลยหละ แถมชนะทีมเอเชียไม่ได้สักทีม ซึ่งถ้าวัดกันที่ความแข็งแกร่งด้านร่างกายจริงๆ ทีมจากแอฟริกาจะต้องได้แชมป์โลกหลายๆครั้งสิ แต่นีแค่เข้ารอบ4ทีม ยังทำไม่ได้เลย มันจึงเป็นสถิติที่ชัดเจนอยู่แล้วว่าความแข็งแกร่งของร่างกายมันไม่ใช่เรื่องจำเป็นที่สุดในกีฬาฟุตบอล มันเป็นแค่ส่วนหนึ่ง และเหตุที่เกาใต้ เกาเหนือ ญี่ปุ่น ทีมเหล่านี้(ผิวเหลืองแบบไทย) เวลาไปแข่งกับนานาชาติ เขาเหล่านั้นกลับทำผลงานได้ดี เพราะเขาเรียนรู้ พยายาม ลบจุดด้อยหรือเพิ่มจุดแข็งของตนเอง แต่คนไทยหลายๆคนกับมีความคิดขี้แพ้ว่า เราช้ากว่าเขา เราแข็งแกร่งน้อยกว่า โดยเฉพาะนักข่าวและโค้ชบางท่าน ซึ่งมันแสดงให้เห็นตั้งแต่ความคิดของคนเลยว่าทำไมฟุตบอลไทย ไม่สามารถพัฒนาเท่าเกาเหนือ เกาใต้หรือญี่ปุ่น อย่าเอาแต่โทษสมาคม โทษโค้ช โทษนักเตะ เราควรโทษพวกเราเองทุกคนว่า เราจะพัฒนายังไง ให้สามารถสู้กับนานาประเทศได้ หาจุดเด่นในด้านอื่นๆมาใช้และพยายามกลบจุดด้อย ผมเชื่อว่าเมื่อความคิดเปลี่ยน ผลลัพท์ก็จะเปลี่ยน อย่าขี้แพ้ตั้งแต่เริ่ม เพราะมันจะแพ้ไปตลอดครับ

**ป.ล. พร้อมจะรับการถล่มครับ สำหรับคนไม่เห็นด้วย เพราะผมรู้สึกแบบนี้มานานละ ทั้งๆที่คนไทยมีศักยภาพ แต่ความคิดนี่แหละที่ผมคิดว่าคนไทยหลายๆคนต้องปรับปรุง**