ตั้งแต่นั่งดูข่าวมา เราเห็นแต่คนคอยจะหาวิธีช่วยนำเด็กๆออกมา แต่ไม่คิดจะพยายามหาวิธีสื่อสาร กับคนข้างใน ว่ากำลังมีการช่วยเหลือ หรือพวกให้พวกเค้ามีความหวังว่ามีคนพยายามจะช่วยพวกเขาอยู่ แม้เด็กๆด้วยสามัญสำนึก ที่มีผู้ใหญ่วัย 25 ปีอยู่ด้วยก็ตาม ที่คิดว่าต้องมีคนมาช่วยแน่นอน จากการที่จอดจักรยานทิ้งไว้ปากทางเข้าถ้ำ ผู้ใหญ่ต้องตามหาและหาวิธีช่วยเหลือ แต่ด้วยระยะเวลาหลายๆวัน ที่เราเข้าไปช่วยเหลือไม่ได้ หากเราเป็นคนข้างใน อาจจะปลงและหมดกำลังใจไปแล้ว  ทั้งด้วยความมืดความเงียบ ความทุกข์ทรมาณจากความหิว ความหนาว เด็กๆในถ้ำอาจจะเป็นไปได้ว่าพวกเค้าไม่รู้ว่ามีการช่วยเหลือพวกเค้าอยู่ทางด้านนอกถ้ำ และผมไม่แน่ใจว่าจากเครื่องไม้เครื่องมือต่างๆ จะผ่านส่งกำแพงหินหนาเป็นร้อยๆเมตร และน้ำที่ขังในทำไปยังเด็กๆได้หรือเปล่า ผมอยากให้คิดถึงจุดนี้ด้วย หากเด็กๆไม่มีความหวังใดๆแล้ว ด้านจิตวิทยาแล้ว ผมว่าอาจจะมีเรื่องเหนือความคาดหมายขึ้นก็ได้