ความดีงามของละครเรื่องนี้คือ การใช้ปมจิตวิทยามาพัฒนาตัวละคร ที่เที่ยงวันชอบเดือนเพราะ
- เหมือนแฟนเก่า หลายอย่างทำให้คิดถึงแฟนเก่าที่ทำให้ทิ้งเขาไป คือ เป็นปมใหญ่มาก (เดี๋ยวตอนหลังจะเฉลยอีกหลายเรื่อง)
- ได้บังเอิญเจอนางเอกอยู่ในห้วงทุกข์หลายครั้ง ตอนอยู่อาฟริกา ความสงสารมาก่อนเลย
- เที่ยงอยากช่วยดวลให้พ้นติดยา เป็นความสงสารเพราะเคยมีประสบการณ์มา ยิ่งมาเจอครอบครัวเดือนเป็นแบบนี้ ความสงสารน่าจะเยอะ
- เดือนปกป้องเที่ยงไว้ และมีน้ำใจกับเที่ยง ในขณะที่คนอื่นเหยียด ดูถูก ไม่ให้โอกาสคนเลิกยา สังเกตฉากแรก ๆ เที่ยงขรึม หลบตาคน ระแวง เศร้าตลอดเวลา แต่พอเดือนสิบเข้ามาเปิดใจเป็นมิตร นั่นคือ จุดเปลี่ยนเลย
- เดือนทำให้เที่ยงหลุดปมความอ่อนแอของตัวเองและเห็นตัวเองมีคุณค่า โดยที่ทั้งคู่ไม่ได้ตั้งใจ คือการที่เที่ยงได้ช่วยเหลือคนอื่น ร่วมทุกข์กับคนอื่นทำให้เที่ยงกลับมาเข้มแข็งได้ (ตอนนี้ เพิ่งเลิกยาอาจจะกลับไปติดอีก เดือนทำให้เที่ยงมีความหวังในชีวิตในตอนที่เพิ่งเจอกัน แต่เดี๋ยวจะเจอจุดพลิก เกือบแย่....)
- เดือนเป็นกำลังใจที่สำคัญมาก ที่ทำให้เที่ยงก้าวออกมาจากหลุมดำ อยากพัฒนาตัวเอง อดทนต่อคำดูถูกได้ คือต่างฝ่ายต่างเติมเต็มให้กันน่ะ และเที่ยงก็รู้สึกว่า ตัวเองเป็นที่พึ่งของเดือนเพราะปัญหาของน้อง (ในทางจิตวิทยา ผู้ชายจะรู้สึกดีมากที่ได้ดูแล ได้ปกป้อง ได้แสดงความสามารถให้คนอื่นได้เห็น)

เดี๋ยวดูไปเรื่อย ๆ จะมีฉากที่อธิบายอีกเยอะค่ะ  เรื่องนี้วิเคราะห์ได้ยาวเลย  ละครลึกดี ดูแล้วมีกำลังใจมาก